มนุษย์…. ระหว่างเหตุผลและความไม่มีเหตุผล
เราเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตที่พิเศษ
ไม่ใช่เพราะเรามีพลังเหนือธรรมชาติ
แต่เพราะเรามี เหตุผล
เหตุผล ทำให้เราไม่เอามีดไล่ฟันกันเพียงเพราะหิว
เหตุผล ทำให้เรายอมอดหลับอดนอน เพื่อดูแลลูก
เหตุผล ทำให้เรายืนหยัดในสิ่งที่ถูก แม้ต้องสูญเสียสิ่งที่รัก
แต่ในเวลาเดียวกัน….
เราก็ร้องไห้โดยไม่รู้ว่าทำไม
เรากลัวสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น
เรารักใครบางคน ทั้งที่ไม่ควรจะรัก
เราถูกสอนให้ “มีเหตุผล” ตั้งแต่ยังเด็ก
“อย่าร้องไห้โดยไม่มีเหตุผล”
“อย่าทำแบบนั้น มันไม่สมเหตุสมผลเลย”
“โตแล้ว ต้องคิดให้รอบคอบ”
แต่ไม่มีใครสอนว่า….
“แล้วถ้าในใจเรามันวุ่นวายไร้เหตุผลล่ะ….
จะอยู่กับมันอย่างไร ?”
ความไม่มีเหตุผล…. คือพื้นที่ของความเป็นมนุษย์
ปรัชญากรีกโบราณเคยวาง “เหตุผล” (Logos) ไว้เหนืออารมณ์
แต่นักปรัชญายุคหลัง เริ่มตั้งคำถามว่า….
การตัดอารมณ์ออกจากมนุษย์…เราจะยังเหลืออะไรอยู่อีก ?
🌿 ซอเรน เคียร์เคอกอร์ กล่าวว่า มนุษย์คือความกลัวที่เดินได้
🌿 ฟรอยด์ เชื่อว่าจิตไร้สำนึก คือเจ้านายที่แท้จริงของเรา
🌿 นิทเช่ ยอมรับความไร้เหตุผลในตัวมนุษย์ว่าเป็นพลังแห่งการสร้างสรรค์
ความไม่มีเหตุผล จึงไม่ใช่จุดอ่อน….
แต่มันคือธรรมชาติที่แท้จริงของเรา
การมีเหตุผล คือ “เครื่องมือ”
แต่การไม่มีเหตุผล คือ “เสียงของหัวใจ”
เราจำเป็นต้องมีทั้งสอง….
เพื่อเข้าใจโลก และเพื่อเข้าใจตนเอง
เพราะมนุษย์ที่มีแต่เหตุผล
อาจกลายเป็นเครื่องจักรที่เย็นชา
แต่มนุษย์ที่ไร้เหตุผลเสียสิ้น
อาจเผาตัวเองด้วยไฟแห่งความสับสน
คำตอบจึงไม่สุดโต่ง
ไม่ใช่ “ต้องมีเหตุผลตลอดเวลา”
และ ไม่ใช่ “อยากไร้เหตุผลก็ได้”
แต่คือ….
“เราจะรับฟังความไร้เหตุผลของตนเองได้แค่ไหน โดยไม่ปล่อยให้มันครอบงำเรา”
บางครั้ง….
เราต้องยอมให้หัวใจได้ร้องไห้ โดยไม่ถามเหตุผล
บางครั้ง….
เราต้องยอมรับว่าเหตุผลที่เราเชื่อ…อาจไม่ใช่ความจริงทั้งหมด
และบางครั้ง….
เราต้องหัดอยู่กับความไร้เหตุผลในใจอย่างเข้าใจ
ไม่ใช่เพื่อกำจัดมัน แต่เพื่อจะเป็น “มนุษย์” ที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
