บังเอิญต้องเข้าร้านอัดรูป
โรงเรียนเกิดจะให้นักเรียนเอารูปถ่ายขนาด4×6นิ้วมาประกอบแฟ้มประวัตินักเรียนครับ
ตอนแรกก็ว่าจะลองปริ๊นท์รูปเองแต่ก๋นึกได้ว่าปริ๊นเตอร์ที่บ้านมันมีอันเป็นไปไปแล้ว
จะฝากให้น้องผมทำให้ก็ต้องรอเวลาว่างจากงานก่อนแล้วก็บึ่งไปเอามา
ไม่ทันแล้วล่ะ ทางครูเร่งมาเล็กน้อย
แฟนควานหารูปจากมือถือแล้วส่งให้ผมผ่านไลน์
จำได้ว่าแถวบ้านยังมีร้านรับอัดรูปอยู่1ร้านที่ยังเปิดอยู่ ร้านอื่นปิดตัวลงไปนานแล้ว บางร้านก็ไกลเกิน
ผมเลยเดินไปให้เขาอัดรูปให้
...
สแกนแล้วส่งไลน์มาได้เลยค่ะ พนักงานร้านบอกยิ้มๆ
ผมทำตามแล้วส่งให้
ถามราคา จ่ายเงินแล้วนั่งรอตามที่พนักงานบอก
ระหว่างรอก็เหลือบเห็นฟิล์มแบบ100กับ200วางบนหิ้งโชว์อยู่เลยลองถามราคา
ฟังราคาแล้วก็ให้งงแล้วก็เอ่ยปากว่าเดี๋ยวนี้ยังมีคนใช้งานอยู่อีกหรือ แล้วราคามันไปไกลขนาดนี้แล้วหรือครับ
ใช่ค่ะ ราคาของไปไกลจริงค่ะ แต่ก็มีคนกลับมาใช้อยู่
แล้วยี่ห้อนี้ยังทำอยู่หรือครับ
ใช่ค่ะ ของผลิตออกมาใหม่เลยค่ะ ไม่ใช่ของเก่า
...
รู้สึกเหมือนโลกหมุนกลับครับ
...
ยุคนี้คนน่าจะเดินข้ามฟิล์มจริงๆไปหมดแล้วแต่ทำไมยังมีคนกลับมาใช้มันอีก?
เคยได้ยินว่าคนยุคนี้กลับไปลองใช้ของแบบเก่าๆดูแล้วเกิดชอบใจจนเป็นกระแสไวรัล ทำให้ตลาดแบบนี้กลับมาเกิดใหม่
เคยได้ยินหลายคนว่ากระแสไม่ได้แรงขนาดเป็นคลื่นยักษ์ แต่มันมีคนที่มีกำลังซื้อสูงลงมาเล่นเยอะ จนกลายเป็นกลู่มตลาดที่เฉพาะตัวมาก ออกไปทางตลาดนิชมากกว่า
ผมมีความรู้สึกว่าตลาดนิชแบบนี้โดยเฉพาะพวกถ่ายภาพด้วยฟิล์มตอนนี้มันกลายเป็นงานอาร์ทแบบจับต้องได้ ดูมันคูลดี ไม่ได้ต้องเก็บใส่ไดรฟ์ ต้องปริ๊นท์หรืออัดรูปออกมานั่งดู
มันnostalgiaดี
...
ผมนั่งรอรูปก็เห็นมีนักศึกษามาถ่ายรูป น่าจะเป็นชุดครุย
พนักงานถ่ายรูปใช้กล้องดิจิตอลถ่ายแล้วโหลดไฟล์เข้าเครื่องคอมพ์แล้วบอกกล่าวว่าให้มารับพรุ่งนี้
จำได้ครับว่าต้องถ่ายรูปแบบนี้เหมือนกัน ใส่ชุดปกตินี่ล่ะ แต่ตอนอัดออกมากลายเป็นเราใส่สูทซะงั้น เนี้ยบดีด้วย
และยังจำได้ว่าสมัยยังละอ่อนน้อยนั้นต้องใส่สูทผูกไทท์จริงๆ ถ่ายรูปด้วยกล้องฟิล์มตัวใหญ่ๆ จัดแสงจัดฉากสารพัด รูปที่ออกมาแม้ไม่เนี้ยบแต่มันดูจับต้องได้ เป็นของจริง
ผมยังเก็บรูปถ่ายด้วยฟิล์มแบบนี้เก็บไว้อยู่ แต่ตัวเนกาทีฟน่าจะไปหมดแล้วเพราะไม่ได้เก็บให้ดี เสียดายจริง
...
ผมชอบความเก่าครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
