กลิ่นปลาทูเค็มกับรอยยิ้มที่ไม่เคยจาง 🐟
➡️ ปี 2546... ผมอายุสิบสองขวบ เป็นเด็กซุกซนที่ชอบสำรวจตลาดดินแดงหลังเลิกเรียนมากกว่ากลับบ้าน วันนั้นเป็นวันที่แดดร้อนจัด ผมเดินลัดเลาะไปตามแผงขายของต่างๆ กลิ่นอาหารคละคลุ้งจนตาลาย จู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากฝั่งร้านทองท้ายตลาด
➡️ ผมรีบวิ่งไปดูด้วยความตกใจ เห็นชายฉกรรจ์สองคนกำลังกวาดทองรูปพรรณใส่กระเป๋า แม่ค้าทองร้องไห้เสียงดังลั่น ผู้คนในตลาดแตกตื่น วิ่งหนีกันชุลมุน ผมตัวสั่นเทา ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ยืนมองด้วยความหวาดกลัว
➡️ ในจังหวะนั้นเอง ผมเห็นป้าเล็ก ร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งที่ผมซื้อประจำ แกไม่ได้วิ่งหนีเหมือนคนอื่นๆ แต่แกคว้ากระทะเหล็กที่ใช้ปิ้งหมู วิ่งตรงเข้าไปหาโจรคนหนึ่งด้วยความกล้าหาญ "เฮ้ย! พวกแกทำอะไรน่ะ!" เสียงป้าเล็กดังลั่น โจรคนนั้นตกใจ หันมาผลักป้าเล็กล้มลงกับพื้น
➡️ ผมเห็นภาพนั้นแล้วเลือดลมมันสูบฉีด ผมไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากไหน วิ่งเข้าไปผลักโจรอีกคนที่กำลังยืนคุมเชิงอยู่เต็มแรง โจรคนนั้นเสียหลัก เซไปชนแผงขายผักล้มระเนระนาด ผักผลไม้กลิ้งเกลื่อนพื้น
➡️ โจรอีกคนที่ผลักป้าเล็กล้ม เห็นท่าไม่ดีก็รีบวิ่งหนีไปพร้อมกับเพื่อน ผมรีบเข้าไปช่วยพยุงป้าเล็กขึ้นมา แกมีรอยฟกช้ำที่แขน แต่ก็ยังกัดฟันบอกว่า "ไม่เป็นไร... พวกมันมันเลวเกินไป!"
➡️ เหตุการณ์นั้นทำให้ตลาดดินแดงวันนั้นลุกเป็นไฟ ตำรวจมาถึงในเวลาต่อมา ผู้คนต่างชื่นชมความกล้าหาญของป้าเล็กและตัวผมเอง (ถึงแม้ว่าแม่จะดุผมยกใหญ่ที่เข้าไปเสี่ยงอันตรายก็ตาม) วันนั้นเองที่ผมได้เห็นน้ำใจและความกล้าหาญของผู้คนในตลาดดินแดงอย่างแท้จริง แม้ในสถานการณ์ที่น่ากลัวที่สุด พวกเขาก็ไม่ทิ้งกัน
➡️ ยี่สิบสองปีผ่านไป... ผมอายุสามสิบสี่ เป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ออนไลน์ ผมยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้ดี มันเป็นบทเรียนสำคัญในชีวิตที่สอนให้ผมรู้ว่า ความถูกต้องและความกล้าหาญนั้นสำคัญแค่ไหน
➡️วันนี้ผมกลับมาที่ตลาดดินแดงอีกครั้ง บรรยากาศเปลี่ยนไปมาก ร้านทองร้านนั้นก็ย้ายไปแล้ว ผมเดินตามหาร้านป้าเล็ก แต่ก็ไม่เจอ ผมถามแม่ค้าแถวนั้นถึงแก พวกเขาบอกว่าป้าเล็กสบายดี แต่เลิกขายไปนานแล้ว
➡️ ผมเดินต่อไปจนถึงร้านขายปลาทูเค็ม กลิ่นเค็มๆ ที่คุ้นเคยยังคงอบอวล ผมซื้อปลาทูเค็มไปสองตัว แล้วเดินชมตลาดที่เปลี่ยนแปลงไป แม้ความวุ่นวายและตึกสูงจะเข้ามาแทนที่หลายสิ่ง แต่จิตวิญญาณของตลาดดินแดงยังคงอยู่
➡️ ผมยังจำความรู้สึกหวาดกลัวในวันนั้นได้ แต่สิ่งที่ผมจำได้มากกว่าคือความกล้าหาญของป้าเล็ก และน้ำใจของผู้คนในตลาดที่เข้ามาช่วยเหลือกัน มันเป็นเหตุการณ์ระทึกใจที่แฝงไว้ด้วยความอบอุ่นของหัวใจ ที่ทำให้ผมไม่เคยลืมตลาดดินแดงแห่งนี้เลย
➡️ตลาดดินแดงในวัยเด็กของผม ไม่ใช่แค่สถานที่ซื้อขาย แต่เป็นสถานที่ที่สอนให้ผมรู้จักความกล้าหาญ น้ำใจ และการไม่ยอมแพ้ต่อความอยุติธรรม แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ระทึกใจในวันนั้น และความอบอุ่นที่ผมได้รับจากผู้คนในตลาด จะยังคงอยู่ในใจผมตลอดไป เหมือนกลิ่นปลาทูเค็มที่ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของตลาดดินแดงในความทรงจำของผมเสมอมา
SOAR ASCENT
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
