6 พ.ค. เวลา 15:21 • ปรัชญา

อย่าเอาชีวิตตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่เริ่มคนละจุด

บางครั้งเราเหนื่อยไม่ใช่เพราะทำงานหนัก แต่เพราะใจมันหนัก… หนักจากการเอาตัวเองไปวัดกับชีวิตคนอื่น ทั้งที่แต่ละคนล้วนมีเส้นสตาร์ทไม่เหมือนกันเลยสักนิด
บางคนเกิดมาบ้านมีพร้อมทุกอย่าง ไม่ต้องดิ้นรนมากก็มีโอกาสดีๆ เข้ามา
บางคนเริ่มจากศูนย์ แถมยังติดลบ ต้องกู้ ต้องทำงานตั้งแต่ยังเรียน เพื่อจะได้มีที่ยืนในชีวิต
บางคนเรียนจบมาก็ได้ทำงานในฝัน
บางคนเรียนจบแล้วต้องร่อนเรซ้ำๆ สัมภาษณ์เป็นสิบรอบกว่าจะมีที่ให้ยืน
แล้วพอเราเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับชีวิตใครสักคนที่เดินเร็วกว่า ก้าวไกลกว่า
มันเลยรู้สึกว่าตัวเอง “ไม่พอ” ทั้งที่จริงๆ แค่เราได้ตื่นมาทุกเช้าแล้วยังสู้ต่อ ก็เก่งมากแล้วนะ
บางทีสิ่งที่ต้องทำไม่ใช่เร่งให้ทันคนอื่น แต่คือค่อยๆ เดินในจังหวะของตัวเอง
ไม่เป็นไรเลยถ้าวันนี้ยังไม่ไปถึงเป้าหมาย
ไม่ต้องไปแข่งกับใคร เพราะชีวิตแต่ละคนมันไม่มีสูตรตายตัว
เป้าหมายของเราคือ “เติบโตในแบบของเราเอง”
ไม่ใช่เป็นคนที่ดีที่สุดในโลก
แค่เป็นตัวเองที่ดีขึ้นจากเมื่อวานก็พอแล้ว
เพราะสุดท้ายแล้ว… คนที่เราอยู่ด้วยไปทั้งชีวิต ไม่ใช่คนอื่น แต่คือตัวเรานี่แหละ
โฆษณา