23 พ.ค. เวลา 10:14 • ปรัชญา

ขนม 5 บาท กันตาย

ชีวิตช่วงหนึ่งของผมลำบากมาก
ถึงจะมีกินทุกมื้อ...
แต่ปริมาณอาหารก็ลดลงไปกว่าปกติมาก
เพื่อให้มีอาหารกินไปเรื่อยๆ
จนถึงขั้นที่มองหาเศษเงินตามพื้น
เพื่อมาซื้อขนมประทังความหิว
ขนม 5 บาท ที่ให้พลังงานมากที่สุดตอนนั้น คือ “ฟันโอ” เพื่อแค่ให้มีแรง และไปต่อได้
ตอนนั้นทั้งขนเศษขวด
เก็บขยะร้านเหล้า
ทั้งซากหนูตาย หรือยกของแมลงสาบแตกฝูง
ถ้าหมดแรงหรือพลาดล่ะก็...
เชื้อโรคต่างๆ และค่าพยาบาล
อาจทำให้ผมปลิดชีวิตตัวเองก็ได้
และที่ทำๆ นี่เงินไม่ถึงมือเลยนะ
กินก็ไม่ค่อยอิ่ม เพราะชีวิตติดกับ อยู่ใต้ "คนบางคน"
สภาพผมที่เริ่มยาวรุงรัง
ตัวที่ดำคล้ำเพราะเจอแดดตลอด
รวมถึงร่างกายที่ผ่ายผอมคอยืดคอยาว
เห็นเหลี่ยมมุมของกระดูกบนใบหน้านั้น
ดูไม่ต่างกับคนติดยาขนานหนัก
เป็นอีกช่วงจังหวะหนึ่งที่รู้เลยว่า...
"อยู่ต่อไปแบบนี้ไม่รอดแน่"
ถึงกับต้องมาใช้ห้องน้ำของปั๊มน้ำมันหรือที่สาธารณะเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย
ถ้าจะหนีออกจากตรงนั้น
แบกหนี้แน่นอนเลยมากกว่า 10 ล้าน
"คนเดียว"
คนที่อยู่ด้วยกันและเหมือนจะช่วยทำสิ่งต่างๆ ในตอนแรก
ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่
และทุกอย่างที่เป็นหนี้เป็นสินก็เป็นชื่อของเรา
ความไว้ใจและความเชื่อ
ไม่ว่าจากประสบการณ์ที่มากกว่า
อายุ
หรือ สถานะ
กลับกลายเป็นห่วงรัดคอของเราเพียงคนเดียว
บางคนเมื่ออยู่จุดนั้น คงหวังว่า
คนรอบข้างเหล่านั้นจะช่วยเหลือ
หรือทำให้สถานการณ์เหล่านั้นดีขึ้นในสักวัน
แต่มันเป็นเรื่องฝันหวานหลอกเด็กที่ไม่มีทางเกิดขึ้นจริง
แม้คนพวกนั้นจะมากรอกหูหรือทำเป็นพูดว่า
“เอาไหมล่ะ ถ้าเราออก หรือเลิกจากตรงนี้ รับหนี้เองหมด”
ส่วนหนึ่ง มันก็เป็นหลักประกันของเขาว่า
จะได้คนงาน หรือเบ๊ราคาถูกนั่นเอง
แต่สำหรับบางคน มันเป็นสถานการณ์ที่หนีไม่ได้จริงๆ
ไม่มีเงิน ไม่มีพาหนะ ติดต่อกับใครต้องทำอย่างลับๆ
เพราะเปิดมากไปจะเป็นปัญหา
พูดอะไรไป พวกเขาก็ไม่ฟัง
เพราะถือว่าเก่ง ฉลาด หรืออาบน้ำร้อนมาก่อน
แต่อาบมาก่อนยังไง
ทำไมทำกูพังจังวะ
เงินทองทุน กูก็บากหน้า ไปหาไปถามมาให้ตั้งหลายรอบหลายที
พอไม่ได้ก็มาด่าทางนู้น โทษทางนี้
สมัยก่อนมันอย่างนั้น สมัยก่อนมันอย่างนี้
ทำไมเดี๋ยวนี้ทำไม่ได้วะ
แล้วก็มาจบที่พูดกับเราว่า...
“ก็มึงไม่น่าเชื่อถือ มึงไม่มีเครดิต มันถึงไม่ได้ไง”
เจ็บไหมล่ะ ทุ่มขนาดนี้ กูยังโดนอีก ไอ้*****
เมื่อคุณอยู่ในจุดที่สถานการณ์ตีบตันแบบนั้น
สิ่งที่คุณจะต้องทำ และคิดอย่างหนักเลยก็คือ
ณ ตอนนั้น ถ้าคุณเหลือตัวเปล่าๆ
ไม่มีอะไรสักอย่าง
คุณจะทำอะไรได้
ถ้าจู่ๆ ต้องหนี
หรือทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง
ชีวิตคุณจะไปต่อได้ยังไง
ไม่ต้องคิดอะไรไกล ข้อแรกที่ผมจะให้
1. มีข้าวกิน ไม่อดตาย เพราะสิ่งต่างๆ จากนั้นคือเรื่องรอง
คนเรามันนอนได้หมดทุกที่แหล่ะ
แค่สบายหรือไม่สบาย แต่ถ้าอดนี่ตายแน่ๆ
2. มีข้าวกินแล้ว ไปต่อยังไง
มันจะมีอะไรมากขึ้น มีเหลือ
หรือเพิ่มอะไรให้เราได้ไหม
ข้อนี้ ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ
โอกาส หรือทักษะ ที่คุณต้องคิดด้วยนะว่า
มันเอาไปใช้ต่อที่อื่นได้
และข้อสุดท้าย
3. ช่องทางที่จะไปต่อ
ผมจะเล่าต่อให้ฟัง...
ตอนนั้นผมมีโทรศัพท์ที่ไม่ค่อยจะดี
กับเงินแค่ไม่กี่ 10 บาท ที่ผมได้มาวันต่อวันแค่นิด แค่หน่อย
ผมตัดสินใจซื้อเน็ตรายวัน
เพียงเพื่อจะหางาน หาเงิน
หาทางออกไปจากตรงนี้
อะไรก็ได้ที่เราสามารถทำได้เองผ่านมือถือ
โดยที่คนรอบข้างเหล่านั้นไม่ต้องรู้
กี่บาทก็ได้ เงินน้อยไม่เกี่ยง
แค่ตอนนั้นให้มีเงินมาซื้อเน็ตต่อ
และผมก็ได้มาอยู่ตรงนี้ แน่นอน แบกหนี้ที่ยังใช้ไม่หมด
เงินเก็บแทบไม่ต้องพูดถึง แต่...
"กูยังไม่ตาย และยังดิ้นอยู่แถวนี้"
สำหรับคุณ ตอนนี้มีอะไรบ้าง
1. มีข้าวกินไหม
2. มีอะไรที่เพิ่มมากขึ้นไหม
3. มีทางไปต่อหรือยัง
หรือถ้าคุณเจอสถานการณ์ไหน มาแบ่งปันให้ผมและเพื่อนๆ ฟังบ้างก็ได้ เผื่อจะมีมุมมองอื่นๆ เผื่อจะได้ไอเดีย เพราะว่า #เรื่องเงินเราไม่มีใคร
#NoBodyMoney #ชีวิตลำบาก #ลำบาก #กดดัน #ทางหนี #ทางรอด
โฆษณา