ชีวิตเกิดมาเพื่อฝึกฝน
ก่ะเพราะชีวิตน่าจะเป็น
หรือคือทักษะที่มีความ
หลากหลายมากมายเป็น
รูปแบบให้เกิด“การฝึก”
ฝึกฝนฝึกที่จะทำในเรื่อง
ต่างๆท้ายสุดจะกลายเป็น
ความชำนาญด้วยความ
ชอบจึงทำได้ดีกว่าการ
ทำเป็นอย่างไม่รักไม่ชอบ
บางคนก่ะแขวนมันซะแล้ว คือขี่จนหมดสภาพอ่ะ
เหมือนตอนเด็กๆที่เริ่มต้น
ฝึกขี่จักรยาน
แรกๆก็โขยกเขยก
เงอะๆงะๆ
หลังๆก่ะทำอย่างชำนาญ
ด้วยการทำซ้ำๆคือ
ฝึกๆๆๆ
ความพยายามด้วยใจชอบ
ชีวิตไม่ได้เป็นแต่ฝึก
ในเรื่องที่ชอบที่รัก
อย่างเดียวแต่กลับ
มีเรื่องต่างๆที่เราจำเป็น
ต้องทำให้เป็นแต่จริงแล้ว
ลึกๆเราอาจไม่ได้รักมิได้ชอบ
ที่จะทำมันสักเท่าใดดอก
บางคนแค่เขียนภาพลายเส้นธรรมดาๆเองกลับสื่อภาพที่เกิดมิติความหมายที่เข้าใจง่ายๆ
หลายครั้งฝึกไปแบบท้อๆ
ไปเสียด้วยและแย่กว่านั้น
อาจกลายเป็น“ท้อแท้”มัน
กลายเป็นบางส่วนที่เรา
ทำไม่ได้ดีเท่าที่ควรแม้
ว่าจะทำอย่างชำนาญแต่
ถ้าไม่ชอบไม่รักก่ะท้อได้
เพราะมันแทบเป็นไป
ไม่ได้เลยที่คนๆนึง
จะทำอะไรได้ดีทุกอย่าง
คนนะไม่ใช่ Super Hero
ทุกอย่างกว่าจะเห็นเป็นรูปเป็นร่างก็ต้องค่อยๆใช้จิตนาการจากเริ่มต้นทั้งนั้น
เข้าใจนะว่าถ้าท้อก็
อย่าให้ถึงขั้นท้อแท้
เพราะถ้าอยู่กับความ
ท้อแท้เนิ่นนานไปชีวิต
อาจจะผุกร่อนเดี้ยงไป
เหมือนม้าขาเก โยเยอ่อนแอไม่แข็งแรงประสบการณ์
พลังงานจะถูกกัดกร่อน
ไปเสียเปล่าๆวันนึงอาจ
ต้องพิจารณาว่าเราจะ
ถอยออกมาเพื่อเป็น
ผู้กำหนดความสำเร็จ
เองเมื่อไหร่อย่างไร
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
