บทที่ 1.1 [ฉากอดีต – บ้านไม้ชานเมือง, อายุ 8 ขวบ]
แสงตะวันยามเย็นไหลผ่านหน้าต่างกระจกลงบนพื้นไม้ อายุแค่ 8 ขวบ เอเดนนั่งกอดตุ๊กตาสิงโตบนพรมหน้าเตาผิง พ่อของเขายังอยู่ในชุดเชิ้ตแขนยาว มือหนาลูบหัวลูกชาย พลางมองเปลวไฟที่ลุกไหม้อยู่ในเตาผิง
พ่อ : “ดูสิลูก… เปลวไฟมันเต้นราวกับมีชีวิต เพราะไฟมันมีหัวใจเหมือนคน ถ้าจุดด้วยความรักมันก็อบอุ่น แต่ถ้าเป็นด้วยความโกรธ มันก็เผาทุกอย่างจนไร้ซาก”
เอเดนมองเปลวไฟด้วยความสงสัย “ทำไมไฟมันร้อน… แต่ก็สวยด้วยพ่อ?” เขาถาม พ่อยิ้ม ลูบหลังเบาๆ
พ่อ : “เพราะมันคือหัวใจของคนลูก มันเริ่มต้นจากประกายเล็กๆ ที่เราจุดขึ้นมายังไงล่ะลูก เมื่อเจ้าโตขึ้น เจ้าจะเข้าใจเอง”
ไม่กี่เดือนต่อมา… พ่อของเอเดนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถไฟใต้ดินระเบิด ไฟที่เคยอบอุ่นกลายมาเป็นเถ้าถ่านในหัวใจของเขา เมื่อแสงไฟในบ้านของเขาดับมืดลง แต่ "ไฟแค้น" ในใจของเขากลับไม่เคยดับมอด
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
