อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (Albert Einstein): สมการที่มีชื่อเสียงของเขา E=mc^2 (พลังงานเท่ากับมวลคูณด้วยความเร็วแสงยกกำลังสอง) ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1905 แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างมวลและพลังงาน และเป็นพื้นฐานทางทฤษฎีที่สำคัญที่อธิบายว่าทำไมปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่นจึงสามารถปลดปล่อยพลังงานจำนวนมหาศาลได้

ระเบิดเทอร์โมนิวเคลียร์ (ต้นทศวรรษ 1950): การสาธิตการกักเก็บด้วยเฉื่อยแบบฟิวชั่นที่ประสบความสำเร็จครั้งแรกคือการระเบิดของระเบิดไฮโดรเจน "ไอวี ไมค์" (Ivy Mike) ในปี 1952 หลักการทำงานเกี่ยวข้องกับการใช้พลังงานจากขั้นตอน "ปฐมภูมิ" ของฟิชชันเพื่อบีบอัดและให้ความร้อนแก่เชื้อเพลิงฟิวชั่น "ทุติยภูมิ" ผ่านรังสีเอกซ์ สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าแรงเฉื่อยสามารถกักเก็บเชื้อเพลิงได้นานพอที่จะเกิดฟิวชั่น แม้ว่าจะไม่ใช่การใช้งานด้านพลังงานแบบควบคุม แต่ก็เป็นการวางรากฐานที่สำคัญ