EP.2: เจ้าของวีนกลางส่วนกลางคอนโด…แต่ผมดันหยิบจิตวิทยามาปลอบตัวเองแทนไม้กันหมา
เช้านี้เหมือนจะเป็นวันธรรมดาทั่วไป
พระอาทิตย์ขึ้นตรงเวลา รถติดตรงจังหวะ
ผม—เอเจนต์มือใหม่—นัดลูกค้าชาวฝรั่งเศสไปดูคอนโดแถวสาทร
คอนโดหรูอยู่ในซอยสงบ มีนิติฯ เคร่ง รปภ.สุภาพ และเจ้าของห้องที่…เปรี้ยวขนาดพริกไทยยังต้องก้มกราบ
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ลูกค้าคอนเฟิร์ม
ผมคอนเฟิร์ม เจ้าของก็ส่งเสียง “โอเคค่าา” มาด้วยอีโมจิหัวใจดวงหนึ่ง
แต่ที่ไม่คอนเฟิร์ม…คือ Google Maps
ลูกค้าหลงทาง
หลงแบบไม่ได้เลี้ยวผิด แต่หลงแบบเปลี่ยนจังหวัด ไปโผล่ฝั่งธนก่อน แล้วค่อยกลับมา
ประมาณว่าพระเอกในหนังรักญี่ปุ่นที่ต้องไปทบทวนตัวเองก่อนถึงฉากจบ
09.30 น. ผมถึงคอนโดก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง
10.02 น. เจ้าของทักมา “ถึงรึยัง?”
ผมตอบ “ถึงแล้วครับ แต่ลูกค้าหลงครับ น่าจะถึงเที่ยง”
ไม่นาน ลิฟต์ก็เปิด
เจ้าของห้องเดินออกมาด้วยจังหวะฝีเท้าที่ชวนให้ต้นไม้ในสวนหยุดสั่นไหว
น้ำเสียงของเขาแหลมพอจะตัดขอบหญ้าได้
“ทำไมไม่แจ้งล่วงหน้า!? เสียเวลานะคะ!”
เขาพูดเสียงดังกลางโถงทางเดิน
ต่อหน้ารปภ. นิติฯ และแมวจรที่กำลังเลียมืออยู่เงียบๆ
ผมยืนนิ่ง ไม่ใช่เพราะไม่รู้จะพูดอะไร แต่เพราะกำลังคิดในใจ…“เดือนละ 50,000 × 24 เดือน = 1.2 ล้าน…แค่รอ 2 ชั่วโมง พี่ไม่ไหวหรอครับ”
ผมไม่ได้พูดออกไป
ผมแค่ยิ้มสุภาพ แล้วบอก
“อะไรที่ผมผิด ผมขอโทษครับ ถ้าไม่ใช่ ขอให้พี่ช่วยคุยกันดีๆ นะครับ”
ตอนนั้นเอง
ผมไม่ได้หยิบไม้กันหมา
แต่หยิบ “จิตวิทยา” ขึ้นมาแทน
ผมนึกถึงซาเธีย — จิตวิทยาที่บอกเราว่า
พฤติกรรมทุกอย่างที่เราเห็น
มีภูเขาน้ำแข็งซ่อนอยู่ใต้พื้นผิว
เจ้าของห้องวีนใส่ผม
แต่บางที เขาอาจไม่ได้โกรธผมเลย
เขาอาจแค่โกรธที่อะไรๆ ไม่เป็นอย่างใจ
เขาอาจรู้สึกเสียหน้า รู้สึกควบคุมไม่ได้
หรือบางที…เขาอาจเคยโดนเทแบบนี้มาก่อน
หรือแค่เคยโดนแม่ลืมรับตอนเด็ก แล้วฝังใจว่า “การรอคือความน่าอาย”
แล้วผมก็นึกถึงอีกหลักนึงที่เพิ่งเรียนมา
Social Constructionism
ที่บอกเราว่า
ความจริงในแต่ละคน ไม่ได้เหมือนกัน
เพราะมันถูกสร้างขึ้นจากความสัมพันธ์ระหว่าง “ตัวเรา” กับ “คนอื่น”
สำหรับผม
เหตุการณ์นี้คือ “ลูกค้าหลง รอหน่อยนะพี่ เดี๋ยวถึงแล้ว”
แต่สำหรับเขา
มันคือ “ฉันเสียเวลา ฉันไม่โอเค และฉันไม่ยอมให้ใครทำฉันรู้สึกเล็กลง”
ผมกลายเป็นผู้ร้าย ในเรื่องที่ผมไม่ได้เขียนบท
วันนั้นผมไม่ได้ขายห้องแต่ผมได้เรียนรู้ว่า…
1. คนที่โกรธเรา ไม่ได้แปลว่าเขาเกลียดเรา
2. บางคนต้องการควบคุมมากกว่าต้องการเงิน
3. ความจริงของเรากับเขา อาจไม่ใช่เรื่องเดียวกันเลย
และที่สำคัญ…ความโกรธของเขา ไม่ใช่ของเรา อย่าเผลอขนกลับบ้านใส่กระเป๋า ผมกลับบ้านตัวเปล่า แต่เต็มไปด้วยบทเรียน
cr. นิ้วเหลี่ยม
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
