25 มิ.ย. เวลา 06:47 • หนังสือ

☁️ 5. เสียงจากวันฝนตก

🌧️ ฝนบางเม็ดไม่ตกถึงพื้น... แต่มันหล่นลงกลางใจเรา
วันฝนตกของวัยเด็กไม่ใช่วันที่น่าเบื่อเลยสักนิด
ในสายตาเด็กคนหนึ่ง มันคือเวทมนตร์ที่ตกลงมาจากฟ้า
คือเหตุผลให้ไม่ต้องไปโรงเรียนในบางวัน
คือโอกาสที่ได้มองโลกผ่านกระจกที่เปียกชื้น
ฉันมักนั่งชิดหน้าต่าง
จ้องมองละอองฝนที่เกาะกันเป็นหยดกลมๆ แล้วไหลลงราวกับกำลังแข่งกันไปยังปลายขอบบาน
เด็กชายคนนั้นในวัยฉัน...จินตนาการว่ามันคือกองทัพนักเดินทางที่ไม่รู้จุดหมาย
ไม่มีต้นทางที่ชัดเจน และไม่มีใครรู้ว่ามันจะหยุดเมื่อไหร่
ข้างตัว มีสมุดบานเย็นเล่มหนึ่ง กับดินสอไม้ที่ถูกเหลาจนแทบจับไม่ถนัด
ฉันไม่ได้ใช้มันเขียนการบ้าน...
แต่เขียนทุกอย่างที่อยากเขียน ทุกเรื่องที่ใจอยากเล่า
มันอาจไม่สมบูรณ์ ไม่สวยงาม ไม่มีโครงสร้างเรื่องราว
แต่มันคือเสียงจากใจ ที่ไม่มีใครได้ยิน...นอกจากฝน
---
เวลาผ่านไปหลายปี
โต๊ะตัวนั้นหน้าต่างบานนั้น...อาจเปลี่ยนไปแล้ว
แต่วันนี้ เวลาฝนตก ฉันยังคงหยุดฟังเสียงเดิมๆ
เสียงที่ไม่มีคำพูด...แต่กลับบอกอะไรหลายอย่าง
และในใจลึกๆ ฉันก็ยังเชื่อว่า…
เด็กชายคนนั้นยังคงนั่งอยู่ที่หน้าต่าง
ยังเขียนเรื่องราวของตัวเองต่อไปอย่างเงียบๆ
แม้โลกจะเปลี่ยน แม้ฝนจะเบาลงก็ตาม
---
💭 หากคุณยังได้ยิน “เสียงจากวันฝนตก”
นั่นอาจไม่ใช่แค่เสียงฝน
แต่มันคือเสียงของ "ความเป็นเด็ก" ในตัวเราที่ยังไม่เคยจากไปไหนเลย...
#เสียงจากวันฝนตก
#ความทรงจำจากหน้าต่าง
#ลิ้นชักแห่งความทรงจำ
#ไดอารี่ในวันฝนพรำ
โฆษณา