นักท่องเที่ยวที่ดีคืออะไร
ช่วงนี้เขียนเรื่องนักท่องเที่ยวต่างชาติหายไปไหนบ่อย จากการไปอ่านตามเว็บบ้าง ให้ผู้เชี่ยวชาญจีนไปลองดูตามโซเชียลจีนบ้าง ล่าสุดลูกสาวส่งคำเตือนของรัฐบาลออสเตรเลียมาให้อ่านบ้าง เหตุหลักๆ เพราะผมมีร้านอาหารที่ได้รับผลกระทบจากการที่นักท่องเที่ยวจีนลดลง และคิดว่าถ้าเครื่องยนต์สำคัญเครื่องนี้อ่อนแรงลงไปพร้อมกับเครื่องยนต์ส่งออก ไม่ว่าใครทำอะไรที่ไหนก็จะมีผลกระทบจากเศรษฐกิจที่ถดถอยแน่ๆ ถ้าแก้อะไรได้ก็ควรแก้
เขียนอะไรแบบนี้ก็จะมีความเห็นต่างอยู่เป็นระยะ คนที่เห็นเป็น customer feedback ที่ไทยควรรับฟัง ปรับปรุงหรือชี้แจงถ้าไม่จริงก็มีไม่น้อย แต่ก็มีความเห็นไม่น้อยเหมือนกันที่บอกว่าไม่มาก็ดีแล้ว นักท่องเที่ยวถ่อยๆ มาก็รกประเทศ หรือเราไปหานักท่องเที่ยวพรีเมี่ยมใช้เงินเยอะๆดีกว่า เน้นคุณภาพ หรือหนักหน่อยคือไม่ต้องมีนักท่องเที่ยวเราก็อยู่ได้ แรงกว่านั้นก็คือด่ากลับ ประเทศที่เตือนนักท่องเที่ยวก็เลวร้ายเหมือนกันนั่นแหละ อาจจะด้วยอารมณ์โมโหก็ว่ากันไป
ผมก็เลยอยากจะเล่าประสบการณ์สี่เรื่องนี้น่าจะดีกว่า
เรื่องแรก ผมเคยคุยกับคนนอร์เวเมื่อครั้งสมัยทำงานในเครือเทเลนอร์ว่าคุณภาพของประชากรนอร์เวย์นี่ดีจัง ผู้คนเคารพกฎระเบียบ สังคมสงบ มีเรื่องมีราวน้อยมาก เพื่อนนอร์เวย์ผมก็บอกว่าก็ถูกส่วนหนึ่ง แต่สัญชาติญานดิบของคนนั้นมีเสมอ ไม่เกี่ยวกับชาติอะไร ประเทศอะไรนัก ยูดูคนปากีสิ (ในตอนนั้นเครือข่ายเทเลนอร์มีบริษัทในปากีสถานด้วย)
ตอนที่ไปทำงานอังกฤษ พอจะออกจากประเทศอังกฤษก็ต่อแถวเรียบร้อย มีอารยะ ไม่ต่างกับคนอังกฤษ แต่พอลงเครื่องที่ปากี ก็กลายเป็นอีกคน วิ่งแย่งกันไม่มีระเบียบเพื่อแซงคิว ตะโกนด่ากันดังลั่น เพราะไม่มีใครบังคับใช้กฏไง ทำผิดก็ไม่เป็นไร
คนนอร์เวก็เหมือนกัน อยู่นอร์เวก็ไม่กล้าเมา ไม่กล้าทำอะไรที่ผิดกฎหมายเพราะกฎมันลงโทษแรงมาก แต่พอขึ้นเครื่องการบินไทยเท่านั้น เมาเละ อาละวาดโวยวายตั้งแต่ขึ้นเครื่อง มาอยู่ซอยคาวบอยกลายเป็นกุ๊ยฝรั่งคนนึง (เขาเอ่ยชื่อเพื่อนที่รู้จักกันด้วย) ทำผิดกฎหมายเละเทะ ที่เขาเป็นแบบนั้นก็เพราะกฎหมายยูไม่ศักดิ์สิทธิ์ไง คนก็แหกกฎ กลายเป็นจุดขายของไทยไป
นักท่องเที่ยวที่ดี เรียบร้อย ปฏิบัติตามกฎประเทศอื่น มาไทยก็คนเดียวกันนี่แหละ แต่บรรยากาศพาให้กลายเป็นกุ๊ยได้ง่ายๆ…
เรื่องที่สองนั้น เพื่อนผมเทียบให้เห็นภาพชัดเจนว่า CBD หรือย่านความเจริญศูนย์กลางของกรุงเทพนั้นมันเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่ก่อนยุคพ่อผมก็คือวังบูรพา เป็นแห่งฮิป ขายของแพงสุดในยุคนั้น ค่อยๆ ย้ายมาสีลม สุรวงศ์ แล้วค่อยๆ ย้ายมาสยาม พารากอน ราชประสงค์ในปัจจุบัน
ถ้าเราเป็นห้างเก่าที่วังบูรพา แล้วบ่นว่าไม่อยากได้ลูกค้าที่ใช้จ่ายน้อย เอาแต่ของถูก มีแต่แก่ๆ อยากได้ลูกค้าใช้เงินเยอะแบบลูกค้าพารากอน ทองหล่อ เราควรจะทำอย่างไรดี จะด่าลูกค้าปัจจุบันแล้วไม่ปรับปรุงอะไร วันๆ ถวิลหาอดีตที่ยังรุ่งเรือง หรือจะพยายามสร้างจุดขายใหม่ ไปเข้าใจลูกค้าที่อยากได้ว่าต้องการอะไร
ในขณะเดียวกันก็พยายามรักษาลูกค้าเก่าไว้ก่อนจนกว่าจะค่อยๆ เข้าใจกลุ่มที่อยากได้และปรับตัว และห้างปรับอย่างเดียวก็ไม่รอด ร้านค้าข้างใน พ่อค้าแม่ขายรอบห้าง ที่จอดรถ มาเฟียแถวนั้นก็ต้องปรับตัวด้วยเช่นกัน
เรื่องที่สามเป็นเรื่องที่เคยเขียนไปแล้วว่า คนจีนที่ดีนั้นไม่อยากมาไทย ข่าวลือเยอะมาก และกลัวจีนเทาที่ไทยมากกว่ากลัวคนไทยด้วยซ้ำ เพราะรู้มือกันอยู่ คำถามก็คือว่า ทำไมจีนเทาถึงชุกชุมที่ไทยอยู่ประเทศเดียวในโลก จนกลายเป็นประเด็นหลัก จีนเทาแทบไม่มีที่อินโด มาเลย์ ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์นี่คือศูนย์ ไม่มีที่อินเดีย หรือแม้แต่เขมรก็น้อยกว่าไทยเยอะ
ระบบนิเวศน์ไทยนั้นสมบูรณ์มากสำหรับจีนเทา ถ้าเราตระหนักเรื่องนี้ก็จะต้องทำให้ระบบนิเวศน์นี้หายไปให้ได้ แล้วทำยังไง ก็ต้องทำเหมือนประเทศอื่นๆ ในโลกที่เขาทำกัน… เรื่องนี้เราไม่ควรชนะใครในโลกเลยจริงๆ
เรื่องสุดท้าย เป็นเรื่องของเศรษฐศาสตร์ 101 ว่าโครงสร้างเศรษฐกิจประเทศนั้นประกอบด้วย การบริโภคภาคเอกชน การลงทุน การใช้จ่ายภาครัฐและการส่งออกสุทธิ และเครื่องยนต์ที่อุ้มประเทศไทยมาตั้งแต่ต้มยำกุ้งก็คือ การส่งออกและการท่องเที่ยวกำลังอ่อนแรง
การส่งออกคือโดนภาษีทรัมป์ไปเต็มๆทั้งทางตรงคือขายไปอเมริกาก็จะยากขึ้น ทางอ้อมคือสินค้าจีนก็จะทะลักเข้ามามหาศาล ท่องเที่ยวก็ตกยุค นักท่องเที่ยวเริ่มลดน้อยถอยลง เสน่ห์เริ่มหาย ยังไงผลกระทบต่อทุกคนอย่างทั่วถึงนั้นมีแน่
ไตรมาสหนึ่งที่ผ่านมา ผมถามคนรู้จักไปเรื่อย ส่วนใหญ่ก็รู้ซึ้งถึงผลกระทบรวมๆ ร้านอาหารนี่หนักเลย แต่อุตสาหกรรมอื่นก็ลดงบประมาณ ระวังตัวและฝืดเคืองขึ้นเรื่อยๆ แต่ที่ยังโตได้เท่าที่ผมถามก็คือ ยอดมอเตอร์ไซด์และมือถือ และสาเหตุที่โตก็คือ เงินผ่อน
ในอุตสาหกรรมมือถือตอนนี้ มีกระบวนการให้เงินผ่อนนอกระบบที่ซื้อมือถือโดยดาวน์แค่ 10% ระบบทวงหนี้ก็มีหลากหลาย โดยมีดอกเบี้ยสูงเกือบ 40% เงินผ่อนกลายเป็นธุรกิจที่โตเร็วสุดของไทย ซึ่งก็จะเป็นระเบิดเวลาเรื่องหนี้ครัวเรือนลูกใหญ่อีกลูกหนึ่ง ซึ่งในที่สุดก็จะกระทบการบริโภคที่เป็นเสาหลักเศรษฐกิจหนึ่งในสี่
ผมถึงเขียนเรื่องการท่องเที่ยวบ่อย และอยากให้มีการตื่นตัว แก้ไขในสิ่งที่ต้องแก้เท่าที่ทำได้ ประชาสัมพันธ์ เอาจริงเอาจังเรื่องกฏ ระเบียบ เพราะเป็น quick win เมื่อเทียบกับปัญหาอื่นๆเช่น ส่งออก หา S curve ใหม่ หรือการลงทุนขนาดใหญ่ที่ใช้เวลาหลายปี
เป็นเหตุหลักๆ ที่ไม่ว่าใครจะไล่นักท่องเที่ยวให้ไสหัวไป ใครจะบอกว่าโนสนโนแคร์ ไทยอยู่ของเราได้ ก็จะลองกระตุ้นเรื่องนี้อยู่เรื่อยๆ ไปก่อน จนกว่าทัวร์ลงมากๆ ก็จะเลิกเขียนครับ…
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
