เมื่อความไว้ใจ กลายเป็นบาดแผล
เคยไหมครับ ที่เราตัดสินใจเล่าเรื่องบางอย่างให้ใครสักคนที่เรารู้เราไว้ใจ และมั่นใจว่าเขาจะเก็บความลับได้ แต่สุดท้าย เรื่องที่เราเล่ากลับกลายเป็นเรื่องเล่าทั้งอำเภอ
ผมเคยไว้ใจคนคนหนึ่งมาก เล่าเรื่องส่วนตัวที่มีแค่ไม่กี่คนในชีวิตที่รู้ แต่มันก็กลายเป็นต้นตอของการนินทาแบบปากต่อปาก จนสุดท้ายมันแพร่กระจายไปจนทั่ว ผมกลายเป็นคนที่ถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ และผมก็รู้สึกอับอายกับเหตุการณ์นี้ ทั้งจากคนรู้จักและไม่รู้จัก คำถามที่ไม่ได้อยากได้คำตอบ คำพูดลับหลังที่ไม่เคยมีใครพูดต่อหน้า สิ่งเหล่านี้มันกัดกินใจของผมช้าๆ จนบางวันผมแทบไม่อยากออกไปเจอใครเลย กลายเป็นคนเก็บตัว
หลังจากเหตุการณ์นั้น วิถีชีวิตผมเปลี่ยนไปมาก
โดยเฉพาะเรื่องการเข้าสังคม จากคนที่เคยชอบนั่งพูดคุยกับเพื่อนฝูง หรืออย่างน้อยก็ไม่รังเกียจการอยู่ในกลุ่ม ผมกลับเริ่มเลือกที่จะหลีกเลี่ยงงานสังสรรค์ ไม่อยากอยู่ในวงสนทนาที่ไม่จำเป็น บางครั้งผมก็แกล้งทำเป็นไม่ว่าง ทั้งที่จริงๆ แค่ยังไม่พร้อมจะวางใจใครอีก ผมเริ่มรู้สึกว่าความเงียบและระยะห่าง มันปลอดภัยกว่า
มันกลายเป็นบาดแผลทางจิตใจ รู้สึกเจ็บปวดเป็นพิเศษเพราะเรื่องราวทั้งหมดเกิดจากคนที่เราไว้ใจ และมันทำให้ผมลังเลที่จะเปิดใจกับใครได้อีก ไม่ใช่เพราะไม่อยากไว้ใจใคร แต่เพราะไม่แน่ใจว่าครั้งต่อไปจะต้องเสียอะไรอีกหรือเปล่า
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังเชื่อว่าโลกนี้ยังมีคนที่คอยรับฟังด้วยหัวใจ มีพื้นที่ให้เรา โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งอยู่ตลอดเวลา แต่แค่ยังไม่เจอในตอนนี้ แค่นั้นเอง
บาดแผลนี้ต้องใช้เวลา แต่วันหนึ่งมันจะเจ็บน้อยลง
และหวังว่าเราจะกลับมาเชื่อใจใครได้อีกครั้ง
"การถูกหักหลังไม่ใช่จุดจบของความเชื่อใจ แค่เป็นบทเรียนระหว่างทาง"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
