คนเรานั้น มันไม่ได้ ชั่วเป็นเสียทั้งหมด มันมีคนดี คนไม่ดี ที่เกิดขึ้นก็เพราะอารมณ์กรรม ที่มีนเกิดขึ้นที่กาย มันนำพาไป มีกายวาจาใจต่าง ๆ เมื่อเราใช้กาย วิญญาณของเราก็มีการเสียดสี บันทึกจดจำ ทั้งดีไม่ดี การได้เขียน อะไร ..เหมือนสมุดช่วยบันทึก ที่บันทึกเก็บๆมา
.แต่ละคน มีนก็มีเรื่องราวแตกต่างกันไป ไม่เหมือนกันเลย เหมือนนิยายส่วนตัว มันผ่านมา เราก็เขียนน้ยายของเราไป เจอะเจออะไร ก็ได้หยิบของเก่า ๆ ขึ้นมาใคร่ครวญตัวเอง บางเรื่องมาทบทวนตัวเอง เอ..มันทำไปได้ยังไง เนี่ย .เรื่องที่ไม่สมควรทำก็ทำ เรื่องที่ควรจะทำ กลับไม่ทำ ..แต่เวลาทบทวนตัวเอง ก็ต้องระมัดระวัง อารมณ์ที่ปรุงแต่ง จนเกินขอบเขต .
เราก็เอามาทบทวน ที่จริงเรา ทบทวนตัวเราเอง ในเรื่องที่จดจำมา แต่เราไม่เก็บไว้คนเดียว. เราก็เขียนไปเถอะ เรืองที่ว่า เหมาะสม หรือ ไม่เหมาะสม ..เดี๋ยวเราก็ได้เรียนรู้เพิ่มขึ้นมาอีก . ปล่อยให้เป็นเรื่องคนอ่าน ..เค้าก็มีสติปัญญาของเค้า . หากเรามั่ววิตกจนเกินเหตุ ..มันก็ไม่ลงมือทำ ทำแล้วก็อย่าให้ใจมันไปจมอยู่กับโลกธรรม ไม่งั้นใจมันไม่เป็นสุข
. เรื่องพวกนี้ ..บางที่เค้าว่า ให้นึกถึงความตายบ่อยๆ .นั่นก็คือ เขียนแล้ว ทำใจเสียหน่อย เหมือนทองก้อนใหญ่โต วางข้างกายไม่มีลม หยิบเอาไปไม่ได้เลย แม้แต่กายนี้ ก็เอาไปไม่ได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
