"เรือรั่ว" กับบทเรียนของผู้นำระดับกลาง (Middle Level Leadership)
หลังจากที่ผมได้เข้ามาทำงานในสายการผลิตที่ใหม่เป็นเวลา 2 ปี 6 เดือน
ผมได้เห็นภาพชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ว่า “ระบบ” หรือ “วัฒนธรรมองค์กร” มีผลต่อการทำงานของเรามากแค่ไหน
การ์ตูนด้านบนนี้สื่อได้อย่างชัดเจน — มีรูรั่วในเรือ แต่ทุกคนกลับนั่งเฉย หรือแย่กว่านั้นคือ “ลดทอนปัญหา” หรือ “ปัดความรับผิดชอบ” ด้วยคำพูดอย่างเช่น:
"รูรั่วมันมีมานานแล้ว อย่าตกใจ"
"เราชนะการแข่งขันมาก็หลายครั้ง"
"ถ้าไม่ชอบก็เชิญลงจากเรือ"
"ที่อื่นเขายังแย่กว่านี้"
ผมมองว่าภาพนี้สะท้อนสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในหลายองค์กร
โดยเฉพาะในระดับ Middle Level — ซึ่งเราไม่ใช่ผู้มีอำนาจสูงสุดในการเปลี่ยนแปลง แต่ก็อยู่ใกล้กับปัญหาและทีมงานมากที่สุด
ในช่วงที่ผ่านมามีพนักงานบางกลุ่มพยายามรวมตัวกันเพื่อแก้ไขปัญหาในส่วนที่ตนรับผิดชอบ แต่กลับไม่ได้รับการยอมรับ หรือสนับสนุนจากผู้มีอำนาจตัดสินใจ
เหมือนมีกำแพงของ "ความรู้สึก" ที่ไม่อาจอธิบายได้
ผมเองก็ยังไม่เข้าใจทั้งหมด — อาจจะเพราะในองค์กรนี้ การเปลี่ยนแปลงใด ๆ ต้องผ่าน "ใครบางคน"เพื่อให้เขายังคงมี “หน้ามีตา” ในสายตาฝ่ายบริหาร
หรือเพราะระบบที่หยั่งรากลึกมานานจนกลายเป็น “เรื่องปกติ”
💡 คำถามที่ผมกำลังถามตัวเองในตอนนี้คือ:
ในฐานะที่อยู่ระดับ Middle…เราสามารถเปลี่ยนอะไรได้บ้าง?
ตอนนี้ผมกำลัง:
ทบทวน (Reflect) ว่าอะไรที่เราควบคุมได้จริง
ฟอร์มทีม (Form Team) ที่เห็นตรงกันและพร้อมจะลงมือ
อินฟอร์ม (Inform) ไปยังผู้มีอำนาจรับผิดชอบโดยตรง
แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่า สิ่งที่เราทำ จะได้รับการตอบสนองมากน้อยแค่ไหน
📍บทเรียน:
การเป็นผู้นำในระดับกลาง อาจไม่ได้มีอำนาจเปลี่ยนทุกอย่าง
แต่เรามี “บทบาทสำคัญ” ในการ ตั้งคำถาม, เปิดบทสนทนา, และ รักษาทีมที่ยังอยากลุกขึ้นสู้อยู่
สุดท้าย ถ้ารูรั่วไม่เคยถูกซ่อม และทุกคนยังเลือกที่จะนิ่งเฉย
ก็ไม่แปลกที่บางคนต้อง “ลงจากเรือ” เพื่อหาทางรอดใหม่ ๆ ที่มีอนาคตมากกว่า
คุณล่ะ...กำลังตักน้ำ หรือพยายามอุดรูรั่วอยู่ตรงจุดไหนขององค์กร?
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ยัง “กล้าเห็น” และ “กล้าทำ” แม้จะยังไม่แน่ใจว่าใครจะมองเห็นคุณบ้างในวันนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
