บทที่ 3 – เสียงที่ไม่เผาไหม้ (The Voice That Doesn’t Burn)
ปัจจุบัน – ลานหอพักหญิงที่ถูกไฟไหม้
หนึ่งเดือนครึ่งให้หลัง ลานหอพักยังคงเป็นซากปรักหักพังจากเหตุการณ์ไฟไหม้ เอเดนยืนมองเศษไม้และพลาสติกที่ไหม้เกรียม เขารู้ดีว่ามันคือร่องรอยของพลังฟีนิกซ์ที่หลงเหลืออยู่ แม้เขาจะควบคุมมันไม่ให้มีใครต้องบาดเจ็บ แต่ "ร่องรอย" นั้นยังคงปรากฏ
เสียงฟีนิกซ์ (กระซิบ): "เงาในไฟ... จะบอกเจ้าเสมอว่าเจ้าคือใคร... เอเดน..."
เอเดนยกมือขึ้น แสงเปลวไฟบางเบาแตะลงบนพื้น แผ่ความร้อนจนปูนแตกร้าว แต่เขายืนนิ่ง ไม่ปล่อยให้มันลุกลามไปมากกว่านี้
เอเดน (พึมพำ): "ฉันยังหาเหตุผลไม่เจอ... ว่าทำไมต้องเป็นฉัน"
[ฉากอดีต – บ้านเด็กกำพร้า / อายุ 12 ขวบ]
เอเดนถูกส่งเข้าไปในบ้านเด็กกำพร้ามากมาย หลังจากแม่หายไปไม่ทราบสาเหตุ แคลร์ ผู้ดูแลอายุ 30 กว่าปีรับอุปการะเขาไว้
แคลร์ (ยิ้มอบอุ่น) : “เด็กน้อย… เธอน่าสงสารนะ แต่เธอรู้ไหม… คนเราไม่ได้เลือกเกิด แต่เลือกได้ว่าจะเป็นอะไร”
“ไฟในตัวเธอ… มันคือ ‘พลัง’ แต่พลังจะดีหรือร้าย มันอยู่ที่ว่าเราจะใช้มันยังไง”
ในวัยสิบสอง เอเดนยังเล็กเกินกว่าจะเข้าใจคำสอนนั้น แต่เปลวไฟในใจเขาเริ่ม “กระตุก” ทุกครั้งที่ถูกกลั่นแกล้ง แคลร์เคยเห็นมือเขาสั่นและเปลวไฟเล็กๆ ลอยขึ้นมา จึงจับมือเขาไว้
แคลร์ (สั่งเบาๆ) : “จำไว้นะ… อย่าปล่อยให้ไฟนั้นเผาเธอหรอก จงเป็นคนที่ใช้มันช่วยชีวิตไม่ใช่ทำลาย”
ตรวจสอบคำที่ดูไม่เป็นธรรมชาติ และปรับเนื้อเรื่องให้ดูอ่านแล้วลื่นไหลที
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
