กลิ่นขนมหวาน...วันวานกุฎีจีน
ปี พ.ศ. 2546 แสงแดดยามบ่ายอ่อนๆ สาดส่องลงบนอิฐมอญเก่าแก่ของบ้านเรือนริมแม่น้ำเจ้าพระยาในย่านกุฎีจีน ผมในวัยสิบสองขวบจูงมือแม่เดินตามกลิ่นหอมหวานของขนมฝรั่งกุฎีจีนที่ลอยมาตามลมเอื่อย เสียงสวดมนต์แว่วมาจากโบสถ์ซางตาครู้ส ผสมกับเสียงพูดคุยของผู้คนที่ดูเป็นมิตร
ผมเงยหน้ามองสถาปัตยกรรมที่ผสมผสานวัฒนธรรมได้อย่างลงตัว บ้านไม้เก่าแก่ที่ยังคงมีชีวิตชีวา โบสถ์สีเหลืองนวลที่ดูสงบและขรึมขลัง แม่เล่าเรื่องราวของชุมชนแห่งนี้ให้ผมฟังถึงความหลากหลายของผู้คนที่อยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน ผมจำได้ว่าเราแวะซื้อขนมฝรั่งกุฎีจีนจากร้านเล็กๆ ที่มีคุณป้าใจดีคอยยิ้มแย้มให้เสมอ รสชาติหวานมันนั้นยังคงเป็นความทรงจำที่แสนสุข
ผมชอบเดินตามแม่สำรวจตรอกซอกซอยเล็กๆ เห็นเด็กๆ วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน เห็นผู้ใหญ่นั่งจิบกาแฟคุยกันหน้าบ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างดูเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ผมรู้สึกผ่อนคลายและประทับใจกับบรรยากาศที่แตกต่างจากชีวิตในเมืองหลวงที่ผมคุ้นเคย
ยี่สิบสองปีผ่านไปไวเหมือนสายลม ในปี พ.ศ. 2568 ผม บ๊อบ ในวัย 34 ปี ในฐานะนักเขียนและเจ้าของสำนักพิมพ์ออนไลน์ ตัดสินใจกลับมายังกุฎีจีนอีกครั้ง ความทรงจำในวัยเด็กยังคงชัดเจน ผมอยากจะมาสัมผัสแรงบันดาลใจบางอย่าง อยากจะหวนรำลึกถึงความรู้สึกสงบและอบอุ่นที่เคยได้รับ
กุฎีจีนในวันนี้เปลี่ยนแปลงไปพอสมควร มีร้านอาหารและคาเฟ่ที่ตกแต่งอย่างมีสไตล์มากขึ้น นักท่องเที่ยวเริ่มเข้ามามากขึ้น แต่เสน่ห์ดั้งเดิมของชุมชนริมน้ำแห่งนี้ยังคงอยู่ ผมเดินผ่านบ้านเรือนที่ได้รับการปรับปรุง แต่ยังคงรักษาเอกลักษณ์ดั้งเดิมไว้ ผมสังเกตเห็นมุมต่างๆ ที่เคยประทับใจในวัยเด็ก
ผมเดินมาถึงร้านขนมฝรั่งกุฎีจีนร้านเดิม แต่คนที่ยืนอยู่หลังร้านกลับเป็นหญิงสาววัยกลางคน ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่ดูคุ้นเคย
"สวัสดีครับ" ผมทักทายด้วยความสงสัย
"สวัสดีค่ะ สนใจขนมฝรั่งกุฎีจีนไหมคะ?" เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ครับ ผมเคยมาซื้อที่นี่เมื่อนานมาแล้ว คุณป้าเจ้าของร้าน..." ผมถามด้วยความเกรงใจ
"อ๋อ คุณแม่เสียไปเมื่อสองปีก่อนค่ะ ตอนนี้ฉันมาขายแทน" เธอตอบด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
ผมรู้สึกใจหายเล็กน้อย แต่ก็ยังคงสั่งขนมฝรั่งกุฎีจีนมาลองชิม รสชาติหวานมันยังคงอร่อยเหมือนเดิม ผมคุยกับเธอถึงเรื่องราวในอดีตของร้าน และความทรงจำเกี่ยวกับคุณแม่ของเธอ เธอเล่าว่าสูตรขนมยังคงเป็นสูตรเดิมที่คุณแม่ทำไว้ และเธอตั้งใจจะรักษาความอร่อยนี้ต่อไป
ผมเดินลัดเลาะไปตามซอยต่างๆ สัมผัสบรรยากาศที่ยังคงอบอุ่น แม้จะมีบางสิ่งเปลี่ยนแปลงไปบ้าง ผมเห็นเด็กๆ วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน เห็นผู้ใหญ่นั่งคุยกันหน้าบ้าน แสงแดดยามบ่ายสาดส่องลงมากระทบผิวน้ำเป็นประกาย
ก่อนกลับ ผมแวะซื้อขนมฝรั่งกุฎีจีนจากลูกสาวของคุณป้ามาหลายชิ้น เธอยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร ผมรู้สึกอิ่มเอมใจกับการกลับมาเยือนกุฎีจีนในครั้งนี้ แม้จะมีการสูญเสียเกิดขึ้น แต่ความอบอุ่นและความผูกพันของผู้คนในชุมชนยังคงอยู่ และรสชาติความสุขในวัยเด็กก็ยังคงหอมหวานไม่เปลี่ยนแปลง บางทีเรื่องราวต่อไปที่ผมจะเขียน อาจมีกลิ่นอายของขนมฝรั่งกุฎีจีนและความทรงจำที่แสนอบอุ่นนี้ก็เป็นได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
