อย่างไรก็ตาม พานาฮี ไม่ได้มีความคิดแรกเริ่มจะนำประสบการณ์จากการถูกคุมขัง มาสร้างเป็นหนังแต่อย่างใด แต่ตัวเขาเองก็มองว่า มันเป็นภาพสะท้อนที่ตัวพานาฮี สำรวจถึงมิติของฝั่งที่ทำหน้าที่คุมขังเขา และมันก็ถูกควบรวมจนกลายเป็นไอเดียของ “It Was Just an Accident”
ถึงแม้ พานาฮี จะชอบทำหนังที่ทำหน้าที่วิพากษ์บริบทภายในสังคม เฉกเช่นในผลงานก่อน ๆ ที่จะแสดงถึงบทบาทหน้าที่ของผู้คน ตามกฎเกณฑ์เงื่อนไขของสังคมอิหร่าน หรือกระทั่ง “It Was Just an Accident” ที่ก็เป็นหนังอิหร่านเรื่องแรกเหมือนกัน ที่มีฉากตัวละครหญิงไม่สวมใส่ฮิญาบ เพื่อบ่งบอกถึงการรุดหน้าของการตระหนักรู้ภายในสังคมอิหร่าน
และสำหรับ “It Was Just an Accident” ที่ พานาฮี เปรยว่ามันคือภาพสะท้อนจากห้วงเวลาภายในเรือนจำ แต่ตัวเขาก็ไม่ได้จะให้อภัย หรือกระทั้งตั้งเป้าโจมตีผู้คนที่ถืออำนาจแต่อย่างใด แต่เป้าหมายของพานาฮี คือการถ่ายทอดวงจรความรุนแรงที่ถูกเอื้อด้วยโครงสร้างทางสังคม