4 มิ.ย. เวลา 05:19 • สัตว์เลี้ยง

ชื่อเรื่อง: “แทนใจแดเนียล”

ฉาก: ภายในคลินิกสัตว์เล็กๆ บรรยากาศอบอุ่น มีแสงแดดสาดผ่านหน้าต่าง มาร์โคล่า (ลูกหมาไซบีเรียน) นอนอยู่มุมหนึ่ง ข้างๆ มีฮันนี่ (แมวสีขาวนวล) ที่นั่งจ้องอย่างเงียบๆ ผู้หญิงคนหนึ่ง (พี่สาว) กำลังนั่งเขียนบันทึกอยู่ที่โต๊ะ
เสียงบรรยาย (น้ำเสียงอบอุ่น เศร้าปนนุ่มลึก):
“หลังจากผ่านไปได้ไม่นาน แดเนียลต้องกลับเมกา…
ตอนนั้น ฉันยังจำได้ว่าเขาเครียดมาก เขารักลูกหมาตัวนั้น…มาก มากจนร้องไห้ตอนที่ต้องตัดสินใจไม่พาไปด้วย…”
(แสงแฟลชแบ็ค ฉายภาพแดเนียลพูดคุยกับพี่ชายของหญิงสาว สีหน้าหนักใจ หยาดน้ำตาค่อยๆ ไหลขณะยื่นสายจูงให้)
เสียงบรรยายต่อ:
“แดเนียลวางใจพี่ชายของฉัน…
และฉัน…ก็เผลอตัวพูดขึ้นว่า หนูอยากเลี้ยงหมาตัวนี้ด้วย
เพราะแค่เห็นตาใสๆ ของมัน ฉันก็รู้แล้วว่าหัวใจของเขายังรอใครสักคนดูแล…”
(ฉากเปลี่ยน เป็นภาพมาร์โคล่าในวัยเด็ก วิ่งเตาะแตะไปมาในคลินิกขณะหญิงสาวกำลังอาบน้ำ ป้อนนม และเล่นกับฮันนี่)
เสียงบรรยาย:
“มาร์โคล่า…น้องหมาน้อยไซบีเรียนผู้เรียบร้อยและสะอาด
เขาจะมาเรียกทุกครั้งเมื่อต้องการออกไปทำธุระ
ฉันและพี่ชายช่วยกันดูแลเขาจนวันหนึ่ง…เขาโตพอจะทำหมันได้”
(ฉาก: ภายในห้องผ่าตัด พี่ชาย (สัตวแพทย์) ทำการผ่าตัด ข้างๆ หญิงสาวยืนเฝ้าอย่างห่วงใย)
เสียงบรรยาย:
“พอผ่าตัดเสร็จ ฉันเทนมวัวเย็นๆ ให้เขาเป็นรางวัล
ดวงตาเขาวิบวับดีใจ
แต่ขณะนั้นเอง…ฉันก็เห็นสายตาหนึ่ง จ้องมองจากมุมห้อง”
(กล้องซูมไปที่ฮันนี่ นั่งจ้องชามนมของมาร์โคล่า)
เสียงบรรยาย:
“ฮันนี่…แมวผู้ไม่เคยสนใจนมมาก่อน
แต่วันนั้น เธอเหมือนจะพูดกับฉันว่า
‘แล้วของหนูล่ะ…?’”
(ฮันนี่เดินมาหาชามมาร์โคล่าอย่างช้าๆ แล้วเริ่มเลียนมอย่างสุภาพ มาร์โคล่ามองเธอ ไม่แย่ง ไม่หวง)
เสียงบรรยาย:
“ไม่มีการแย่ง ไม่มีการทะเลาะ
มีแค่ความเข้าใจ…และความรักที่เงียบงัน
ภาพนั้น…เป็นภาพที่ฉันจำได้จนถึงวันนี้”
(ภาพสุดท้าย: หญิงสาวนั่งอยู่บนโซฟา มาร์โคล่าและฮันนี่นอนข้างๆ คนละฝั่ง หนุนตักเธอไว้ทั้งคู่ แสงแดดอ่อนๆ ทอเข้ามาจากหน้าต่าง)
เสียงบรรยาย (แผ่วเบา):
“แดเนียล…
ไม่รู้ว่าวันนี้เธอเป็นยังไงบ้างที่เมกา
แต่ฉันอยากให้รู้ว่า
ลูกหมาของเธอ…ได้รับความรักไม่ต่างจากลูกของฉันเอง
และที่สำคัญ…เขาไม่ได้โดดเดี่ยวเลย”
Fade out พร้อมเสียงเปียโนเบาๆ คลอฉาก
โฆษณา