4 พ.ค. เวลา 03:22 • นิยาย เรื่องสั้น

ความรักของจริงใจ

ตอนที่ 14 : "ริมแม่น้ำ กับคำสัญญาเงียบ ๆ"
หลังจากลงจากชิงช้าสวรรค์
จริงใจกับพิมพ์ใจยังคงจับมือกันแน่น ไม่ได้พูดอะไรมากนัก
แต่ความรู้สึกระหว่างกันกลับแน่นแฟ้นยิ่งกว่าคำพูดนับพัน
เย็นย่ำ ริมแม่น้ำเจ้าพระยาสะท้อนแสงพระอาทิตย์สีส้มอ่อน ๆ
ลมเย็นพัดผ่านพาเอาความเหนื่อยล้าจากการเที่ยวทั้งวันให้หายไปทีละนิด
ทั้งสองเดินเคียงข้างกันช้า ๆ บนทางเดินริมแม่น้ำ
บางจังหวะพิมพ์ใจหันมายิ้มให้ — ยิ้มที่ทำให้หัวใจจริงใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
"เสียดายนะคะ..."
พิมพ์ใจพูดขึ้นเบา ๆ เสียงกลืนหายไปกับเสียงลม
จริงใจเงียบไป ก่อนจะถามอย่างรู้สึกได้
"เสียดายอะไรคะ?"
พิมพ์ใจหยุดเดิน
หันกลับมาหาจริงใจ ดวงตาคู่นั้นใสแจ๋วสะท้อนภาพเธออย่างชัดเจน
"เสียดายเวลา...ที่เราพึ่งได้มาเจอกัน"
จริงใจยืนนิ่ง รู้สึกเหมือนเวลารอบตัวหยุดหมุน
ในวินาทีนั้น เธอไม่ต้องการคำอธิบายเพิ่มเติมใด ๆ
พิมพ์ใจยื่นมือออกมาแตะเบา ๆ ที่แก้มจริงใจ
หัวใจจริงใจเต้นกระหน่ำ เธออยากพูด อยากบอกความรู้สึกมากมายที่อัดแน่นในอก
แต่แทนที่คำพูด
เธอกลับค่อย ๆ โน้มหน้าเข้าไปช้า ๆ
พิมพ์ใจก็ขยับเข้าใกล้เช่นกัน
ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันเบา ๆ...นุ่มนวล และอ่อนโยน
เหมือนเป็นการยืนยันความรู้สึกที่ไม่อาจเอ่ยเป็นถ้อยคำ
ลมหายใจอบอุ่นของกันและกันประสานกลืน
จริงใจหลับตาแนบแน่น ปล่อยให้ตัวเองหลอมละลายไปในช่วงเวลานั้น
มันไม่ใช่จูบที่เร่าร้อน
แต่มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความห่วงหา อ่อนโยน และสัญญาเงียบ ๆ ว่า —
"เราจะอยู่ในหัวใจของกันและกันตลอดไป"
เมื่อถอนริมฝีปากออกมา
พิมพ์ใจยิ้มบาง ๆ แก้มแดงระเรื่อ
จริงใจจับมือเธอไว้แน่นกว่าเดิม
หัวใจของทั้งสองเชื่อมถึงกันอย่างมั่นคง
แม้ว่าวันหนึ่งอาจต้องห่างไกล...แต่สายใยนี้จะไม่มีวันขาดลง
พิมพ์ใจเอ่ยกระซิบเบา ๆ ข้างหู
"อย่าลืมฉันนะคะ"
จริงใจหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะกระชับมืออีกฝ่ายแน่นขึ้น
"ไม่มีวันลืมค่ะ"
แล้วสองคนก็เดินเคียงข้างกันต่อไปใต้แสงอาทิตย์อัสดง
พร้อมด้วยความหวังลึก ๆ ว่า...นี่อาจไม่ใช่การพบกันครั้งสุดท้าย
---

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา