“100 บาทสุดท้าย”
วันนั้นจำได้เลย นั่งอยู่ในห้องเช่าแคบๆ แอร์ไม่มี พัดลมก็เสียงดัง
ในกระเป๋ามีเงินอยู่แค่ 100 บาท
ไม่ใช่แค่ไม่มีงาน ไม่มีเงิน
แต่ไม่มีแม้แต่คำตอบว่า “จะอยู่รอดได้ยังไง”
ตอนนั้นไม่รู้จะร้องหรือจะหัวเราะ
เพราะเคยคิดว่า…แค่ขยัน เดี๋ยวก็มีทาง
แต่ความจริงคือ บางวันแค่จะมีกินก็ยากแล้ว
เช็กตู้เย็น เจอไข่ 2 ฟอง
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปซองนึง
น้ำปลานิดหน่อย
แค่นี้แหละมื้อเย็น
เปิดมือถือ เช็กเน็ต — หมด
เติมเน็ตแบบวันละ 25 บาทได้มั้ย
เพราะต้องใช้หางาน ลงขายของ
ตัดสินใจว่า ยอมอดข้าวสักมื้อ
ขอแค่ยังมีสัญญาณจะส่งข้อความหาคน หางานได้
ลงขายเสื้อเก่าตัวเองในกลุ่ม
เพื่อนคนหนึ่งทักมา “ขอซื้อ 2 ตัว 200 เอาไหม”
คำว่า “เอาไหม” เหมือนฟ้าเปิด
ตอนนั้นเหมือนมีลมหายใจกลับมาอีกรอบ
พอได้เงินมา ก็แบ่งไว้กิน
อีกส่วนเติมเน็ต
วันต่อมาหางานพาร์ตไทม์ได้ ทำร้านกาแฟวันละ 300
ไม่เยอะ แต่พอเอาตัวรอด
แล้วก็เริ่มมีแรงฮึบจากตรงนั้น
⸻
บางครั้งชีวิตมันก็ไม่ได้ต้องการอะไรเยอะ
แค่ขอให้ไม่แพ้ตอนที่มันแย่ที่สุดก็พอ
100 บาทวันนั้นสอนว่า
“ความหวัง” บางทีก็ซ่อนอยู่ในสิ่งเล็กๆ แบบนี้แหละ
⸻
อยากให้เรื่องเล่านี้เป็นกำลังใจให้ใครที่กำลังอยู่ในจุดเดียวกัน
ขอให้ใจยังอยู่ และอย่าดูถูกความพยายามของตัวเอง
เพราะแม้แต่วันแย่ที่สุด…ก็ยังมีแสงได้ ถ้าเราไม่ดับไฟเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
