19 พ.ค. เวลา 15:04 • ปรัชญา

ความรักที่จากไป

การสูญเสียคนที่เรารัก
เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของชีวิตมนุษย์
เราทุกคน ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ต่างก็ต้องพบเจอกับเหตุการณ์นี้
เกิด แก่ เจ็บ ตาย
เป็นเรื่องที่เราได้เรียนรู้มาตั้งแต่เด็ก
ผ่านชั่วโมงเรียนศาสนาพุทธที่โรงเรียน
แม้จะมีการพูดถึงความสูญเสียในชั้นเรียน
แต่ก็ไม่มีใครสามารถอธิบายหรือสอนเราได้จริง ๆ
ว่าควร “รับมือ” กับความสูญเสียอย่างไร
เราทุกคนจะต้องได้เผชิญกับความเจ็บปวด
จากการสูญเสียคนที่เรารัก
สำหรับฉันแล้ว
การเผชิญหน้ากับเหตุการณ์นี้
ก็เหมือนกับการต่อสู้กับ “บอสใหญ่” ในเกม
เป็นด่านสุดท้ายที่ยากที่สุดของชีวิต
ความสูญเสียของคนที่เรารักมาก
แบบที่จากไปโดยไม่มีวันกลับ
เป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งและยากจะบรรยายออกมา
บางครั้งมันถึงกับชา
และยังคิดว่าเรื่องนี้ยังไม่ได้เกิดขึ้นจริง
อยากลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว
คนที่เรารักยังอยู่คงเดิม
ความเจ็บปวดนี้
เสมือนเจ็บไปถึงแก่นวิญญาณ
ความสูญเสียไม่ใช่แค่ความเจ็บปวดทางใจเท่านั้น
แต่บางครั้งมันยังส่งผลต่อวิถีชีวิตของคนที่ยังอยู่
ให้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
ก่อนที่วันนั้นจะมาถึง
ฉันคิดว่าเราควรฝึกเตรียมใจ
รับมือกับความสูญเสียไว้ล่วงหน้า
หากทำได้ก็จะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
เพราะจะช่วยลดความเจ็บปวด
บาดแผลทางจิตใจที่ได้รับจะได้ถูกบรรเทาลง
ให้ฟื้นคืนเร็วขึ้น
อยากชวนลองสังเกตสิ่งเหล่านี้:
1. การพึ่งพา
เรากับคนที่เรารักพึ่งพากันในระดับไหน?
อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่ง
ต้องแบกรับหรือพึ่งพาอีกฝ่ายมากเกินไป
เพราะเมื่ออีกฝ่ายจากไป
คนที่เหลืออยู่จะยากลำบากในการใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
2. ความรักและความผูกพัน
เป็นสิ่งที่ดีที่เรามีให้กันอย่างมากมาย
ขอให้สังเกตว่าบางครั้ง การมีอย่างพอดี
ไม่มากจนกลายเป็นความลุ่มหลง และยึดติด
อาจจะดีกว่า
เพราะหากวันหนึ่งต้องสูญเสีย
คนที่ยังอยู่อาจเผชิญกับภาวะใจสลายที่ยาวนาน
3. กล้าการยอมรับความจริง
ต้องเข้าใจว่าการสูญเสียเป็นธรรมชาติของชีวิตมนุษย์ทุกคน
ไม่ช้าก็เร็ว เราทุกคนต่างต้องเผชิญกับมัน
การเข้าใจความจริงนี้ และให้เวลากับตัวเองในการเยียวยา
จะเป็นหนทางที่ดีที่สุด
เราต้องพยายามสลัดความกลัวภายในจิตใจลึกๆ
และกล้าเผชิญหน้ากับความกลัวนั้น
อย่าหลอกตัวเองแต่ให้กล้าที่จะยอมรับว่า
คนที่เรารักที่สุดนั้น
ได้จากไปแล้วจริง ๆ
และไม่มีวันได้กลับมา
รู้สึกเสียใจ โศกเศร้าแค่ไหน ให้ระบายออกมา
ถ้าถึงเวลาที่ไม่ไหวจริง ๆ
ต้องยอมรับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ
4. ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
จงรักและดูแลคนที่เรารักให้ดีที่สุด
ในขณะที่ยังมีโอกาส
เพราะเมื่อถึงวันที่เขาจากไป
เราจะได้ไม่ต้องเสียใจในสิ่งที่ไม่ได้ทำ
ทุกคนที่เคยสูญเสียใครบางคน
จะรู้ว่า “เวลา” เท่านั้น
ที่จะช่วยเยียวยาเราได้
เยียวยาให้เรามีจิตใจที่เข้มแข็งพอ
ที่จะเรียนรู้ที่จะอยู่กับบาดแผลนี้
...บาดแผลไม่มีวันหาย
แต่แค่เจ็บน้อยลง... ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี
ทุกความสูญเสีย ทิ้งรอยแผลไว้เสมอ
ขอเพียงเรารู้ว่า
ครั้งหนึ่ง เราเคยมีความรักและความผูกพันที่สวยงาม
กับคนที่เรารัก
เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
โฆษณา