บทที่ 5 – เปลวไฟซึ่งสะท้อนเงา (Reflections of Fire and Shadow)
[ฉากปัจจุบัน – ดาดฟ้าตึกร้างตอนกลางคืน]
แสงจันทร์สาดส่องสลัวผ่านม่านเมฆฝน เอเดนยืนอยู่ริมขอบอาคารสูงเสียดฟ้า สายตาจับจ้องหยาดเพลิงสีส้มในฝ่ามือที่ค่อยๆ แปรเปลี่ยนรูปร่างเป็น "นกฟีนิกซ์" ลำตัวโปร่งแสง บินวนสง่างามกลางอากาศ
เสียงฟีนิกซ์แผ่วเบาแต่ก้องกังวาน: "เจ้ามิได้ครอบครองเพียงเปลวเพลิงเดียว... ยังมีเพลิงอื่น... เพลิงที่เผาไหม้ในใจของผู้คนต่างกันไป..."
เปลวเพลิงในมือระริกไหว เผยให้เห็นภาพเงาเลือนรางของฟีนิกซ์เคียงคู่กับ "เงามืด" มหึมาที่ซ่อนเร้นอยู่อีกฟากหนึ่ง
เอเดนพึมพำกับตัวเอง: "'เงา' ของไฟ... สิ่งที่ฉันหวาดหวั่น... แต่ก็ปรารถนาจะล่วงรู้..."
[ฉากอดีต – คืนฝนตก, บ้านหลังสุดท้ายกับพ่อ – อายุ 6 ขวบ]
ในคืนที่พายุโหมกระหน่ำ ฝนเทกระหน่ำไม่ขาดสาย พ่อของเอเดนพาร่างเล็กๆ ของเขามานั่งข้างกองไฟที่ลุกโชนอยู่กลางสนามหญ้าหลังบ้าน
พ่อ: "จำไว้นะลูก... ไฟมันสถิตอยู่ในสายเลือดของเรา ไม่ใช่แค่ในใจ... หากวันหนึ่งมันตื่นขึ้นมา... ลูกต้องเป็นคนตัดสินใจเอง... ว่าจะใช้มันเพื่อสิ่งใด..."
ราเอล... เอเดนในวัยหกขวบ มองเปลวเพลิงสีทองส่องประกายคล้ายปีกนก ผลิบานขึ้นกลางใจของพ่อ... แต่ชั่วอึดใจนั้น... เงามืดทะมึนก็เข้าปกคลุม...
เสียงปริศนา: "หากเขาไร้ซึ่งการควบคุม... เราจักต้องออกตามรอยกลิ่นอายแห่งเพลิงนั้น..."
มือของพ่อสั่นระริกราวกับถูกกระตุ้น พ่อกอดลูกชายแน่นราวกับจะปกป้อง ก่อนจะทิ้งเขาไว้ท่ามกลางเปลวเพลิงที่ลุกโชน...
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
