🕯️แสงเรืองรองที่ปลายคลอง🕯️
ปี พ.ศ. 2568 วันนี้ สำนักพิมพ์ออนไลน์เล็กๆ ของผมเติบโตอย่างมั่นคง หนังสือที่ผมพิมพ์ได้รับความนิยม มีนักเขียนที่มีชื่อเสียงหลายคนติดต่อขอร่วมงาน และช่องทางการจัดจำหน่ายของผมก็ขยายกว้างขึ้นมาก ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานเล็กๆ ที่บ้านบางขุนเทียน มองออกไปนอกหน้าต่าง แสงแดดยามบ่ายส่องกระทบผิวน้ำในคลองที่ไหลเอื่อยๆ ในใจผมเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งภูมิใจ ดีใจ และ...คิดถึง
ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน ในปี พ.ศ. 2565 ชีวิตผมเหมือนคนหลงทางหลังจากการตกงาน การกลับมาอยู่ที่บ้านเก่าที่บางขุนเทียนในวัย 31 ปี ตอนนั้นมันเหมือนการถอยหลัง ไร้ทิศทาง จนกระทั่งวันหนึ่ง...ผมได้เจอกับไอ้เอก
ภาพวันที่เราเจอกันริมคลองยังคงชัดเจนในความทรงจำ รอยยิ้มกว้างๆ คำทักทายที่แสนจะคุ้นเคย บทสนทนาที่ไหลลื่นราวกับสายน้ำที่เรานั่งมองอยู่ตรงหน้า การได้ย้อนรำลึกถึงวันเก่าๆ สถานที่ที่เราเคยผจญภัยด้วยกัน มันเหมือนเป็นการเติมพลังใจที่ผมกำลังจะหมดลง
ผมจำได้ดีถึงเย็นวันที่เรานั่งคุยกันริมหาดบางขุนเทียน ลมทะเลพัดโชยมาเบาๆ ผมเล่าถึงความผิดหวังและความไม่มั่นใจในอนาคต เอกฟังอย่างตั้งใจแล้วตบบ่าผมเบาๆ "แกมันคนเก่งอยู่แล้วไอ้บ๊อบ อย่าให้เรื่องแค่นี้มาทำให้แกท้อแท้ดิ" คำพูดง่ายๆ ของเพื่อนในวันนั้น มันเป็นเหมือนประกายไฟเล็กๆ ที่จุดความฝันในวัยเด็กของผมให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง ความฝันที่จะเป็นนักเขียน อยากมีสำนักพิมพ์เป็นของตัวเอง
ผมเริ่มต้นจากศูนย์ เปิดสำนักพิมพ์ออนไลน์เล็กๆ ในปี พ.ศ. 2566 เจอปัญหาอุปสรรคมากมาย กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ มันไม่ง่ายเลย ในวันที่ท้อแท้และอยากจะยอมแพ้ ผมมักจะเผลอคิดถึงเอกเสมอ "เพื่อนที่ดีที่สุด อาจไม่ใช่คนที่อยู่กับเรานานที่สุด แต่คือคนที่จุดประกายให้เราในวันที่มืดมิดที่สุด" คำพูดของเอกในวันนั้นยังคงก้องอยู่ในหู
ถึงแม้ว่าเอกจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับหลังจากที่เราได้เจอกันเพียงไม่กี่เดือน แต่พลังที่เขาให้กับผมในวันนั้น มันยังคงอยู่ มันเป็นแรงผลักดันให้ผมลุกขึ้นสู้ และไม่ยอมแพ้
วันนี้ ผมประสบความสำเร็จแล้ว สำนักพิมพ์ของผมเป็นที่รู้จัก มีหนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้อ่านมากมาย ในวันที่ผมมองเห็นความสำเร็จตรงหน้า ผมอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเพื่อนคนนั้น ถ้าเอกยังอยู่ เขาคงจะยิ้มกว้างๆ แล้วตบบ่าผมด้วยความภูมิใจเหมือนวันนั้น
ผมเงยหน้ามองท้องฟ้า แสงแดดยามบ่ายยังคงสดใส ผมเชื่อว่าเอกคงมองลงมาจากที่ไหนสักแห่ง และคงดีใจกับผม ผมอยากจะบอกเขาว่า "ขอบคุณนะเพื่อน... ขอบคุณสำหรับกำลังใจในวันนั้น ขอบคุณที่เชื่อมั่นในตัวฉัน แม้ในวันที่ฉันยังไม่เชื่อมั่นในตัวเองเลยด้วยซ้ำ"
ความทรงจำเกี่ยวกับบางขุนเทียนในวันนั้น มันไม่ได้มีแค่ความเหงาและความสิ้นหวัง แต่มันยังมีความอบอุ่นของมิตรภาพ และแรงบันดาลใจที่ถูกจุดขึ้นจากเพื่อนรัก... "แม้เทียนจะดับไปแล้ว แต่ก็จุดได้จนกว่าจะหมดแท่ง... และแสงสว่างในวันนี้ ส่วนหนึ่งก็มาจากเปลวไฟที่เพื่อนเคยส่งต่อให้" ขอบคุณนะเอก... นายจะอยู่ในใจฉันเสมอ🙂
SOAR ASCENT
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
