25 พ.ค. เวลา 14:32 • ไลฟ์สไตล์

☕ วันนั้น…ฉันแค่ “ชงน้ำ”

“วันนี้ไปช่วยชงน้ำหลังบาร์หน่อยนะ”
เสียงพี่หัวหน้าพูดขึ้นตอนเช้า
ฉันพยักหน้าแล้วเดินไปยังมุมที่เงียบที่สุดของร้าน
มันเป็นวันธรรมดา ที่ลูกค้าก็ไม่เยอะ
ไม่มีช็อตเอสเปรสโซให้ดึง ไม่มีลาเต้อาร์ตให้วาด
มีแค่น้ำแดงโซดา น้ำมะนาว และน้ำเปล่าที่ต้องเติมลงแก้ว
ช่วงนั้นฉันเพิ่งเริ่มเป็นบาริสต้า
ความฝันของฉันเต็มไปด้วยเมล็ดกาแฟ กลิ่นหอมของอาราบิก้า และเครื่องชงสุดเท่
แต่วันนั้นฉันได้แค่มือจับขวดไซรัป
มือนึงเปิดฝาขวดน้ำโซดา
อีกมือวางแก้วพลาสติกลงบนถาดเสิร์ฟ
แต่ระหว่างที่มือทำงานซ้ำๆ… ใจฉันเริ่มคิด
ทำไมบางแก้วดูสะอาดกว่าบางแก้ว?
ทำไมบางคนเทน้ำแบบไม่กระเด็นเลย?
ทำไมพี่อีกคนที่อยู่มานาน ยังใส่ใจทุกหยดน้ำที่เทลงไป?
ฉันเริ่มสังเกต เริ่มเรียนรู้
เริ่มเข้าใจว่า…
“การเป็นบาริสต้าไม่ได้เริ่มจากกาแฟเสมอไป”
บางทีมันเริ่มจาก “การใส่ใจงานเล็กๆ”
การตั้งใจ “ชงน้ำ” ให้ดีที่สุดก่อน
และการเรียนรู้จะเริ่มเบ่งบานจากจุดที่เรายอมรับว่ายังไม่เก่ง
วันนี้...ฉันยังชงน้ำอยู่
ใช่ — ฉันยังชงอยู่
แต่ฉันชงด้วยความเข้าใจมากขึ้น
ฉันรู้ว่าทุกแก้วที่ส่งออกไป สะท้อนตัวตนของคนที่อยู่หลังบาร์
ไม่ว่าจะเป็นกาแฟร้อนราคา 80 หรือโซดาสีชมพูราคา 25
เพราะสุดท้าย...
งานที่ดูธรรมดาในสายตาคนอื่น อาจเป็นเวทีซ้อมใหญ่ให้เราเติบโตได้โดยไม่รู้ตัว
#BlockditChallengeท้าปล่อยของ
#ชงน้ำก็พัฒนาได้ #ร้านกาแฟ #บาริสต้า #กาแฟคือชีวิต
#เรียนรู้จากงานเล็กๆ #พัฒนาตัวเอง #แรงบันดาลใจ
#ชีวิตหลังบาร์ #CafeStory #SlowCoffeeLife
โฆษณา