“Baldwin IV แห่งเยรูซาเล็ม” กษัตริย์โรคเรื้อนผู้ไม่ยอมแพ้
Baldwin IV แห่งเยรูซาเล็ม หรือที่รู้จักในนาม “กษัตริย์โรคเรื้อน” (The Leper King) เป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญแห่งยุคสงครามครูเสด ผู้ซึ่งแม้จะต้องเผชิญกับโรคร้ายที่กัดกร่อนร่างกาย แต่ก็ยังคงยืนหยัดปกป้องอาณาจักรเยรูซาเล็มอย่างกล้าหาญ ท่ามกลางความขัดแย้งระหว่างคริสเตียนกับมุสลิมในศตวรรษที่ 12
ชีวิตและการขึ้นครองราชย์
Baldwin IV ประสูติในปี ค.ศ. 1161 เป็นพระโอรสของกษัตริย์ Amalric I และ Agnes of Courtenay เมื่ออายุเพียง 9 ขวบ เขาเริ่มแสดงอาการของโรคเรื้อน โดยอาจารย์ของเขา William of Tyre สังเกตว่าครึ่งหนึ่งของแขนและมือขวาของ Baldwin ไม่สามารถรับรู้ความเจ็บปวดได้ ต่อมาในปี ค.ศ. 1174 หลังการสวรรคตของพระบิดา Baldwin IV ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์แห่งเยรูซาเล็ม ขณะมีพระชนมายุเพียง 13 ปี
ความท้าทายและชัยชนะ
แม้ต้องต่อสู้กับโรคร้ายที่ค่อยๆ ทำลายร่างกาย Baldwin IV ก็ยังแสดงให้เห็นถึงความเด็ดเดี่ยวและสติปัญญาอันเฉียบแหลม เขาเลือกที่ปรึกษาที่มีความสามารถและนำทัพออกรบด้วยตนเอง แม้จะสูญเสียความรู้สึกที่แขนขา เขายังสามารถขี่ม้าและนำทัพเข้าสู่สมรภูมิได้อย่างกล้าหาญ
หนึ่งในชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ Baldwin IV คือการเอาชนะกองทัพของซาลาดิน (Saladin) ที่ยุทธการมงต์กีซาร์ (Battle of Montgisard) ในปี ค.ศ. 1177 ซึ่งสร้างชื่อเสียงให้กับพระองค์ในฐานะกษัตริย์นักรบผู้ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา