21 พ.ค. เวลา 07:17

จดหมายจากแม่ที่ไม่เคยถูกเปิดอ่าน

แม่เป็นแม่บ้านธรรมดา
ไม่จบสูง ไม่มีคำพูดเท่ ๆ ไม่มีรางวัลชีวิตใดๆ ให้โอ้อวด
แต่แม่มีอย่างหนึ่ง…ที่ไม่มีวันลดลงเลย
คือ “ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข”
ตอนเรียนมหาลัย เราเคยอายที่แม่มาส่งหน้าประตู
แม่ใส่เสื้อเก่า รองเท้าขาด ๆ มือถือปุ่มกดยุคโบราณ
เราบอกให้แม่ไม่ต้องมาส่งอีก แม่พยักหน้าเงียบ ๆ
แล้วตั้งแต่นั้นมา…แม่ก็ไม่มาอีกเลย
หลังเรียนจบ เราทำงานไกลบ้าน ไม่ค่อยได้โทรกลับ
ทุกครั้งที่กลับบ้าน แม่จะทำอาหารจานโปรด เตรียมผ้าห่มไว้พับเรียบร้อย
แต่เรากลับเอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ จนแม่เงียบลงทุกที
วันหนึ่ง แม่จากไปอย่างกะทันหัน
ระหว่างจัดของในห้องแม่
เราพบกล่องเล็ก ๆ ที่มีจดหมายเก่า ๆ ใส่ซองสีน้ำตาล
ด้านหน้าซองเขียนว่า
“ถึงลูก แม่เขียนไว้เผื่อวันหนึ่งแม่ไม่ได้อยู่ฟังอีกแล้ว”
มือเราสั่นจนเปิดซองไม่ถนัด
น้ำตาร่วงลงบนตัวอักษรที่อ่านแทบไม่ออก
“แม่อาจไม่สวย ไม่เก่ง ไม่ร่ำรวย
แต่แม่ดีใจที่ได้เป็นแม่ของลูก
แม่เห็นลูกโตขึ้นทุกวัน แม้แม่จะอยู่เงียบ ๆ ข้างหลัง
ถ้าวันหนึ่งลูกอ่านจดหมายฉบับนี้
แปลว่าแม่อาจไม่ได้อยู่ข้าง ๆ แล้ว
แม่แค่อยากให้ลูกรู้ว่า…
ตลอดชีวิตแม่
แม่ภูมิใจในตัวลูกมากกว่าที่ลูกจะเคยรู้”
เราได้แต่กอดจดหมายนั้นไว้แน่น ๆ ทั้งที่คนเขียน…ไม่มีวันกลับมาแล้ว
.
.
.
.
.
อย่ารอให้คนที่รักเรากลายเป็นเพียง “ความทรงจำ”
แล้วค่อยหันกลับไปมอง…
เพราะความรักบางอย่าง มีแค่ครั้งเดียวในชีวิต
และมันไม่มีวันย้อนกลับมาอีกเลย
โฆษณา