บทสัมภาษณ์ของร่างทรง ที่เกลียดการเข้าทรง
******************************************************
โดย... Priyangu
* เป็นเพียงการสัมภาษณ์เพื่อเรียนรู้วิถีชีวิตและแง่มุมที่น่าสนใจ โปรดใช้วิจารณญาณ
ในยุคสมัยศตวรรษที่ 21 ที่เทคโนโลยีและเทรนโลกพัฒนาอย่างก้าวกระโดด กลับยังคงมีวัฒนธรรมและความเชื่อที่มีอายุราว 5,000 ปียังคงโลดแล่นอยู่จนถึงปัจจุบัน แม้ว่าโลกจะพัฒนาไปมากเพียงไหน แต่ความเชื่อนี้กลับฝังรากลึกและแข็งแรงมากขึ้นทุก ๆ วัน นั่นคือการทรงเจ้าเข้าผี
การทรงเจ้าเข้าผีนั้นคือวัฒนธรรมการติดต่อกับสิ่งลี้ลับและโลกหลังความตายมาอย่างยาวนานตั้งแต่ยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์จนถึงปัจจุบัน โดยมีการพัฒนาและปรับตัวตามยุคสมัยมาเรื่อย ๆ โดยคาดว่าอาจจะยังคงมีต่อไปจนกว่าจะไม่หลงเหลือมนุษย์อยู่บนใบโลกนี้ เป็นที่น่าแปลกใจที่แม้ว่าสิ่งรอบข้างและวัตถุนิยมต่างพัฒนามากขึ้นด้วยกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ แต่ความเชื่อเหล่านี้กลับคงยังไม่สูญหายไปไหน แม้กระทั่งการมูเตลูของคนในยุคอดีตจนถึงปัจจุบัน
สิ่งนี้อาจสะท้อนได้ว่าโลกที่เจริญด้วยเทคโนโลยีนั้นอาจไม่ได้ตอบโจทย์ในการใช้ชีวิตของผู้คนบางกลุ่มที่ต้องการความสบายใจจากสิ่งที่มองไม่เห็น และไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะมีความเชื่อต่อการทรงเจ้าเข้าผีมากนัก อันเนื่องจากค่านิยมที่ไม่ยอมรับในสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากเหตุผลทางวิทยาศาตร์
สิ่งเหล่านี้อาจทำให้คนทั่วไปเกิดความรู้สึกที่หลากหลายต่อวัฒนธรรมการทรงเจ้าเข้าผีทั้งชื่นชอบ เมินเฉย หรือเกลียดชัง สิ่งนี้อาจไม่แปลกประหลาดมากนักหากผู้ที่บอกว่าเกลียดชังการทรงเจ้าเข้าผีนั้นคือตัวของร่างทรงเอง
“พี่เป็นร่างทรงมาแล้วร่วม 32 ปี แต่พี่กลับไม่ค่อยมีความสุขเลย พี่คอยวันที่จะหยุดทำหน้าที่ตรงนี้ตลอด”
พี่เป็นร่างทรงของแม่ศรีประไพ กับพระแม่กาลีค่ะ แม่ศรีประไพเนี่ยเป็นนางไม้ที่สถิตอยู่ที่ต้นตะเคียนเก่าแก่ของบ้านพี่ค่ะพี่ทรงองค์นี้ตั้งแต่อายุ 15 ปี แม่ศรีประไพมาจับทรงพี่เพราะคุณยายพี่เสียชีวิตกระทันหันโดยไม่ได้หาใครสืบทอดต่อ จึงต้องมีการหาคนทรงคนใหม่หรือภาษาทรงเขาเรียกว่า เทียบทรง โดยจะให้คนที่คิดว่าน่าจะเหมาะสมในการลงทรงแม่ศรีประไพมาอยู่ในพิธีแต่พี่ไม่ได้ถูกเลือกอยู่ในนั้นเพราะพี่ยังเด็กมาก และจากนั้นจะมีร่างทรงที่ตอนนั้นแกทรงฤษีนารอทมาทำพิธีให้
ในตอนทำพิธีเทียบทรงเขาเดินมาหาพี่ที่นั่งเล่นอยู่หลังบ้านแล้วจูงมือให้ไปนั่งในพิธี ตอนนั้นพี่กลัวมากเพราะพี่ยังเด็กอยู่เลย ตอนนั้นวงดนตรีก็จะประโคมเสียงดังมากแล้วก็มีคนเดินมาร้องเพลงใกล้ ๆ หูพี่แล้วจากนั้นพี่ก็เริ่มเวียนหัวแล้วก็ไม่รู้ตัวอีกเลย เลยเป็นที่รู้กันว่าพี่จะต้องทรงแม่ศรีประไพต่อจากคุณยายของพี่
แต่สำหรับพระแม่กาลีเนี่ยมีร่างทรงที่แม่พี่เคารพมากมาทักว่าพี่มีองค์พระแม่กาลีอยู่ดูแลให้รับขันธ์เพิ่มและจากนั้นมาพระแม่ก็ประทับทรงพี่ค่ะ
ตอนท่านมาทรงพี่เหมือนจะขาดใจเลยแหละ เพราะจะรู้สึกกระอักกระอ่วนแล้วก็วูบไป พระแม่แกค่อนข้างดุค่ะ ฉะนั้นพี่เลี้ยง (คนที่คอยดูแลร่างทรงขณะที่มีองค์ประทับ) จะต้องมีสติมาก ๆ ตอนดูแล
ปกติพี่ทำธุรกิจห้องเช่าอยู่แถวปริมณฑลพี่ไม่ได้ทรงทุกวันเป็นอาชีพ ตอนประทับทรงเนี่ยจะเฉพาะในงานไหว้ครูกับช่วงเวลาที่มีคนเข้ามาปรึกษาที่ตำหนักบ้านพี่ ถ้าเป็นเรื่องบ้าน ๆ รักโลภโกรธหลงเนี่ยจะเป็นแม่ศรีประไพมาทรงตอบคำถาม แต่ถ้าเป็นเรื่องปัญหาใหญ่หรือเรื่องที่ต้องติดต่อกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์องค์อื่น ๆ จะเป็นพระแม่กาลี
การทรงคือท่านจะลงทรงพี่เองโดยพี่ไม่ได้เชิญเจาะจงองค์ไหน แต่ท่านจะลงมาทรงเองแล้วแต่บุญสัมพันธ์ของลูกศิษย์ที่มาเข้าหา แต่ก็มีหลายครั้งนะที่ท่านมาทรงแบบไม่ได้บอกกล่าวนอกพิธีไหว้ครู เช่นตอนที่เจอคนผีเข้า หรือตอนไปในที่ที่เฮี้ยนหรือแรงมาก ๆ พี่ก็จะมีอาการคลื่นไส้กับเวียนหัวค่ะ
ตอนประทับทรงพี่จะอาบน้ำแต่งตัวชุดขาวให้สะอาด จากนั้นจะสวดมนต์หน้าตำหนักประมาณ 15 นาทีและนั่งอยู่ตรงนั้นจนกว่าจะมีการประทับทรงของท่าน ถ้าเป็นแม่ศรีประไพจะรู้สึกเย็น ๆ และเวียนหัวแล้ววูบไป จากนั้นจะมีความรู้สึกสั่นแบบคนแก่และใช้มือตบพื้นประมาณ 3 ครั้ง พี่เลี้ยงร่างทรงจะรู้กันในทันทีว่านี่คือแม่ศรีประไพ พี่เลี้ยงจะนำสไบสีชมพูอ่อนมาคล้องให้พี่ และคอยถวายหมากและน้ำชาให้ก่อนจะประคองพาไปที่เก้าอี้สำหรับนั่งให้คำแนะนำข้าง ๆ หิ้งพระ
แต่ถ้าเป็นพระแม่กาลีพี่จะภาพตัดไม่รู้ตัวไปเลยจนเกือบจะหงายหลัง และกรี๊ดเสียงดังพร้อมกับชูมือขึ้นเหนือศีรษะและแลบลิ้นยาว พี่เลี้ยงจะรู้กันว่านี่คือพระแม่กาลีและจะนำผ้าสีแดงมาคล้องคอแล้วเดินไปนั่งที่ประทับในทันที ในขณะที่ประทับทรงไม่ว่าจะเป็นแม่ศรีประไพหรือพระแม่กาลีถ้าอารมณ์ท่านเริ่มนิ่งขึ้นพี่จะเริ่มรู้สึกตัวบ้างแต่ก็ไม่สามารถควบคุมอาการใด ๆ ได้เลย
แม่ศรีประไพจะชอบเครื่องสำอาง เวลาคนมาปรึกษาท่านจะชอบหวีผมอยู่เสมอ แต่พระแม่กาลีจะอยู่นิ่ง ๆ และจะตวาดเสียงดังบ้างในบางครั้ง แต่ถ้าคนที่มาถูกคุณไสย หรือมีผีตามมาพระแม่จะใช้ใบมีดโกนเฉือนที่ลิ้นของพี่แล้วนำเลือดไปเจิมหากผากให้คนที่โดนคุณไสย แต่พอถอยทรง (สิ่งศักดิ์สิทธิ์ออกจากร่างกาย) ก็ไม่มีรอยแผลใด ๆ ที่ลิ้นพี่เลย
ค่าตอบแทนในที่นี่เรียกว่าค่าครู โดยผู้ที่เข้ามาหาจะใส่เงินค่าครูลงในพานครู 108 บาท บางตำหนักทรงที่เขาทำเป็นอาชีพเลยบางทีก็มีเลทราคาติดไว้หากจะให้ทำอะไรบ้างก็จะเป็นอีกราคาหนึ่ง แต่ของพี่ 108 บาทหมดเพราะพี่ไม่ได้ทำเป็นอาชีพแต่ก็ต้องมีเงินค่าครูเพราะว่าเป็นค่าเบิกทางในการปรึกษา และเงินนี้ก็ต้องนำไปทำบุญในภายหลัง
ชีวิตร่างทรงบางครั้งมันดูโอเวอร์ หรือแฟนตาซีนะ แต่สำหรับพี่พี่ไม่ค่อยชอบเลย ถ้าพี่เลือกได้พี่ก็อยากเป็นคนที่ไม่ถูกเลือกในวันนั้น มันทำให้พี่ขาดอิสรภาพบางอย่างไปโดยปริยาย และถ้าวันไหนพี่ฝ่าฝืนในข้อห้ามหรือพี่ไม่ยอมทรงเจ้าต่อพี่จะป่วยหนักจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล น้องอาจเคยได้ยินเรื่องเป็นร่างทรงแล้วจะไม่สมหวังเรื่องความรักมาบ้าง
ในตอนนั้นพี่คบกับผู้ชายคนหนึ่งที่เพื่อนแนะนำมาให้อายุไล่เลี่ยกัน แต่เขาไม่ค่อยมีความเชื่อในส่วนนี้เลย พี่จึงปิดความลับว่าพี่เป็นร่างทรงไว้ตลอดจนคบกันได้ประมาณ 3 ปีความจึงแตกเพราะเขาไปเห็นภาพที่พี่กำลังทรงเจ้าอยู่ตอนที่พระแม่กาลีกำลังใช้ใบมีดมากรีดที่ลิ้น เขาขอพี่เลิกในทันทีและเขาก็คอยด่าทอพี่ตลอดว่าพี่เป็นคนหลอกลวง ในใบมีดมีเลือดปลอมบ้าง หลอกเงินชาวบ้านบ้าง เขากัดพี่ตลอดจนกระทั่งว่าจนเขาแต่งงานมีครอบครัวไปแล้วก็ตาม แต่ทั้ง ๆ ที่พี่เองก็ทำอาชีพสุจริต เงินส่วนนี้ก็ไม่ได้มากมายอะไร
มันอาจดูเหมือนจะดีนะที่ถ้าหากยังคบอยู่เรื่อย ๆ พี่อาจจะเจ็บปวดกว่านี้ก็ได้ แต่พี่ก็แอบคิดว่าถ้าพี่เป็นคนปกติตอนนี้อาจจะยังคบกันอยู่ก็ได้ เพราะถ้าตัดในส่วนที่เขาเกลียดชังร่างทรงไปเขาก็เป็นคนดีเลยคนหนึ่ง และหลังจากที่พี่เลิกราจากผู้ชายคนนั้นพี่ก็ไม่มีความรักอีกเลยถึงตอนนี้ พี่เห็นร่างทรงคนอื่น ๆ เขาก็มีครอบครัวกันนะ แต่มันคงไม่ใช่กับพี่แหละมั้ง ฮ่า
ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องความรัก บางครั้งพี่ก็ถูกมองในแง่มุมไม่ดีบ้าง บางครั้งพี่ได้พูดคุยกับคนที่พึ่งรู้จักใหม่ ๆ ได้อย่างราบรื่น แต่พอได้รู้จักกันจริง ๆ เขาไม่โอเคที่พี่เป็นร่างทรง เพื่อนสนิทพี่บางคนต้องมองข้ามพี่ในส่วนตรงนี้ไปบ้าง เพราะพี่ก็ยังยืนยันตามเดิมกับเพื่อนสนิทพี่ว่าพี่คือคนปกตินี่แหละแต่มีหน้าที่แปลกจากคนอื่น ๆ
บางครั้งพี่ก็มีอันตรายอยู่รอบตัวโดยที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากพี่ เพราะบางครั้งก็มีสามีของผู้หญิงที่เข้ามาปรึกษาพี่ในช่วงวันก่อนบุกเข้ามาในบ้านพี่ช่วงที่พี่กำลังพักผ่อน แล้วเข้ามาข่มขู่เพราะหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นได้คำตอบจากพี่ไปว่าผู้ชายคนนี้มีชู้ ผู้หญิงคนนั้นจึงบอกเลิกเขาไปพร้อมกับหลักฐานการลักขโมยเพชรและทองเพื่อนนำเงินไปเล่นการพนัน และยังได้หลักฐานมัดตัวชู้เพื่อนำไปดำเนินการฟ้อนหย่าอีกด้วย ดีที่ตอนนั้นมีคนเข้ามาห้ามและพาพี่ไปลงบันทึกประจำวันเอาไว้ มันอันตรายมากเลยแหละหากพี่ไม่มีคนอยู่ด้วยในเวลานั้น
น้องคิดว่าลูกศิษย์เข้ามาถามอะไรพี่มากที่สุดตั้งแต่พี่เป็นร่างทรงมารู้ไหมคะ “ทำยังไงถึงจะหมดหนี้” พี่คิดว่าในส่วนตรงนี้สะท้อนปัญหาสังคมในปัจจุบันได้เยอะมาก เพราะนอกจากคำถามนี้สามารถบอกได้ว่าการเป็นหนี้สินเป็นเรื่องทั่วไปที่คนเครียดมาก แต่คนที่ถามคำถามนี้กลับเป็นคนอายุประมาณ 20 กว่าด้วยซ้ำและเป็นเพียงแค่ในช่วงประมาณ 5 ปีมานี้เอง พี่คิดว่าคนในยุคนี้ขาดที่พึ่งทางใจเป็นอย่างมากอาจเพราะเหตุผลทางครอบครัว ตนเอง หรือแม้กระทั่งเศรษฐกิจ
ซึ่งนี่ก็อาจจะเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ร่างทรงก็จะยังคงมีอยู่ตราบเท่าที่มนุษย์ยังมีความเชื่อในสิ่งลี้ลับ และมนุษย์ยังมีความเครียดอยู่นั่นเอง
ข้อดีในการช่วยเหลือผู้คนในเส้นทางนี้มีมากก็จริง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพี่ไม่ได้ชอบที่จะช่วยเหลือคนทุกครั้ง เพราะแต่ละคนต่างมีปัญหาที่หนักหน่วงของตัวเองมาทิ้งไว้ที่ตำหนักพี่แล้วจากไป พี่จะไม่สนใจเลยก็ได้นะแต่พี่เป็นร่างทรงพี่ก็ต้องเครียในส่วนตรงนี้เอง พี่เป็นร่างทรงมาแล้วร่วม 32 ปี แต่พี่กลับไม่ค่อยมีความสุขเลย พี่คอยวันที่จะหยุดทำหน้าที่ตรงนี้ตลอด ทั้ง ๆ ที่พี่ก็รู้ดีว่าร่างทรงเป็นแล้วเลิกไม่ได้ คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า
สุดท้ายนี้จากที่พี่เล่าไปพี่อยากจะให้ทุกคนที่เรียนรู้เรื่องราวชีวิตพี่ไม่ต้องเชื่อร่างทรงมาก เชื่อตัวเองดีที่สุด เพราะร่างทรงจอมปลอมที่คอยรีดไถเงินก็มีมาก บางครั้งเส้นทางก็ไม่ได้ราบรื่นเสมอไป แต่ให้ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด และโฟกัสกับความสุขเล็กน้อยในแต่ละวันให้มาก ๆ จะได้ไม่เครียดเกินกว่าจะแบกรับไหวค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
