ความรักของจริงใจตอนมัธยมต้น
ตอนที่ 3: สนามแข่งกับเวทีไฟ
เสียงกลองยาวดังก้องสนามเช้าวันเสาร์ โรงเรียนแต่งแต้มด้วยธงสีแดง ฟ้า เหลือง และเขียว เสียงเชียร์จากอัฒจันทร์ดังกระหึ่มจนพื้นสั่น
จริงใจนั่งอยู่แถวข้างล่างสุด สวมเสื้อยืดสีเหลืองตามสีกีฬาประจำห้อง ใบหน้าซีดนิดๆ เพราะแดดแรง แต่พยายามยิ้มตามเพื่อนในห้อง
“ไม่เป็นไรนะ เราอยู่ใต้ร่มตรงนี้ เดี๋ยวเอาน้ำให้” ติ๊กหอบเหงื่อมาจากสนาม เซ็ตผมสั้นเปียกเหงื่อแต่ยังยิ้มสดใส
“ขอบใจนะ…สู้ ๆ นะ!” จริงใจยื่นมือรับขวดน้ำ ตาก็เผลอมองแผ่นหลังติ๊กตอนเดินกลับไปในสนาม ใจมันเต้นแปลก ๆ
ติ๊กคือหัวหน้าทีมเซปักตะกร้อของสีเหลือง พอถึงรอบแข่งขันรอบสุดท้าย เสียงกองเชียร์ก็ดังขึ้นกว่าเดิม ทุกคนตะโกนชื่อติ๊กแทบพร้อมกัน
> “ติ๊ก! ติ๊ก! ติ๊ก!”
ในจังหวะที่ติ๊กกระโดดขึ้นตีลูกตะกร้อกลางอากาศ ร่างของเธอหมุนเล็กน้อยก่อนลูกจะพุ่งลงพื้นฝั่งตรงข้ามอย่างแรง ทำแต้มสุดท้ายให้ทีม
เสียงเฮดังลั่น สนามเกือบสั่นสะเทือน
จริงใจยิ้มเต็มที่เป็นครั้งแรกในวันนั้น
—ในตอนเย็น บรรยากาศเปลี่ยนเป็นอบอุ่นปนตื่นเต้น
สนามถูกจัดเป็นเวทีเล็ก ๆ มีแสงไฟติดตั้งเรียงเป็นวงกลม และนักเรียนทยอยนั่งพื้นรอบเวที รอคอนเสิร์ตจากวงโรงเรียน
> “พร้อมยังครับ!” เสียงกิมเล้งจากไมโครโฟนเรียกเสียงกรี๊ดรอบสนามทันที
กิมเล้งใส่เสื้อเชิ้ตเปิดคอพับแขน ดูหล่อและมั่นใจตามสไตล์ ด้านหลังมีสมาชิกวงทั้งมือกลอง มือเบส และคีย์บอร์ดช่วยบิวต์บรรยากาศ
เสียงเพลงป็อปร็อคเบา ๆ ดังขึ้น กิมเล้งร้องพร้อมรอยยิ้มประจำตัว
“โอ๊ยยย หล่ออะ!”
“ขอกรี๊ดให้ทุกเพลงเลยค่ะ!!”
จริงใจนั่งอยู่มุมหนึ่งใกล้เวที ไม่ได้กรี๊ด แต่ก็มองอย่างเงียบ ๆ
อดคิดไม่ได้ว่า...คนอย่างกิมเล้งอยู่บนเวทีได้เหมือนเป็นโลกคนละใบกับเธอ
แล้วอยู่ดีๆ กิมเล้งก็พูดขึ้น
> “เพลงต่อไป...ขอมอบให้เพื่อนคนหนึ่ง ที่ชอบนั่งอ่านหนังสือคนเดียวตอนพักเที่ยง...”
“...และดื่มนมแทนกาแฟทุกเช้า”
จริงใจชะงัก
ติ๊กหันมามองทันที “พูดถึงเราหรือเปล่า?”
จริงใจพูดไม่ออก ใจเต้นตึกตัก กล่องนมในมือเย็นเฉียบกว่าปกติ…
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
