วันที่เงียบงัน
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านบางเบา ปลุกฉันให้ตื่นจากห้วงนิทรา แต่ความรู้สึกที่ตามมานั้นแตกต่างจากทุกวัน มันคือความเงียบงันที่ปกคลุมไปทั่วห้อง ความเงียบที่ดังเสียจนฉันได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองชัดเจนกว่าที่เคย
ปกติแล้ว เช้าของฉันจะเริ่มต้นด้วยเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ หรือแม้แต่เสียงบ่นงึมงำจากคนในครอบครัว แต่วันนี้ไม่มีใคร ไม่มีแม้แต่เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันตั้งไว้เป็นประจำ มันเป็นความว่างเปล่าที่สัมผัสได้ ราวกับว่าโลกทั้งใบหยุดหมุนไปชั่วขณะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
