การเดินทางที่ปราศจากผู้เดินทาง
เมื่อไม่นานมานี้ข้าวได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่วัดระยะเวลาประมาณ 5 วัน 4 คืน ในตอนนั้นข้าวเหมือนได้ปล่อยวางความคิดจากอดีตและอนาคตจากทางโลก ทำให้ข้าวมีสมาธิและมีเวลาหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน “การเดินทางที่ปราศจากผู้เดิน”
หนังสือเล่นนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ข้าวเข้าใจว่าศึกษาพระพุทธศาสนาไปทำไม จะว่าไปแล้วหนังสือเล่มนี้เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ในของชีวิตของข้าวต้อนรับปี 2025 เลย
ขอเล่าย้อนไปช่วงวันปีใหม่นิดนึงข้าวได้มีโอกาสไปร่วมทำบุญที่จังหวัดแห่งหนึ่งในภาคอีสานร่วมกับญาติธรรมเพื่อความเป็นสิริมงคลตามประเพณี หลังจากจบพิธีการทำบุญ ข้าวได้มีโอกาสสนทนาธรรมกับพระอาจารย์ท่านหนึ่ง
ท่านถามข้าวว่า “ตอนนี้ยังเรียนอยู่ใช่ไหม? คิดว่าสุดท้ายแล้วในชีวิตคนเรา เรียนไปเพื่ออะไร?”
คำตอบแรกที่ข้าวคิดได้คือ “ไม่ทราบค่ะ” ฟังดูงี่เง่ามาก ข้าวก็รู้สึกว่าตัวเองแย่เหมือนกันที่ตอบแบบนั้นไป
พอกลับมาย้อนคิดจริงๆ หรือที่ข้าวตอบไปแบบนั้นเพราะไม่เคยถามตัวเองเลยว่าทำไมต้องเออเราเรียนไปทำไม อาจะเพราะข้าวเลือกเรียนตามความชอบ ข้าวเลยมองว่าเรามีความสุขกับจุดนี้แล้ว หลังจากนี้จะไปได้ไกลแค่ไหนคือกำไรแล้วนะ
เหมือนพระอาจารย์ท่านจะพออ่านปฏิกิริยาข้าวได้ว่าข้าวสับสน ท่านเลยเมตตาให้ข้อคิดชีวิตกับข้าวไว้ว่า
“จริง ๆ แล้วชีวิตคนเราวางแผนได้นะ เอาง่าย ๆ เลยคือ เป้าหมายของการร่ำเรียนคืออะไร คือการเตรียมตัวและวางแผนเพื่อให้ตนเองสามารถมีเงินเพียงพอที่จะหล่อเลี้ยงชีวิตเราให้ครบด้วยการมี “ปัจจัย 4 ได้แก่ บ้าน อาหาร เครื่องนุ่งห่ม และยารักษาโรค”
“และเมื่อถึงจุดที่เรามีปัจจัยเหล่านั้นเพียงพอ นั่นแหละคือจุดที่เราต้องวางแผนชีวิตใหม่สำหรับชาติต่อไป ไม่ใช่การวางแผนชีวิต เพื่อก้าวสู่ปัจจัย 5 หรือปัจจัยที่ 6 ”
บทสนทนามันสั้นมากในความทรงจำของข้าวเพราะข้าวจำรายละเอียดในวันนั้นไม่ค่อยได้ แต่คำถามที่พระอาจารย์ท่านถามทำข้าวคิดซ้ำวนไปวนมา 3-4 วันเลย
ประจวบเหมาะกับจังหวะชีวิตที่ทำให้ข้าวกำลังจะเข้าปฏิบัติธรรม คำถามของพระอาจารย์ ความอยากเข้าใจตัวเองอยากตอบคำถามเหล่านั้นได้ ทำให้ข้าวตัดสินใจหยิบหนังสทอเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน
ข้าวใช้เวลากว่า 5 วัน 4 คืนในการตอบคำถามตัวเอง และคำถามเหล่านั้นทำให้ข้าวเข้าใจเป้าหมายแรกของตนเองว่าอะไรเริ่มจุดเริ่มต้นที่ทำให้ข้าวหันมาศึกษาพระพุทธศาสนา
ที่ผ่านมาเหมือนข้าวไม่เคยเข้าใจอะไรเลยเกี่ยวกับตัวเองและธรรมะเลย ข้าวไม่เคยเข้าใจการที่เราอยู่กับปัจจุบันคืออะไร การที่เราเจอเหตุการณ์อย่างนี้ ๆ ไม่ใช่เพราะใคร มากไปกว่านั้นข้าวยังหลงผิดด้วยการยึดมั่นตัวตนมากว่าในอนาคตข้าวต้องได้อย่างนี้ ต้องเป็นอย่างนี้
หนังสือเล่มนี้ทำให้ข้าวเข้าใจว่า
-เราไม่ได้อยู่ตรงนั้น หรืออยู่ตรงโน้น แต่เราอยู่ตรงนี้ เพราะฉะนั้นอย่ายึดติดกับอดีตไปเลยว่าเคยทำอะไรและอย่าฟุ้งซ่านกับอนาคตไปเลยว่าเราจะต้องทำอะไร อยู่กับปัจจุบันประกอบเหตุให้มันสมควรและระลึกไว้เสมอว่า “ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราประกอบเหตุให้มันเกิดขึ้นมานั้นล้วน อนิจจัง”-
พี่yib11
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
