🖤 EP.5: “มีวินัยแล้ว…แต่ใจก็ยังสั่น”
หลังจากตอนก่อน
ผมได้กำหนด “เวลาทำงานของผม” ชัดเจนแล้ว
ผมเริ่มเทรดแค่ช่วงเวลาที่วางไว้ —
เหมือนพนักงานประจำที่เข้างานตรงเวลา
ไม่แว๊บ ไม่เถลไถล
ความรู้สึกแรกคือ…
ชีวิตมันนิ่งขึ้นจริง ๆ นะครับ
ผมไม่ต้องเฝ้ากราฟทั้งวัน
มีเวลาทำอย่างอื่น
ได้พักสมอง
ได้ใช้ชีวิต
⸻
แต่… (ใช่ครับ มันมีแต่)
เมื่อผมทำแบบนี้ไปสักพัก
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ —
กำไรยังไม่มา
บางวันเข้าไม้แล้วเจอสวน
บางวันไม่มีจังหวะเลย
สุดท้าย… “ยังไม่ได้อะไรกลับมา”
ใจผมเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ ว่า…
“หรือเราพลาดโอกาสช่วงเวลาอื่นไปหรือเปล่า?”
“ถ้าเทรดนอกเวลาอีกนิด อาจจะกำไรก็ได้นะ…”
“ทำไมคนอื่นเข้าไม้แล้วได้ แต่เรารอแล้วว่างเปล่า?”
⸻
ผมยังไม่หลุดกรอบนะครับ
ยังเทรดแค่ในเวลาที่วางไว้
แต่ในใจ…โคตรคันไม้คันมือ
พอถึงเวลาจริง — กลับกลายเป็นว่า
ผม “เค้นหาไม้” จนเกินพอดี
ทั้ง ๆ ที่บางวัน…
กราฟมันไม่มีจังหวะให้เข้าเลยจริง ๆ
แต่ผมก็ดันพยายาม “มองให้เจอ”
เพื่อให้ตัวเองได้เข้าไม้
เหมือนร่างกายอยากเทรด
แต่ตลาดมันไม่ได้เปิดประตูให้เลย
⸻
🎯 บทเรียนของ EP.5:
• การมีวินัยเรื่อง “เวลา” สำคัญจริง
แต่การมีวินัยเรื่อง “คุณภาพของไม้” สำคัญไม่แพ้กัน
• บางวัน…ไม่มีจังหวะ คือ “โอกาสพัก” ไม่ใช่ “ความล้มเหลว”
• อย่าเปลี่ยนแผน เพราะผลลัพธ์ระยะสั้น
อย่าคลิกไม้…เพียงเพราะ “ใจมันอยากเทรด”
⸻
ตอนนี้ผมยังอยู่ในช่วงเรียนรู้เหมือนเดิม
แต่ทุกครั้งที่ผม “ทนไม่เทรดได้”
แม้ใจมันจะดิ้น
ผมรู้เลยว่า…ผมกำลังควบคุมตัวเองได้มากขึ้นอีกนิด
มันเหมือนการฝึกกล้ามเนื้อของใจ
กล้ามเนื้อที่ยอมรับ “ความว่าง” ได้โดยไม่ต้องไปเติมมันด้วยอารมณ์
—
📌 ถ้าวันนี้คุณก็รู้สึกคันไม้คันมือเหมือนกัน
อยากจะเข้าไม้ให้ได้สักไม้
แม้ยังไม่เจอ setup จริง ๆ —
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวครับ
เรากำลังฝึกใจไปพร้อมกัน
ในฐานะ “เทรดเดอร์ธรรมดา” ที่กำลังฝึกอดทน…ทีละวัน 🖤
แล้วเจอกันใน EP.6 ครับ
ผมจะเล่าต่อว่า…
ผมเริ่มมอง “ความอดทน” เป็นกำไรยังไง
และมันเริ่มส่งผลยังไงกับการเทรดของผมบ้าง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
