เรื่องเล่า : สาวอุบล (1)
เสียงร้องเรียกดังมาจากไกลๆ เสียงมาก่อนตัว ผมจำเสียงเขาได้ดี จึงล้วงกุญแจในกระเป๋ากางเกงฝั่งซ้าย ลากประตูเหล็กฝั่งซ้าย ฝั่งขวา เอื้อมมือไปเปิดไฟ ผมนั่งลงบนโต๊ะทำงาน จัดแจงดูความเรียบเรียบ นั่งลง รีบคว้าขวดเอ็มร้อย มารินๆ สุราขาว 40 ดีกรี ใส่ไปเต็มความจุนั่น ละ แถวนี้ เรียกว่า 1 กั๊ก ขายราคา 20 บาท ยื่นให้ลูกค้าคนแรก เงินมา เหล้าไป ยื่นหมูยื่นแมว
เขาเป็นลูกค้าชั้นดี มาใช้บริการที่ร้าน วันละ 4 ครั้ง หนึ่งวันก็ประมาณ 4 กั๊ก วันไหนมีเงินมากหน่อย ก็ซื้อขวดเล็ก หรือ ขวดใหญ่ วันไหนได้ขวดใหญ่ ก็หายไปทั้งวัน ไม่มาที่ร้านบ่อยนัก
เขาเป็นหนุ่มใหญ่อยู่ตัวคนเดียว มานานนม ครั้งหนึ่งเคยไปทำงาน ที่กรุงเทพ ร่างกายดูดีมาก เป็นเด็กหนุ่มอนาคตไกล ผิวพรรณดี ผิวสีขาว หน้าตาค่อนข้างดี เรียกว่า หนุ่มรูปหล่อ ก็ไม่่่่น่าผิดเพี้ยน นัก ครั้งหนึ่งเคยบวชพระ ผิวขาวๆ ตัดเข้ากับสบงจีวรเหลืองๆ แลดู มีรัศมีบารมีจับ นาเลื่อมใสยิ่งนัก
ชีวิตไม่มีอะไร แน่นอน เขาพาตัวเอง กลับมาอยู่บ้าน บ้านก็ คือบ้าน เป็นฐานที่มั่นสุดท้าย ของชีวิต คิดอะไรไม่ออก ก็ กลับบ้าน มีญาติพี่น้อง มีข้าวปลาอาหาร หากิน ไม่ยากเย็นจนเกินไป ถ้าไม่มีจริง ๆ ก็มีพี่น้องเคย ช่วยเหลือดูแลส่งข้าวส่งน้ำ
ผมเห็นเขากลับบ้านมาราว ๆ 10กว่า ปี นานพอๆ กับชีวิตผมเองที่ พ่ายแพ้พลาดท่า กับชีวิตชาวกรุง ปี 2540 พิษต้มยำกุ้ง ผมกำเงินก้อนสุดท้าย ที่โรงงานให้ออก จากงาน เพราะปิดกิจการ ผมเปิดร้านขายของชำ เล็ก ๆ กลางหมู่บ้าน ผมจึงเห็นชีวิตเขาเรื่อยมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
