บ้านครัว...แตกต่าง ไม่แตกแยก
พ.ศ. 2544
เสียงเครื่องทอผ้าเป็นเหมือนเสียงกระซิบจากอดีตที่ดังคลอเคลียอยู่ในบ้านครัวปีนั้น บ้านเราตั้งอยู่ไม่ไกลจากวัดเก่าแก่ประจำชุมชน ซึ่งเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวพุทธที่นี่ พ่อกับแม่เป็นช่างทอผ้าไหม พวกท่านบรรจงสร้างสรรค์ลวดลายที่อ่อนช้อย งดงาม ตามแบบฉบับที่สืบทอดกันมา
ผมในวัย 14 ปี เติบโตมากับการได้ยินเสียงระฆังวัดยามเช้า เสียงสวดมนต์ และภาพพระสงฆ์เดินบิณฑบาต ผมเองก็ได้รับการปลูกฝังธรรมะคำสอนมาตั้งแต่เด็ก ควบคู่ไปกับการช่วยพ่อแม่ทำงานทอผ้า
ถึงแม้บ้านครัวจะมีเพื่อนบ้านชาวมุสลิมอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างอบอุ่น แต่ละศาสนาก็มีประเพณีและพิธีกรรมที่แตกต่างกันไป อย่างเพื่อนสนิทของผมชื่อ "อาลี" ครอบครัวของเขาเป็นชาวมุสลิม พวกเรามักจะไปเล่นฟุตบอลด้วยกันหลังเลิกเรียน และผมก็เคยไปร่วมงานเฉลิมฉลองวันสำคัญทางศาสนาของพวกเขาบ้าง
ความแตกต่างทางศาสนาในบ้านครัวกลับกลายเป็นสิ่งที่หล่อหลอมให้พวกเราเรียนรู้และเข้าใจกันมากขึ้น พ่อแม่ของผมสอนเสมอว่าเราต้องให้เกียรติและเคารพในความเชื่อของผู้อื่น เหมือนที่เราเคารพในพระรัตนตรัย
ผมจำได้ว่าในช่วงเทศกาลเข้าพรรษา ครอบครัวของผมจะไปทำบุญที่วัด ตักบาตร ฟังเทศน์ และเวียนเทียน ส่วนในช่วงเทศกาลฮารีรายอ ครอบครัวของอาลีก็จะนำขนมและอาหารมาแบ่งปันให้กับเพื่อนบ้านชาวพุทธ เป็นการแสดงออกถึงมิตรภาพและความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ความสัมพันธ์ระหว่างชาวพุทธและชาวมุสลิมในบ้านครัวเป็นเหมือนร่มเงาที่คอยปกป้องและให้ความร่มเย็นแก่กันและกัน แม้ความเชื่อจะต่างกัน แต่ความเมตตาและความปรารถนาดีที่มีให้กันนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลง
พ.ศ. 2568
วันนี้ผมอายุ 34 ปี เป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ออนไลน์ที่มุ่งมั่นนำเสนอเรื่องราวหลากหลายของผู้คนในสังคม รวมถึงเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาต่างๆ การกลับมาบ้านครัวในรอบหลายปี ทำให้ผมได้เห็นทั้งความเปลี่ยนแปลงและความคงอยู่
วัดเก่าแก่ยังคงเป็นศูนย์กลางทางจิตใจของชาวพุทธในชุมชน แต่จำนวนคนที่มาวัดอาจจะน้อยลงกว่าเมื่อก่อน ส่วนมัสยิดนูรุลอิสลามก็ยังคงมีผู้คนมาประกอบศาสนกิจอย่างสม่ำเสมอ
ผมได้พบกับ "ป้าสม" เพื่อนบ้านชาวพุทธที่เคยเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็ก ป้าสมเล่าถึงความเปลี่ยนแปลงของบ้านครัวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอาลัย แต่ก็ยังคงมองเห็นความหวังในคนรุ่นใหม่
ผมยังได้พูดคุยกับอาลี ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้นำทางศาสนาของชุมชนมุสลิม อาลีเล่าว่า แม้บ้านครัวจะมีความทันสมัยมากขึ้น แต่ความสัมพันธ์อันดีระหว่างชาวพุทธและชาวมุสลิมยังคงแข็งแกร่ง พวกเขายังคงมีการแลกเปลี่ยนและช่วยเหลือกันในกิจกรรมต่างๆ
การกลับมาบ้านครัวครั้งนี้ ทำให้ผมได้สัมผัสถึงสายใยที่มองไม่เห็น แต่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น มันคือสายใยแห่งความเข้าใจ ความเมตตา และการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขภายใต้ร่มเงาของความเชื่อที่แตกต่างกัน
ผมตัดสินใจที่จะทำหนังสือเกี่ยวกับบ้านครัว โดยเน้นไปที่ความสัมพันธ์อันงดงามระหว่างชาวพุทธและชาวมุสลิม ผมเชื่อว่าเรื่องราวเหล่านี้จะสามารถเป็นแรงบันดาลใจและเป็นตัวอย่างให้กับสังคมที่กำลังเผชิญกับความขัดแย้งทางความคิดและความเชื่อ
ผมเริ่มสัมภาษณ์ผู้สูงอายุ ชาวพุทธและชาวมุสลิม ที่เติบโตมาด้วยกันในบ้านครัว พวกเขาเล่าเรื่องราวความผูกพัน ความเอื้อเฟื้อ และการเคารพซึ่งกันและกัน ผมได้เห็นภาพถ่ายเก่าๆ ที่แสดงให้เห็นถึงความสามัคคีของคนในชุมชน
หนังสือของผมได้รับการตอบรับอย่างอบอุ่น มีผู้คนมากมายที่ประทับใจในเรื่องราวของบ้านครัว ที่ซึ่งเสียงระฆังวัดและเสียงอาซานสามารถดังก้องกังวานเคียงข้างกันได้อย่างกลมกลืน
แม้เสียงเครื่องทอผ้าจะค่อยๆ เงียบหายไปจากบ้านครัว แต่เรื่องราวความงดงามของความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนต่างศาสนา จะถูกถักทอเป็นตัวอักษรบนหน้ากระดาษ และเผยแพร่ไปในโลกกว้าง เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจว่า ความแตกต่างไม่ใช่กำแพง แต่เป็นสีสันที่เติมเต็มให้ชีวิตงดงามยิ่งขึ้น และผมในฐานะลูกหลานชาวบ้านครัวที่เป็นชาวพุทธคนหนึ่ง ภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวอันอบอุ่นหัวใจนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
