ไร้ความรับผิดชอบต่อพลเมืองกัมพูชา!!
เตือน “ฮุนเซน”: สินค้าหายไม่ใช่เพราะไทย แต่เพราะกัมพูชาเดินหมากผิดเอง - ปราชญ์ สามสี
เมื่อสมเด็จฯ ฮุนเซน ออกมาแถลงกลางดึก โยนความผิดให้ประเทศไทย กรณีปิดด่านปอยเปตโดยฝ่ายเดียว พร้อมตำหนิไทยว่าเป็นผู้ต้องรับผิดชอบ หากสินค้าจากไทยหายไปจากตลาดกัมพูชา — สิ่งที่ควรถามกลับคือ “แล้วกัมพูชาทำอะไรไว้ก่อน?”
การปิดด่านไม่ใช่การกระทำที่เกิดขึ้นในสุญญากาศ หากแต่เป็นผลสืบเนื่องจากความตึงเครียดทางทหาร และพฤติกรรมของกัมพูชาที่ละเมิดหลักไมตรีต่อเพื่อนบ้านอย่างต่อเนื่อง ทั้งการเพิ่มกำลังทหารในเขตชายแดนโดยไม่มีการแจ้งล่วงหน้า การปักหลักในพื้นที่อ่อนไหว และที่สำคัญคือการแสดงท่าทีอ้างสิทธิ์เหนือดินแดนไทยอย่างไม่เหมาะสม จนสร้างแรงกดดันต่อรัฐบาลไทยในการรักษาอธิปไตยและความมั่นคง
หากไทยจะ “ปิดด่าน” เพราะเห็นว่าการค้าร่วมกันกำลังถูกใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง ก็นับเป็นการป้องกันตนเองตามสมควร โดยเฉพาะเมื่อฝั่งตรงข้ามไม่ได้ให้ความร่วมมือในการคลี่คลายสถานการณ์แต่กลับใช้โซเชียลมีเดียและบุคคลระดับสูงเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ชาติพันธุ์
ส่วนที่ฮุนเซนกล่าวว่า “ไทยส่งออกมากกว่า กัมพูชาส่งออกน้อยกว่า จึงเป็นผลเสียของไทย” นั้นเป็นเพียงการเลือกมองจากยอดตัวเลขด้านเดียว และละเลยบริบทสำคัญว่า ไทยไม่ได้ง้อส่งออกสินค้าเข้าสู่ประเทศใดประเทศหนึ่งเป็นพิเศษ ตลาดไทยมีทางเลือกมากมาย ขณะที่กัมพูชา ยังต้องพึ่งสินค้าไทยในระดับวิกฤต ทั้งในด้านอาหาร น้ำมัน วัสดุก่อสร้าง และเครื่องอุปโภคบริโภคทั่วไป
สิ่งที่น่ากังวลจริง ๆ คือ ประชาชนกัมพูชาต่างหากที่จะตกเป็นเหยื่อของการเดินหมากทางการเมืองของผู้นำตนเอง เพราะในขณะที่ไทยยังสามารถส่งออกสินค้าสู่ลาว เวียดนาม หรือแม้แต่ผ่านท่าเรือสากลอื่น ๆ ได้ กัมพูชากลับมีทางเลือกจำกัด หากเสียช่องทางการค้ากับไทยไป ย่อมกระทบประชาชนทุกหย่อมหญ้า
สุดท้าย ข้อเรียกร้องของฮุนเซนที่ให้คนกัมพูชา “อย่าตำหนิรัฐบาล” นั้น กลับสะท้อนความจริงอันน่าเศร้า — เพราะแม้จะไม่มีสินค้าให้บริโภค ผู้นำก็ยังไม่คิดทบทวนว่าตนเองมีส่วนในการผลักประเทศสู่ทางตันหรือไม่
ขอปิดท้ายว่า ไทยไม่ใช่ฝ่ายที่เริ่มต้นความตึงเครียดในครั้งนี้ แต่เราไม่อาจนิ่งเฉยต่อการล้ำเส้นและการแสดงอำนาจที่ขัดต่อหลักการของประเทศอธิปไตย หากฮุนเซนต้องการเห็นพรมแดนกลับมาเปิดอีกครั้ง ทางออกมีทางเดียว คือ "กัมพูชาต้องถอยจากการยั่วยุและยอมรับความจริง"
--แน่นอนครับ ด้านล่างคือบทความตอบโต้แถลงการณ์ของ สมเด็จฯ ฮุนเซน ในเชิงโต้แย้งอย่างมีเหตุผล สุภาพ แต่ไม่อ่อนข้อ:
---
គ្មានការទទួលខុសត្រូវចំពោះប្រជាជនកម្ពុជា!!
ការព្រមានចំពោះ “សម្តេចហ៊ុនសែន”: ទំនិញបាត់មិនមែនដោយសារថៃទេ ប៉ុន្តែដោយសារកម្ពុជា ជ្រើសរើសផ្លូវខុសដោយខ្លួនឯង – ប្រាជ្ញា សាមសី
នៅពេលសម្តេចហ៊ុនសែនចេញសារព័ត៌មាននៅពេលយប់ ដើម្បីប្តឹងថាជាបទល្មើសរបស់ថៃ ដែលបានបិទច្រកពោធិ៍បែតដោយឯកឧត្តមខ្លួនឯង ហើយបន្ទោសថៃថាជាអ្នកត្រូវទទួលខុសត្រូវ ប្រសិនបើទំនិញពីថៃអវត្តមានពីទីផ្សារកម្ពុជា — សំណួរដែលគួរតែត្រូវសួរវិញគឺ៖ “ហើយកម្ពុជាបានធ្វើអ្វីមកជាមុន?”
ការបិទច្រកមិនមែនជាសកម្មភាពដែលកើតឡើងដោយគ្មានមូលហេតុទេ ប៉ុន្តែជាលទ្ធផលនៃភាពតានតឹងយោធា និងអាកប្បកិរិយារបស់កម្ពុជាដែលបំពានលើគោលការណ៍មិត្តភាពជាប់ខ្សែជាប់ខ្សែជាមួយប្រទេសជិតខាង។ រួមទាំងការបន្ថែមកម្លាំងយោធាក្នុងតំបន់ព្រំដែនដោយគ្មានការជម្រាបជាមុន ការជាប់ជើងនៅតំបន់អារម្មណ៍ខ្លាំង និងសំខាន់ជាងគេ គឺការអះអាងសិទ្ធិលើដីថៃដោយមិនសមរម្យ ដែលធ្វើឲ្យមានសំពាធដល់រដ្ឋាភិបាលថៃក្នុងការការពារអធិការកិច្ច និងសន្តិសុខជាតិ
ប្រសិនបើថៃ បិទច្រក ពីព្រោះសង្កត់សំគាល់ថាពាណិជ្ជកម្មរួមគ្នាត្រូវបានប្រើជាឧបករណ៍នយោបាយ នោះក៏គួរតែត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការការពារខ្លួនតាមសមរម្យ យ៉ាងពិសេសនៅពេលដែលភាគីម្ខាងមិនសហការនៅក្នុងការបន្ធូរផ្លូវការនោះទេ ប៉ុន្តែវិញទៅវិញប្រើបណ្ដាញសង្គម និងមនុស្សថ្នាក់ខ្ពស់ ដើម្បីកម្រើកអារម្មណ៍ជាតិសាសន៍
ចំណែកឯការដែលសម្តេចហ៊ុនសែននិយាយថា “ថៃនាំចេញបានច្រើន កម្ពុជានាំចេញបានតិច ដូច្នេះថៃទទួលផលប៉ះពាល់ច្រើន” នោះគឺជាការជ្រើសយកមើលតែខាងចំនួន ហើយមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបរិបទសំខាន់មួយទេថា ថៃមិនត្រូវការនាំចេញទំនិញទៅប្រទេសណាមួយជាពិសេសនោះទេ ទីផ្សារថៃមានជម្រើសជាច្រើន ខណៈពេលដែលកម្ពុជាកំពុងអាស្រ័យលើទំនិញថៃយ៉ាងខ្លាំង ជាពិសេសអាហារ ប្រេងសាំង សម្ភារៈសំណង់ និងផលិតផលប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ
អ្វីដែលគួរឱ្យព្រួយបារម្ភជាក់ស្តែង គឺប្រជាជនកម្ពុជា ត្រូវតែទទួលផលប៉ះពាល់ពីការជ្រើសរើសផ្លូវខុសនយោបាយរបស់មេដឹកនាំខ្លួនឯង ព្រោះនៅពេលដែលថៃនៅតែអាចនាំចេញទំនិញទៅលាវ វៀតណាម ឬតាមច្រកកំពង់ផែអន្តរជាតិសំខាន់ៗផ្សេងទៀតបាន កម្ពុជាផ្ទុយទៅវិញ មានជម្រើសតិចបំផុត។ ប្រសិនបើបាត់បង់ផ្លូវពាណិជ្ជកម្មជាមួយថៃ នោះជាអន្តរាយដល់ប្រជាជនគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ
ចុងក្រោយនេះ ការអំពាវនាវរបស់សម្តេចហ៊ុនសែនដែលស្នើឲ្យប្រជាជនកម្ពុជា “កុំបន្ទោសរដ្ឋាភិបាល” វាបានបង្ហាញនូវសភាពពិតដ៏គួរឱ្យសោកស្តាយ — ពីព្រោះបើទោះបីជាមិនមានអ្វីសម្រាប់ប្រើប្រាស់នោះក៏ដោយ មេដឹកនាំក៏មិនគិតជាពិចារណាឡើយថា តើខ្លួនបានជះទឹកដៃជ្រៀតចូលទៅក្នុងការប្រឈមនឹងស្ថានភាពដ៏អសន្ននេះដែរឬទេ?
សូមបញ្ចប់ថា ថៃមិនមែនជាភាគីដែលចាប់ផ្ដើមភាពតានតឹងនេះឡើយ ប៉ុន្តែយើងមិនអាចស្ងៀមស្ងាត់មើលឃើញការលើសសិទ្ធិ និងអាកប្បកិរិយាបង្ហាញអំណាចដែលផ្ទុយនឹងគោលការណ៍អធិការកិច្ចបានឡើយ។ ប្រសិនបើសម្តេចហ៊ុនសែនចង់ឲ្យព្រំដែនត្រឡប់មកបើកវិញ មានផ្លូវតែមួយគត់ គឺ៖
“កម្ពុជាត្រូវធ្លាក់ចេញពីការលើកកំពស់សេចក្ដីប្រឆាំង ហើយទទួលស្គាល់នូវសភាពពិត”
....
Irresponsible to the Cambodian People!!
A Warning to "Hun Sen": The shortage of goods is not Thailand’s fault — it’s Cambodia’s own misstep.
—
prat samsee
When Samdech Hun Sen made a late-night statement blaming Thailand for unilaterally closing the Poipet border and held Thailand responsible if Thai goods disappear from Cambodian markets — the real question should be: “What did Cambodia do first?”
The border closure didn’t happen in a vacuum. It is a consequence of rising military tensions and Cambodia’s repeated violations of neighborly principles — including unannounced troop reinforcements near the border, encampments in sensitive zones, and, most critically, provocative claims over Thai territory. These actions have placed pressure on the Thai government to defend its sovereignty and national security.
If Thailand chooses to “close the border” because it sees bilateral trade being weaponized for political leverage, then such action is a legitimate form of self-defense. Especially when the other side chooses not to de-escalate but instead fuels ethnic nationalism via social media and high-ranking officials.
As for Hun Sen’s claim that “Thailand exports more to Cambodia, so Thailand will suffer more,” it reflects a one-sided perspective focused only on raw numbers, while ignoring the broader context: Thailand doesn’t rely on any one market. Its exports are diverse. Cambodia, on the other hand, is heavily dependent on Thai goods — from food and fuel to construction materials and everyday necessities.
What’s truly concerning is that it’s the Cambodian people who will bear the brunt of their own leader’s political maneuvering. While Thailand can redirect its exports to Laos, Vietnam, or through international ports, Cambodia has far fewer options. Losing access to trade with Thailand will inevitably impact ordinary Cambodians across the country.
Finally, Hun Sen’s appeal to Cambodians to “not blame the government” ironically highlights a sad truth: Even if there’s nothing left on store shelves, the leadership refuses to reflect on whether its own actions have led the country into this deadlock.
Let it be clear: Thailand did not initiate this tension. But we cannot remain passive in the face of territorial provocation and power displays that go against the norms of sovereign relations. If Hun Sen truly wishes to see the border reopened, there is only one path forward:
“Cambodia must step back from provocation and accept the reality.”
---
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
