ผลการเลือกตั้งเมื่อวานนี้ทำให้นึกถึงพี่คนหนึ่งที่เล่าให้ฟังว่า
คนไทยมันเป็นอย่างนี้แหล่ะ ประเทศไทยถึงมีผู้นำแบบนี้
พี่เค้าเล่าให้ฟังว่า คนไทยเราให้ค่ากับการเป็นคนดี ซื่อสัตย์ สุจริตน้อยมาก และเค้าบอกว่าให้สังเกตวรรณคดี นิทาน นิยายต่างๆ ที่มีชื่อเสียง ขนาดรามเกียรติ์ที่เนื้อหาดีๆ ยังเอามาแต่งใหม่ให้ หนุมาน เจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ เลย
ลองถาม ChatGPT มันยังยกตัวอย่างได้เลย
1. การแบ่งแยกชนชั้น / เชื้อชาติ / ฐานะ
นิทานจำนวนมากแสดงให้เห็นถึงระบบชนชั้น เช่น การยกย่องเจ้านายหรือเชื้อพระวงศ์ให้เป็นผู้มีคุณธรรมเหนือสามัญชน โดยไม่ตั้งคำถามกับระบบนั้น
เช่น เรื่อง ปลาบู่ทอง ที่มีการจัดลำดับภรรยาเจ้าเมือง และการกดขี่ภรรยารอง
หรือเรื่อง ศรีธนญชัย ที่สะท้อนภาพของขุนนางที่ใช้ไหวพริบหลอกเจ้านาย ซึ่งแม้ดูสนุก แต่ก็เผยความเครียดของระบบอุปถัมภ์
2. การเหยียดเพศ หรือภาพลักษณ์ทางเพศ
หลายเรื่องมีการลดทอนบทบาทของผู้หญิง หรือสร้างภาพผู้หญิงว่าอ่อนแอ อิจฉาริษยา หรือถูกประณามเพียงเพราะไม่ทำตามค่านิยมดั้งเดิม
นางสิบสอง ถูกลงโทษโดยไร้ความผิดเพราะคนอื่นใส่ร้าย
หรือ สุวรรณหงส์ ที่นางเอกถูกตำหนิหรือทดสอบความบริสุทธิ์
3. การใช้ความรุนแรงเป็นเครื่องมือแก้ปัญหา
ในนิทานบางเรื่อง การลงโทษด้วยความรุนแรงโดยไม่เปิดโอกาสให้มีการไตร่ตรองถือเป็นเรื่องปกติ เช่น
การประหารผู้ร้ายทันทีที่จับได้ โดยไม่มีระบบไต่สวน
นิทานที่ลงโทษตัวโกงอย่างโหดร้าย เช่น ผีเสื้อสมุทร ในเรื่องพระอภัยมณี ที่ถูกฆ่าโดยไม่มีความเมตตา
4. การไม่ส่งเสริมเหตุผล หรือการตั้งคำถาม
ตัวละคร “ดี” มักต้องเชื่อฟังคำสั่งหรือชะตากรรมโดยไม่ตั้งคำถาม เช่น
ตัวเอกมักถูกสอนให้ อดทนยอมรับ แม้ถูกกระทำไม่ยุติธรรม แทนที่จะลุกขึ้นสู้หรือทวงความยุติธรรม
5. การเป็นคนเจ้าเล่ห์ เพธุบาย
อย่างเช่นในเรื่อง ศรีธนญชัย ศรีปราชญ์
6. การยึดติดกับรูปลักษณ์ภายนอก
เรื่องเล่าหลายเรื่องให้คุณค่ากับความงามเป็นหลัก เช่น
นางเอกต้องสวยเสมอ และตัวร้ายมักมีรูปลักษณ์น่ารังเกียจ (ผิวคล้ำ หน้าตาอัปลักษณ์ ฯลฯ) จึงแฝงแนวคิดการตีค่าคนจากภายนอก
คนไทยเราเลยมีความอดทนกับคนไม่ดีสูงมาก ดีไม่ดี กลับชื่นชมเสียด้วย
ถ้าเมืองไทยจะยังคงเป็นแบบนี้ ก็คงไม่น่าแปลกใจมากนัก
“Political leaders are the reflection of our society.”
― Sukant Ratnakar, Quantraz
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
