8 มิ.ย. เวลา 15:10

วันหนึ่งที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย… แต่มันกลับเต็มไปด้วยความหมาย

(เขียนโดย บินไปกับใจ)
วันนี้ฝนตกทั้งวัน ท้องฟ้าหม่นเทาเหมือนบอกให้โลกทั้งใบช้าลง ฉันไม่ได้ลุกขึ้นมาทำอะไรเลยจริง ๆ
ไม่ได้จับงาน ไม่ได้วางแผนอนาคต ไม่ได้กังวลแม้แต่นิดเดียวว่าจะ “ไม่มีประโยชน์” หรือ “เสียเวลา”
เพราะวันนี้… ร่างกายของฉันบอกชัดเจนว่า มันอยากพัก
ฉันหลับยาว ๆ โดยไม่มีนาฬิกาปลุก ไม่มีเสียงแชทจากงาน ไม่มีใครเรียก ไม่มีอะไรเร่งรีบ
มันเป็นการหลับที่ลึก แบบที่ไม่ได้รู้สึกมานานแล้ว ราวกับทั้งร่างกายและจิตใจได้ซ่อมแซมตัวเองเงียบ ๆ ใต้ผ้าห่มและเสียงฝน
ตื่นมาก็ยังไม่มีแผนจะทำอะไรต่อ แต่สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งใจ
คือความรู้สึก “กลับมาหาตัวเอง” อีกครั้ง
เราไม่จำเป็นต้องวิ่งทุกวัน ไม่จำเป็นต้องสร้างผลงานทุกชั่วโมง
บางวัน… แค่ได้พักจริง ๆ ก็ถือเป็นภารกิจที่สำเร็จแล้ว
ฉันเขียนบันทึกนี้ไว้ เพื่อย้ำกับตัวเองว่า
การหยุดพัก ไม่ใช่ความล้มเหลว แต่คือความอ่อนโยนที่เราควรมอบให้ตัวเองในวันที่เหนื่อยล้า
และในวันฝนตกที่เงียบสงบนี้… ฉันได้เรียนรู้ว่า
การไม่ได้ทำอะไรเลย ก็อาจเป็นการดูแลใจได้ดีที่สุดแล้ว 🌧️
โฆษณา