เมื่อกล้ามเนื้อช่วยให้เราจำได้ตลอดชีวิต
ผมกำลังอ่านหนังสือเล่มนึงอยู่ชื่อว่า Out put ศิลปะของการปล่อยของ มีตอนนึงที่ทำให้ผมรู้สึกว้าวขึ้นมา และเชื่อว่าหลายๆ คนต้องคุ้นเคยกับสิ่งนี้เป็นอย่างดี แต่เราอาจไม่เคยตระหนัก และทำความเข้าใจถึงเรื่องนี้อย่างจริงจังมาก่อน ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ เลยอยากนำมาแชร์ต่อครับ
สิ่งนั้นคือความแตกต่างระหว่าง
ความจำอาศัยกล้ามเนื้อ และ ความจำอาศัยความหมาย
ความจำอาศัยกล้ามเนื้อ หมายถึง การขยับกล้ามเนื้อซึ่งร่างกายเราต้องใช้เซลล์ประสาทในการทำงานร่วมกันเป็นจำนวนมาก จึงทำให้มีลักษณะเฉพาะคือ หากจำได้หนึ่งครั้งแล้วแทบจะไม่มีวันลืม ได้เลย เช่น การขี่จักรยาน ในช่วงแรกเราอาจต้องฝึกการทรงตัว ความคุ้นเคยกับท่าทาง แต่เมื่อขี่เป็นแล้ว ต่อให้ไม่ได้ขี่จักรยานเลยมา 5 ปี กลับมาขี่ใหม่ เราก็ยังขี่ได้อยู่นั่นเอง
ส่วนความจำอาศัยความหมาย เป็นการจำที่มุ่งเน้นใช้แรงสมองในท่องจำ ซึ่งจำยาก และลืมง่าย ตัวอย่างที่เห็นภาพชัดที่สุดคือ การจำบทเรียนเพื่อนำไปสอบในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เราพยายามจดจำเนื้อหาที่สำคัญเท่าที่จะจำได้ ซึ่งเมื่อจำและใช้เสร็จแล้ว เราก็มักจะลืมมันไปในระยะเวลาไม่นาน
ดังนั้น การขยับร่างกายจึงเป็นตัวแปรสำคัญที่ช่วยให้เราจดจำสิ่งต่างๆ ได้ดีขึ้นในระยะยาว เพราะมันเปลี่ยนจากการใช้แรงสมองเพียงอย่างเดียว มาเป็นการสร้างความคุ้นเคยผ่านการลงมือทำ เหมือนกับการขี่จักรยานที่แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังทำได้ไม่ลืม และเราสามารถนำแนวคิดนี้ไปประยุกต์ใช้ในเรื่องต่างๆ ได้ เช่น การฝึกภาษา นอกจากการอ่านและฟังแล้ว การพูดออกเสียงจริงๆ ก็สำคัญมาก เพราะการขยับปากก็ถือเป็นการใช้กล้ามเนื้อช่วยจำเช่นกัน ลองอ่านออกเสียง หรือพูดซ้ำๆ บ่อยๆ เชื่อว่าเราจะจำได้แม่นยำขึ้นอย่างแน่นอนครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
