อะไรคือตัวชี้วัดความสำเร็จของสังคมเรา?
โตมาพร้อมคำถามในหัวว่า
“ถ้ามีเงินเดือนเยอะ = เก่ง?”
“ถ้ามีรถ มีบ้าน มีชื่อเสียง = ประสบความสำเร็จ?”
แล้วถ้าไม่มีสิ่งเหล่านั้น…คือยังไม่ประสบความสำเร็จเหรอ?
สังคมเรามีไม้บรรทัดบางอันที่มองไม่เห็น
แต่ใช้วัดทุกคนเหมือนกันหมด
ใครเรียนไม่เก่ง ก็ถูกตีว่าไม่ขยัน
ใครไม่อยากเป็นหมอ เป็นวิศวะ ก็โดนถามว่า “จะเอาอะไรกิน?”
ใครไม่ได้แต่งงานตอนอายุถึงเกณฑ์ ก็โดนถามว่า “เมื่อไหร่จะแต่ง?”
ทุกอย่างเหมือนมีกรอบกำหนดไว้แล้ว
ว่าเส้นทางชีวิตที่ดี…ต้องหน้าตาแบบไหน
แต่ถ้ามองให้ลึกลงไป
บางคนมีเงินเยอะ แต่ไม่มีเวลานอน
บางคนมีชื่อเสียง แต่ไม่มีพื้นที่ให้พักใจ
บางคนทำตามทุกอย่างที่สังคมบอกว่า “ดี” แล้ว
แต่กลับรู้สึกว่าชีวิตมันว่างเปล่า
แล้วแบบนี้…อะไรคือ “ความสำเร็จ” กันแน่?
บางคนอยากแค่มีชีวิตสงบ ๆ กับต้นไม้สักสองต้น
บางคนอยากมีเวลาอยู่กับลูกมากกว่าหัวหน้าที่กดดัน
บางคนอยากเปิดร้านเล็ก ๆ ที่ได้ทำของที่รัก
บางคนอยากตื่นมาแล้วไม่รู้สึกกลัววันจันทร์อีกต่อไป
ความสำเร็จของคนเราอาจไม่เหมือนกัน
แล้วทำไมสังคมถึงใช้แค่ชุดคำตอบเดียว…มาวัดทุกคน?
ถ้าถามกันตรง ๆ
บางที…ความสำเร็จมันอาจไม่ได้วัดด้วยเงิน ชื่อเสียง หรือยศตำแหน่ง
แต่วัดจากความสุขใจ วัดจากการได้เป็นตัวเองโดยไม่ต้องฝืน
วัดจากการได้อยู่กับคนที่รัก และไม่ต้องเสียตัวตนไปเพราะอยากให้ใครยอมรับ
ขอแค่ได้มีชีวิตที่ตัวเองรู้สึก “ไม่เสียใจที่ได้ใช้มัน”
นั่นแหละ…อาจเป็นความสำเร็จที่แท้จริงที่สุดแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
