จนถึงตอนนี้ บางทีฉันก็ไม่รู้ว่า "การรักตัวเอง" ที่แท้มันเป็นยังไง
ใครๆ ก็ต่างพูดว่า "รักตัวเอง" ให้มากๆ ในวันที่เผชิญหน้ากับปัญหา เช่น ตอนอกหัก คนรักนอกใจ ตกงาน ตอนที่น้ำหนักตัวเพิ่ม (อ้วนนั่นแหละ) และเริ่มส่อแววไม่สวยหล่อเหมือนอย่างเคย ตอนที่ท้อแท้กับการไล่ล่าความฝัน วันที่ชวดโอกาสในชีวิต ชีวิตขาลง เข้าปีชง และอื่นๆ อีกมากมายที่เรียกร้องให้เรารักตัวเองมากขึ้น
มันเลยมีคำถามในใจว่า อ้าว... แล้วที่ผ่านมาเราไม่ "รักตัวเอง" หรือว่ายังไง เอาเป็นว่าไม่ขอนับรวมเรื่องคนที่เลือกเส้นทางที่ผิดและรู้ว่ามันผิดก็เดินเข้าไปหาปัญหา เพราะแท้จริงเรารู้ว่าสุดท้ายผลล้วนมาจากการกระทำของคนๆ นั้น การแก้ไขไม่ใช่การกลับมารักตัวเองอย่างนั้น มันคือการกลับมาสู่สภาวะของคนปกติ
เมื่อชีวิตเดินทางมาถึง ณ จุดๆ หนึ่ง จุดที่อาจจะเรียกว่าเป็นจุดเส้นตัดของชีวิตที่กำลังจะก้าวเดินต่อ แต่เกิดสับสนเส้นทางเล็กน้อย คำว่า "รักตัวเอง" ในบริบทนี้แตกต่างกันออกไปแล้วกับสถานการณ์อื่น "รักตัวเอง" ในตอนนี้สำหรับฉันมันดันไปเชื่อมโยงเข้ากับ "การต้องประสบความสำเร็จ" ในชีวิต ซึ่งยิ่งทำให้สับสนภายในตัวเราเข้าไปใหญ่
ในเมื่อเราเชื่อมาตลอดว่าเราเลือกแต่ละเส้นทางเดินที่ดีให้กับชีวิตเรา และเลี่ยงเส้นทางขรุขระอันตราย นั้นเท่ากับ เรา "รักตัวเอง" แล้ว แต่วันนี้มันดันเกิดบ่อความคิดที่ว่าถ้าเรายิ่งอยากจะกระเสือกกระสน ดิ้นรนให้ตัวเองไขว่คว้าความสำเร็จที่เหนือชั้นกว่านั้น เท่ากับเราต้อง "รักตัวเองยิ่งกว่าเดิม"...
ฉันคิดว่าตัวฉันและใครอีกหลายๆ คนซึ่งเป็นแค่ปุถุชนคนธรรมดาในยุคปัจจุบัน ได้พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นในทุกๆ วัน แต่ทว่า... เส้นทางแห่งความสำเร็จไม่ได้ยุติธรรมกับชีวิตของทุกคนขนาดนั้น แล้วถ้าฉันไม่สำเร็จเท่าที่ใครคาดหวัง หรือแม้แต่ที่ตัวฉันเองคาดหวังกับตัวเอง นั่นเท่ากับฉัน หรือใครหลายๆ คนเหล่านั้น "ไม่รักตัวเอง" หรือเปล่า?
ถ้าฉันไม่สำเร็จเท่าที่ใครคาดหวัง หรือแม้แต่ที่ตัวฉันเองคาดหวังกับตัวเอง
นั่นเท่ากับฉัน หรือใครหลายๆ คนเหล่านั้น "ไม่รักตัวเอง" หรือเปล่า?
#แด่ตัวฉันในวันที่(ยังไม่)แตกสลาย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
