ตลาดน้อยในความทรงจำ
แสงสีฟ้าจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ส่องกระทบแว่นสายตาของผม บ๊อบ ในวัยสามสิบสี่ปี ปลายนิ้วเคาะแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว ขณะที่สายตาก็จับจ้องอยู่ที่บรรทัดตัวอักษรบนโปรแกรมจัดหน้า แม้ว่าภายนอกผมจะดูเหมือนหนุ่มออฟฟิศทั่วไป เจ้าของสำนักพิมพ์ออนไลน์ที่กำลังขะมักเขม้นกับงาน แต่ภายในใจของผมกลับถูกดึงดูดไปยังภาพความทรงจำอันแสนอบอุ่นที่ ตลาดน้อย และ คลองสาน เมื่อสามสิบปีก่อน
ยามเย็นในวัยเด็กนั้นช่างแตกต่างจากค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟนีออนและเสียงรถราในกรุงเทพฯ ปัจจุบันเสียเหลือเกิน ผมยังจำสัมผัสอุ่นๆ ของมือแม่ที่จูงผมเดินผ่านตรอกแคบๆ ใน ตลาดน้อย ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารจีนโบราณและเครื่องเทศได้ดี และกลิ่นหอมหวานอันเป็นเอกลักษณ์ของร้านขนมเปี๊ยะเล็กๆ ของเจ๊หมวย มันยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำ ราวกับเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน
ร้านของเจ๊หมวยตั้งอยู่ในซอยเล็กๆ ที่เชื่อมระหว่างถนนเจริญกรุงกับริมแม่น้ำเจ้าพระยา ไม่ไกลจากวัดญวน ผมจำได้ว่าระหว่างทางกลับบ้านจากโรงเรียนอนุบาลแถว คลองสาน แม่จะพาผมแวะร้านเจ๊หมวยเสมอ ร้านเป็นเพียงห้องแถวเล็กๆ ที่มีตู้กระจกเก่าๆ วางเรียงรายไปด้วยขนมเปี๊ยะหลากสีสัน ทั้งไส้ถั่ว ไส้เค็ม ไส้งาดำอบควันเทียน
มันเป็นเหมือนโลกอีกใบที่เด็กน้อยอย่างผมและน้องปิ่นเพื่อนบ้านตัวเล็กใฝ่ฝันถึง
ทุกเย็นหลังเลิกเรียน พวกเราจะหยุดยืนอยู่หน้าร้านนั้น ดวงตากลมโตของเราจับจ้องไปยังขนมเหล่านั้นด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า แต่เหรียญบาทไม่กี่เหรียญในกระเป๋าเสื้อนักเรียนมันช่างดูน้อยนิดเมื่อเทียบกับความอร่อยที่ซ่อนอยู่ในขนมเหล่านั้น
แล้ววันหนึ่ง ความฝันเล็กๆ ของพวกเราก็เป็นจริง เจ๊หมวยสังเกตเห็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความอยากรู้อยากลองของเรา เธอจึงกวักมือเรียกน้องปิ่น "หนูปิ่นจ๋า แวะมาหาเจ๊หน่อยสิ" ผมเองก็ไม่รอช้ารีบเดินตามน้องปิ่นเข้าไปในร้านเล็กๆ ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานนั้น
"เจ๊มีขนมเปี๊ยะอร่อยๆ อยากให้หนูลองชิม" เจ๊หมวยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม พร้อมกับหยิบขนมเปี๊ยะไส้งาดำชิ้นพอดีคำส่งให้น้องปิ่น ดวงตาของน้องปิ่นเป็นประกายระยิบระยับ ผมยืนมองด้วยความลุ้นระทึก แล้วเจ๊หมวยก็หันมายิ้มให้ผมบ้าง "แล้วหนูล่ะ อยากลองชิมไส้ถั่วไหม"
หัวใจดวงน้อยๆ ของผมเต้นระรัว ผมพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เจ๊หมวยหัวเราะเบาๆ ด้วยความเอ็นดู แล้วหยิบขนมเปี๊ยะไส้ถั่วหอมหวานส่งมาให้ผม รสชาติแรกที่สัมผัสลิ้นมันช่างวิเศษ ราวกับได้ขึ้นสวรรค์ ผมจำได้ว่าตัวเองเคี้ยวตุ้ยๆ ด้วยความสุขจนแก้มป่อง
นับตั้งแต่วันนั้น ร้านขนมเปี๊ยะของเจ๊หมวยใน ตลาดน้อย ก็กลายเป็นเหมือนสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เล็กๆ ของผมกับน้องปิ่น ทุกเย็นหลังเลิกเรียน พวกเราจะแวะเวียนไปทักทายเจ๊หมวย บางวันเราก็จะยืนมองขนมในตู้กระจกด้วยกัน แลกเปลี่ยนความฝันว่าอยากจะลองชิมไส้อะไรบ้าง
บางทีเจ๊หมวยก็จะเล่านิทานสนุกๆ เกี่ยวกับตำนานเจ้าแม่ทับทิมริมแม่น้ำเจ้าพระยาให้ฟัง หรือแอบหยิบขนมชิ้นเล็กๆ ใส่ถุงกระดาษให้พวกเรากลับไปกินที่บ้าน ความเมตตาและความเอื้อเฟื้อเล็กๆ น้อยๆ ของเจ๊หมวย มันสร้างความสุขและความอบอุ่นในหัวใจของเด็กน้อยสองคนได้อย่างมากมาย
ผมจำได้ว่ามีอยู่เย็นหนึ่ง น้องปิ่นไม่ได้มา ผมรู้สึกใจหายอย่างประหลาด มันเหมือนขาดอะไรบางอย่างในชีวิตประจำวัน จนกระทั่งเย็นอีกวัน น้องปิ่นก็ปรากฏตัวพร้อมกับดอกมะลิสีขาวบริสุทธิ์สามสี่ดอกในมือเล็กๆ นั้น "คุณแม่บอกว่าให้หนูเอามาขอบคุณเจ๊ค่ะ" น้องปิ่นยื่นดอกมะลิให้เจ๊หมวยด้วยรอยยิ้มสดใส เจ๊หมวยรับดอกมะลิมาทัดหูอย่างทะนุถนอม แล้วลูบศีรษะน้องปิ่นด้วยความเอ็นดู ภาพนั้นยังคงฝังลึกอยู่ในความทรงจำของผม มันเป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึงความงามของน้ำใจและความผูกพันที่แท้จริง
เมื่อเวลาผ่านไป ผมเติบโตขึ้น แยกย้ายจากเพื่อนในวัยเด็ก และมีเส้นทางชีวิตเป็นของตัวเอง การเดินทางจาก คลองสาน มายัง ตลาดน้อย ในวัยเด็กกลายเป็นเพียงความทรงจำเลือนราง แต่ความรู้สึกเกี่ยวกับเจ๊หมวยและร้านขนมเปี๊ยะเล็กๆ นั้นไม่เคยเลือนหาย บางครั้งในวันที่ผมรู้สึกเหนื่อยล้ากับความวุ่นวายของชีวิตในเมืองใหญ่ ผมมักจะเผลอนึกถึงกลิ่นหอมหวานของขนมเปี๊ยะ และรอยยิ้มใจดีของเจ๊หมวย มันเป็นเหมือนพลังใจเล็กๆ ที่คอยเตือนให้ผมไม่ลืมเลือนความอบอุ่นและความเอื้อเฟื้อที่เคยได้รับ
และบางที การที่ผมผันตัวมาเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ออนไลน์ในวันนี้ อาจมีรากฐานมาจากความรู้สึกประทับใจในวัยเด็กครั้งนั้นก็ได้ ความสุขจากการได้รับฟังเรื่องราวดีๆ การได้สัมผัสกับความรู้สึกต่างๆ ผ่านตัวอักษร มันอาจเป็นสิ่งที่ผมซึมซับมาโดยไม่รู้ตัว จากบรรยากาศอบอุ่นในตรอกเล็กๆ ของ ตลาดน้อย และความเมตตาของเจ๊หมวยที่จุดประกายความฝันเล็กๆ ในใจเด็กชายคนหนึ่งที่เติบโตในย่าน คลองสาน
ถึงแม้ว่าวันนี้ผมจะไม่ได้ลิ้มรสขนมเปี๊ยะฝีมือเจ๊หมวยอีกแล้ว ไม่ได้ยืนมองขนมหลากสีในตู้กระจกเก่าๆ นั้นอีกต่อไป แต่ความรู้สึกอบอุ่นหัวใจในวันวานยังคงเป็นแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ให้ผมสร้างสรรค์และคัดสรรเรื่องราวดีๆ เพื่อส่งต่อไปยังผู้อ่านบนโลกออนไลน์แห่งนี้
ผมหวังเสมอว่าเรื่องราวที่เรานำเสนอ จะสามารถสร้างรอยยิ้ม จุดประกายความคิด หรือมอบความรู้สึกอบอุ่นให้กับใครบางคนได้ เหมือนที่เจ๊หมวยเคยทำให้กับเด็กชายตัวเล็กๆ ที่ชื่อบ๊อบในวันนั้น... ความทรงจำเล็กๆ น้อยๆ ในวัยเด็ก ที่เชื่อมโยงสองย่านเก่าแก่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาอย่าง ตลาดน้อย และ คลองสาน มันอาจเป็นเมล็ดพันธุ์ที่เติบโตเป็นความฝันอันยิ่งใหญ่ในวันนี้ก็ได้
SOAR ASCENT
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
