วันที่เราเดินทางกลับไปเจอตัวเอง
แกเคยเป็นคนที่อยากให้ทุกคนชอบไหม?
อยากมีเพื่อนเยอะๆ
จนบางครั้งไม่กล้าปฏิเสธ
แม้จะต้องทำในสิ่งที่ฝืนใจ…
ครั้งแล้วครั้งเล่า
เป็น introvert ที่ยอมตกปากรับคำ
ออกไปปาร์ตี้กับคนเยอะๆ เพียงเพราะอยากเข้าสังคม
แม้จะอยากพักผ่อนเงียบๆ คนเดียวมากกว่า
ในช่วงหลังเลิกเรียน/เลิกงาน หรือกระทั่งในวันหยุด
จนวันนึงที่แกทำตามคำร้องขอ
หรือความต้องการของคนอื่นไม่ไหวอีกต่อไป
จำเป็นต้องปฏิเสธไปตรงๆ ซักที
ก่อนที่จะเสียตัวตนไปมากกว่านี้…
วันที่ได้กลับมาอ่านหนังสือเงียบๆ คนเดียว
แต่พักดู tiktok
แล้วดันไปเจอคลิปที่เค้าใช้ ChatGPT
เพื่อคุยกับตัวเอง ค้นหาตัวเอง
แกอยากทำตามบ้าง
เพราะนึกสนุก
ว่ามันจะออกมาแบบไหนกันนะ?
เลยลองเล่นดู
แต่กลายเป็นว่า
แกได้เจอสิ่งที่เคยลืมไปแล้ว
ว่ามันเริ่มต้นขึ้นได้ยังไง
เคยนึกมาตลอด
ว่าตัวเองมีจิตวิญญาณใฝ่รู้ กระตือรือร้น
ตามนิสัยของคนเกิดวันพฤหัส
ซึ่งเป็นวันของนักปราชญ์
(ตามที่เคยอ่านเจอในหนังสือทำนายดวงชะตาบ่อยๆ)
เพราะงั้น เลยชอบอ่านหนังสือ
เพราะเป็นนิสัยที่ได้ติดตัวมาตามวันเกิดนี่เอง
แต่เปล่าเลย
.
.
.
โดยไม่ได้เตรียมใจ
ในวัย 30ต้นๆ
แกย้อนกลับไปเจอว่า
สมัยเรียนประถม
เคยโดนครูทำโทษ
โดยการห้ามไม่ให้เพื่อนมาเล่นหรือคุยด้วย
ตลอดทั้งเทอม
ไม่งั้นถ้าครูเจอ หรือมีคนมาฟ้องครู
จะโดนลงโทษไปด้วยอีกคน
…
ช่วงพักกลางวัน หลังกินข้าวเสร็จ
แกเลยต้องไปขลุกอยู่ที่ห้องสมุด
ที่มีแต่หนังสือ
และไม่มีใครควรคุยกัน
ที่นี่แกไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน
จากนั้น
ก็ต้องหาอะไรที่ไม่น่าเบื่อเกินไป
และพอทำความเข้าใจได้
เอามาทำท่าอ่าน
จะได้ไม่ดูเหงาเกินไป
ช่วงแรก แกอ่านทุกอย่าง
เพื่อดูว่าตัวเองชอบ หรือไม่ชอบอะไร
เริ่มตั้งแต่หนังสือภาพ นิทานอิสป
ที่อ่านง่าย เข้าใจง่าย น่าดึงดูด
ไปจนหนังสือยากๆ ของผู้ใหญ่
ที่ถือแล้วดูเก่ง ดูเป็นหนอนหนังสือ
แต่พอเปิดอ่านแล้ว อยากปิดลงทันที
พอถึงวัยที่โตมาหน่อย
อ่านมาเยอะ เริ่มเลือกได้ แกพบว่า
แกชอบอ่านหนังสือที่มันฮีลใจ
อาจเพราะช่วงเวลานั้นในอดีต
แกอยากกลับไปปลอบประโลมใจของตัวเองที่สุด
พอโตมาหน่อย
แกอยากพัฒนาตัวเอง
เป็นคนที่ดีขึ้น จะได้เป็นคนที่มีเพื่อนเยอะ
เป็นที่ชื่นชอบของทุกคน
เพราะไม่อยากกลับไปโดดเดี่ยวขนาดนั้นอีกแล้ว
พอโตมาอีกหน่อย
แกอยากได้หนังสือที่สอนให้ปฏิเสธบ้างเถอะ
ก่อนจะไม่ไหวซะเอง
หนังสือที่บอกว่าการเป็นตัวเองก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น
แต่แกไม่เจอหนังสือเล่มนั้นซักที
คงมีแหละ
แต่อาจเพราะซื้อมาแล้วอ่านไม่ค่อยจบ
หรือหยุดอ่านไปซะก่อน
แกเลยอยากเขียนบทความนี้ขึ้นมา
เพื่อที่ว่า
เผื่อใครบางคนผ่านมาเจอ
แล้วอยากลองออกเดินทางกลับไป
เยี่ยมและโอบกอด
ตัวเองในอดีต
ก่อนจะเริ่มทำความเข้าใจ
ว่าจุดเริ่มต้นของบางอย่างในตัวเรา
เกิดจากอะไร
เพื่อจะยอมรับสิ่งที่เคยเกิดขึ้น
แล้วพาตัวเองกลับมา
เริ่มเปิดใจ
ตั้งใจใช้ชีวิตต่อจากนี้ให้ดี
ให้ตัวเองในอดีตได้ภูมิใจ
ส่งท้าย
ถึง ตัวฉันในอดีต
“ ยังไม่เป็นไร ถ้าเธอจะไม่มีเพื่อนในตอนนี้
การไปไหนมาไหนคนเดียว
แรกๆ อาจจะน่ากลัว
แต่การกล้าทำคนเดียว
ในวัยที่ทุกคนมีเพื่อนและเข้าสังคมกันหมด
มันจะทำให้เธอแข็งแกร่งมากขึ้นในภายภาคหน้า
เธอจะไปขลุกอยู่ที่ห้องสมุด
อ่านหนังสือคนเดียว
แล้วเธอจะรักการอ่านตั้งแต่นั้นมา
ก่อนจะค่อยๆ ฝึกเขียนไดอารี
บันทึก เรียงความ
หรืออะไรก็ตามอีกเยอะแยะในอนาคต
เธอไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนเยอะ
เพราะพอเธอโตขึ้น เพื่อนที่เธออยากมีนักหนา
ก็จะเหลืออยู่ในชีวิตแค่ไม่กี่คน
เธอจะเจอผู้คนอีกมากมาย
หนังสือที่เธออ่าน ทุกอย่างที่เธอได้เรียนรู้
จะนำพาคนดีดีที่คู่ควรอยู่ในชีวิตของเธอเข้ามา
เธอไม่จำเป็นต้องหวงแหน
คนที่ไม่คู่ควรกับการมีเธออยู่ในชีวิต
และเธอไม่จำเป็นต้องเสแสร้ง
ทำเป็นว่าโอเคกับคุณครูคนนั้น
ที่ลงโทษเธอ ด้วยสิ่งที่เธอรู้สึกว่ามันไม่แฟร์
และโหดร้ายเกินไป สำหรับเด็กในวัยเธอ
มันไม่เป็นไร
เธอไม่ต้องอยากเก็บทุกคนที่ผ่านเข้ามาไว้ในชีวิต
เพราะพอเธอกลับไปที่บ้าน
เธอจะมีครอบครัวที่รักเธอมากเกินพอ
และพยายามเข้าใจเธอ
พร้อมสนับสนุนเธอทุกอย่าง
ไม่ต้องกลัว ทุกอย่างจะผ่านไป
แล้วเธอจะโตขึ้นมาเป็นคนที่ดีมากๆคนหนึ่ง
คนที่รักเธอ และคนที่เธอรัก
ทุกคนจะภูมิใจในตัวเธอ“
จาก
ตัวเธอในอนาคต
5/5/2025
- 10
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
