โอบกอด และรับมือ
เมื่อมันไม่อาจหายไป ขอเพียงเห็นว่ามันอยู่ตรงนั้น
นักจิตบำบัดท่านหนึ่ง
เมื่อเราได้เผชิญหน้ากับความเศร้า หากเรายังไม่พร้อมให้เราจัดการ ก็เพียงวางเฉย อย่าปล่อยตัวเองจมลงไป ทว่าเมื่อไหร่ที่เรารู้สึกพร้อม และมีแรงจริง ๆ เราจึงค่อย ๆ เริ่มแก้ปัญหาอย่างใจเย็น โนโลกของโรคซึมเศร้า การคิดวนซ้ำนำไปสู่การเร่งรัดที่จะหายและมักจะจบลงที่ความทรมานเสมอ ดังนั้นการมองว่าปัญหาเกิดขึ้นแล้ว และเห็นมันอยู่ในสายตาจึงเป็นการดีที่สุดที่จะรับมือกับมัน
การที่เราใช้ชีวิต และเดินมาอยู่ตรงนี้ มันไม่ได้แย่ทั้งหมด ความรู้สึกลบ ๆ บางอย่างก็ได้หายไปตามทางที่เราผ่านมาเช่นกัน ในทางอีกทาง อารมณ์เชิงบวกเองก็เกิดขึ้น ทำให้เราอิ่มเอมและเป็นสุขเช่นกัน ขอเพียงพึงระลึกเสมอว่าความสุขเองก็จะหายไปไม่ต่างกัน
สุขล้นอย่างยาวนาน และทุกข์ระทมและกัดกินตลอดเวลาอาจไม่มีอยู่จริง เราต่างต้องค่อย ๆ จัดการตัวเองอยู่เสมอ เพราะเราทุกคนล้วนมีห้วงเวลาที่หนักหน่วงในเส้นทางชีวิต ถ้าสุดท้ายเราเลือกในสิ่งทีตัวเราได้รู้สึกว่าพิสูจน์แล้วว่ามันอาจไม่เหมาะกับตัวเราจริง ๆ จงอนุญาตให้ตัวเองได้มีโอกาสเลือกใหม่ เราอาจรู้สึกไม่มั่นคงปลอดภัยบ้าง แต่ขอแค่ ณ ตอนนั้น ให้เราอยู่กับปัจจุบันไว้ก่อนก็พอ
ความรู้สึกลบเหล่านี้ย่อมมีอยู่เสมอ ตราบที่เราเป็นมนุษย์ การร้องไห้จึงไม่ใช่เรื่องผิด เพื่อให้ความรู้สึกไหลผ่านร่างเราไป ให้มันทะลุทุเลาลง กอดตัวเอง ปลอบใจตัวเอง ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวมันจะค่อยๆดีขึ้นนะ มันอาจจะไม่ได้ผ่านได้อย่างราบรื่น เหมือนน้ำหลากจากฝนที่ไม่ได้ไหลทะลักและขุ่นมัวตลอด มันจะท่วมท้นออกมาและจะค่อย ๆ ผ่อนแรงลงเรื่อย ๆ ไปเอง จากน้ำที่ข้นคลั่ก ก็จะเริ่มเจือจางและใสขึ้นเอง ผมจะไม่พูดว่า แล้วมันจะผ่านไป แต่ขอให้เชื่อว่า ไม่มีสิ่งใดคงอยู่กับเราได้ตลอดไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
