ฉันขับรถไปอ่างเก็บน้ำห้วยปรือเปิดเพลงเบาๆตลอดทาง สองข้างมีต้นไม้แดดไม่แรงมากเหมือนธรรมชาติให้สบายใจ

พอไปถึงอ่างเก็บน้ำ ภาพแรกที่เห็นคือผิวน้ำกว้างๆ สะท้อนแสงแดดระยิบระยับ มีเงาภูเขาอยู่ลางๆ ด้านหลัง กับเสียงลมผ่านใบไม้ที่ฟังแล้วเหมือนอยู่ไกลจากความวุ่นวายเป็นร้อยกิโล
ฉันเดินไปเรื่อยๆ ตามทางเดินริมอ่าง ลมเย็นตีหน้าเบาๆ ได้กลิ่นหญ้า กลิ่นดินอ่อนๆ แบบที่หาไม่ได้ในเมืองใหญ่ มีคนมาปั่นจักรยานบ้าง วิ่งออกกำลังกายบ้าง แต่ก็เงียบพอที่จะได้ยินเสียงนกร้องบ้างหยิบเสื่อผืนเล็กมาปูใต้ต้นไม้ หย่อนตัวนอนฟังเสียงธรรมชาติ ปล่อยให้เวลาค่อยๆ ไหลผ่านไปช้าๆ ไม่มีโทรศัพท์ ตอนเย็นก่อนกลับพระอาทิตย์ตกช้าๆ
โฆษณา