ชีวิตอุปมาเหมือน...
✍️ เวลาที่เรานำชีวิตไปอุปมา เปรียบเทียบกับอะไรสักอย่างหนึ่ง
มักจะวนเวียน ไม่พ้นไปจากสิ่งที่เป็นตัวแทนของความผันแปรในชีวิตเหล่านี้ เช่นว่า...
🩵 ชีวิตเหมือนการเดินทาง...
ซึ่งต้องผ่านปัญหาอุปสรรค ความท้าทาย ความสมหวัง ไม่สมหวัง ภายใต้แรงเสริมที่เสมือนเป็นลมใต้ปีก
และแรงถ่วงจากการแบกรับภาระหนัก ทั้งภาระหน้าที่การงานและครอบครัว เป็น "เดอะแบก" ที่เกินกำลัง
ขนะเดียวกันจะต้องเรียนรู้ถึงข้อจำกัดที่เกิดขึ้นรายทาง เพื่อปรับตัว แก้ไข ให้ก้าวเดินได้ต่อไป
ทุกปัญหามีทางออก : ช้าหรือเร็ว
💚 ชีวิตเปรียบได้กับการเลือกใช้วิธีเดินทาง...
ที่มีให้เลือกหลายวิธีเพื่อไปสู่จุดหมายปลายทาง ทั้งโดยรถยนต์ รถไฟ เครื่องบิน เรือโดยสาร รถจักรยานยนต์ และแม้กระทั่งรถจักรยาน 2 ล้อ
จะเลือกเดินทางแบบไหน ขึ้นอยู่กับกรอบ วิธีคิด ที่จะให้น้ำหนักในเรื่องใดมากกว่ากัน ระหว่าง เวลาที่ใช้ในการเดินทาง หรือความรวดเร็ว ความสะดวก ปลอดภัย งบประมาณ และโอกาสในการชมบรรยากาศรายทางที่แตกต่างกัน
เช่น บางคน หากไม่มีความจำเป็น รีบด่วน จะไม่เดินทางด้วยเครื่องบิน แม้จะใช้เวลาน้อย เพราะโอกาสรอดชีวิตแทบจะเหลือศูนย์ หากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น
เดินทางไกล ใช้เวลาไม่มาก
ซึ่งต่างไปจากการเดินทางด้วยรถไฟที่ใช้เวลานาน แต่มีความปลอดภัยสูงกว่า
เทียบเคียงได้กับการสร้างฐานะ ความมั่นคงในชีวิต ที่ทำด้วยความรอบคอบค่อยเป็น ค่อยไป ไม่เร่งรีบ หรือใช้ทางลัด ที่ไม่เป็นไปตามขั้นตอน
คนคัดท้ายเรือ คนสำคัญในการเดินทาง
🧡 ชีวิตเหมือนรสชาติอาหาร...
เปิดโอกาสให้เราได้ลิ้มรส ทั้ง เปรี้ยว หวาน เค็ม ขม อมเปรี้ยว อมหวาน สลับกันไปในแต่ละมื้อ แล้วแต่ลีลา และจังหวะชีวิตที่โลดแล่น
ยามใดที่ต้องกินรสขม นึกเสียว่าได้ฝึกความอดทน อีกไม่นานจะได้ลิ้มรสหวานมาแทนที่
ครั้นพอได้รสหวาน ก็ไม่ติดใจเพลิดเพลิน หลงระเริงไปกับการเสพติดรสหวาน ใช้เงินหมดไปกับการให้รางวัลตัวเอง กิน ดื่ม เที่ยว จนเกินความพอดี
ถ้วยเดียวก็เกินพอ
💙 ชีวิตเปรียบดั่งน้ำในแม่น้ำ ที่มีทั้งขึ้น และลง...
ยามขึ้นให้รีบตัก ตักทันบ้าง ไม่ทันบ้าง
และถึงแม้ตักทัน ก็ไม่ใช้น้ำที่ตักมาอย่างเกินความจำเป็น
เพื่อไม่ให้หมดตุ่มเร็ว ตกอยู่ในสภาพหมดตังค์ ไม่เหลือสักแดงเดียว เมื่อน้ำลงยาว นั่นเอง
น้ำขึ้นให้รีบตัก
❤️ชีวิตเป็นเช่นพื้นผิวรับแสง...
บางวันได้แสงจากดวงอาทิตย์เต็มพื้นที่ตั้งแต่เช้ายันบ่าย ในขณะที่ทั้งวันในบางฤดูกาลมีแต่ความมืดมิดเป็นมิตร
มองไปทางไหนมีแต่ความมืดมน มิอาจจะทนรอคอยแสงตะวันได้ ต้องรีบขวนขวายขยับหาแสงจากทิศทางอื่นมาทดแทน
แสงธรรมรอคอยอยู่เสมอ
💜 ชีวิตนั้นไม่ราบเรียบ และดำรงอยู่ได้อย่างคงที่...
ไม่มีอะไรอยู่กับเราได้นาน สุขอยู่แป๊บๆ ไม่สุขก็เข้ามาสลับที่ เหมือนพอจะมีเงิน มีทองให้อุ่นใจ แล้วหายวับไปภายในไม่กี่วัน
หรือแท้จริง ความสุข นั้น ไม่มี เป็นแต่เพียงทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ในระดับที่เราพอจะยอมรับได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
จากนั้นก็แสวงหาหนทางบรรเทาทุกข์ที่เกิดขึ้นให้คลายลง
🩷ชีวิตเหมือนเกมส์กีฬา...
ต้องขยันฝึกซ้อม มีระเบียบวินัย เตรียมพร้อมทางร่างกายและจิตใจ ที่จะเข้าสู่เกมส์การแข่งขัน
และยอมรับผลที่จะเกิดขึ้นจากการเล่นอย่างเต็มที่ สุดฝีมือ เพราะกีฬามีทั้งแพ้ ชนะ สลับกันไป
บางนัดชนะ บางนัดแพ้พ่าย...
ในเกมส์ที่ปราชัย ต้องไม่ท้อ ลืมความพ่ายแพ้ หันมาเรียนรู้ข้อบกพร่อง ตั้งใจฟิตซ้อมกลับมาสู้ใหม่
ครั้นชนะกลับมา ก็ไม่ลำพองใจ พัฒนาฝีมือต่อไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ตั้งอยู่ในความประมาท
บางนัดเล่นดี บางนัดงัดฟอร์มไม่ออก
🕺💃 ทั้งนี้ ชีวิตที่โลดแล่นไปในห้วงเวลาที่ผ่านมาของแต่ละท่าน อาจใกล้เคียง หรือต่างไปบ้างจากข้อเปรียบเปรยข้างต้น
แต่มีจุดร่วมที่คล้ายคลึงกันอย่างหนึ่งว่า ชีวิต คือ การเปลี่ยนแปลงเพื่อไปสู่สิ่งที่ดีกว่า อันเป็นจุดหมายปลายทาง หรือเส้นชัยที่แต่ละคนจะให้นิยามไว้เหมือนกัน หรือไม่เหมือนกันก็ได้
โดยในระหว่างทาง บางท่านอาจเจอบททดสอบที่ยากเย็นเป็นส่วนใหญ่ ต้องสอบหลายครั้ง ถึงจะสอบผ่าน
แต่เนื่องจากเป็นผู้มีมุมมองบวก มองปัญหาเป็นเรื่องที่มีหนทางแก้ไขได้ จึงทำให้จิตใจพลอยแข็งแกร่งตามไปด้วย
ปัญหาอยู่ที่การมอง
ในขณะที่บางท่านเจอแต่โจทย์ง่าย ไม่ซับซ้อน ขอเพียงตั้งใจแก้ไปตามขั้นตอนหรือวิธีทำที่มีตัวอย่างแนะนำไว้
ปัญหาต่าง ๆ ก็สามารถคลี่คลายได้โดยง่าย และมีอยู่บ้างที่เจอทั้งโจทย์ง่าย ยาก สลับกันไป
นอกจากนี้ มีอยู่ไม่น้อยเหมือนกันที่ดำเนินชีวิตด้วยความประมาท ตั้งโจทย์ยากขึ้นมาด้วยตัวเอง จึงต้องหาวิธีการแก้ด้วยตัวเอง
เพราะเมื่อเรียนรู้การผูกแล้ว ก็ต้องเรียนฝึกแก้ไปพร้อมกัน...
โดยที่การทำบททดสอบ หรือโจทย์ยากง่าย เหล่านั้น หลายท่านโชคดีไม่ได้แก้ปัญหาโดยลำพัง
ยังมีครอบครัว เครือญาติ ผู้บังคับบัญชา เพื่อนร่วมงาน เพื่อนฝูง คอยช่วยเหลือ เป็นกำลังใจ และให้คำแนะนำ
💁มาถึง ณ ย่อหน้านี้ ผมลองนึกตัวอย่างเทียบเคียงไปถึงชีวิตของเพื่อนเรียนชั้นมัธยมคนหนึ่ง ที่อาจช่วยให้เห็นภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้น
สมมุติว่า ชื่อ โต้ง ก็แล้วกัน
ซึ่งผมมีโอกาสได้พูดคุย ฟังเรื่องราว บางแง่ บางมุม หลายครั้ง มาปะติดปะต่อกัน
โต้ง เกิดมาครบ 5 รอบเศษ ๆ ไปเมื่อ 24 มิถุนายน 2568 ที่ผ่านมา โดยคนเกิดวันนี้ น่าจัดอยู่ในเกณฑ์ที่ผมเดาเอาเองว่า ชะตาแรง
เพราะตรงกับวันเกิดเหตุการณ์สำคัญในอดีตของบ้านเมือง
กล่าวรวบยอดถึงเส้นทางชีวิตที่โลดโผนของโต้ง...🏂
เหมือนเกิดมาเพื่อใช้ชีวิต หรือชีวิตมีไว้เพื่อใช้จริง ๆ จึงผ่านและลิ้มรสมาแล้วทุกรสชาติและความหมายของชีวิต...
ทั้งชีวิตที่มีแก่นสาร สร้างฐานะให้ตนเองและเผื่อแผ่ให้คนรอบข้าง ที่ได้ทำเป็นรูป เป็นร่าง อย่างชัดเจน
ในขณะที่ชีวิตอีกส่วนหนึ่งก็ใช้หมดไปกับการตั้งโจทย์ให้ตัวเอง กิน ดื่ม เที่ยว อยู่ในเส้นทางอโคจร มาครบเกือบทุกรูปแบบ
นิยามของยามราตรีและยามเช้า คือ เวลาเดียวกัน เพราะเที่ยวยันเช้า แล้วไปทำงานต่อ
เงินหามาได้ตกอยู่ในสภาพ มีแล้วหมด หมดแล้วมี หมุนเวียนกันเป็นเรื่องปกติของชีวิต 💰
แต่โชคดีในความมีคุณสมบัติเด่นของโต้งอย่างหนึ่งที่คอยถ่วงดุลชีวิต นอกเหนือจากการบูชาพ่อแม่ กตัญญู รู้คุณคนแล้ว
ยังเป็นนักกลยุทธ์ ที่มองเห็นการณ์ไกล และเป็นนักบริหารความเสี่ยงที่เต็มไปด้วยความรอบคอบซ่อนอยู่ภายในเช่นกัน
โดยพิจารณาจากการเลือกทำงานในองค์กรที่มีความมั่นคงในระยะยาวมากกว่ามองที่ผลตอบแทนในระยะสั้น เสมือนยึดไว้เป็นฐานที่มั่น
ชีวิตเหมือนการเลือกวิธีเดินทาง
นอกจากนี้ ยังมีสไตล์การใช้ชีวิตที่ชื่นชอบการเสวนา และอยู่ท่ามกลางหมู่เพื่อนที่คุ้นเคย
พร้อมกับสร้างและขยายเครือข่ายพันธมิตรใหม่ ๆ ด้วยอุปนิสัยที่เป็นผู้มีใจคอกว้างขวาง และมากด้วยน้ำใจเป็นทุนเดิม
จึงไม่ชอบกิน หรือเดินทางคนเดียว
มักชวนพี่ ชวนน้อง ผองเพื่อน ไปกิน เที่ยว สังสรรค์ด้วยกัน เป็นระยะ ด้วยเสบียงที่เพียบพร้อมระดับหนึ่ง 🍻
รวมทั้งที่หาเอาข้างหน้าก็มี จากเครือข่ายรายทาง และด้วยวิธีคิด ไหวพริบ ในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
ดังนั้น ยามที่โต้งประสบปัญหากับเกมส์ชีวิต ทั้งจากการงานและชีวิตส่วนตัว
ที่เป็นผลมาจากประสบอุบัติเหตุ เกือบเอาตัวไม่รอด และเกือบจะต้องลาออกจากงานประจำ
แต่เอาตัวรอดมาได้ อย่างไม่น่าเชื่อกับสายตาตัวเองว่า "อยู่รอด" มาได้อย่างไร ?
เมื่อมองย้อนหลังไปทบทวนถึงเส้นทางชีวิตที่สุ่มเสี่ยงเดินไปเช่นนั้น...
ซึ่งความอยู่รอดนั้น ก็มาจากผู้คนร่วมทางที่โต้ง เคยผูกมิตร กิน เที่ยว สร้างความสัมพันธ์ไว้แต่ครั้งก่อน นั่นเอง
ที่ต่างพากันมาลงขัน นำบารมีที่พอมี ช่วยเปิดทางที่เกือบจะมืดมิด ให้โต้งเดินทางต่อไปได้หลายต่อหลายครั้งอย่างน่าอัศจรรย์ใจ🤝
วันนี้ ของโต้ง เดินทางมาถึงจุดที่ใกล้อิ่มตัวกับชีวิตที่ผ่านมาแล้วระดับหนึ่ง พึงพอใจ และเพียงพอต่อสิ่งที่มี ที่เห็น และที่เป็นอยู่
มีความละเอียด และสุขุมกับการดำเนินชีวิตเพิ่มขึ้น โดยวางแผนทางการเงินไว้รับมือกับอนาคตค่อนข้างมั่นคง
ในส่วนที่แบ่งไว้ใช้ในปัจจุบัน ก็ไม่ได้ใช้ไปเพื่อตัวเองทั้งหมด แต่แบ่งสรรปันส่วนไปทำบุญ ตอบแทนผู้มีพระคุณ และช่วยเหลือคนรอบข้าง ครบทั้ง 6 ทิศ
เช่น บำรุงพระศาสนา พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ญาติพี่น้อง ผองเพื่อน และสงเคราะห์ผู้ยากไร้ในบางโอกาส
🪂 ทั้งนี้ ชีวิตของโต้ง อาจจะเป็นตัวแทนของคนไทยไม่น้อยที่มีรูปแบบการใช้ชีวิตในแนวเช่นนี้ ที่มีทั้งบู๊ บุ๋น ถ่วงดุลกัน
ซึ่งเมื่อลองแยกแยะออกมา น่าจะอยู่ภายใต้หลักการสำคัญ หรือเป็นกลยุทธ์ที่ตกตะกอนในระดับหนึ่งได้ประมาณนี้
☝️กตัญญู รู้คุณคน ตอบแทนคน
✌️สร้างฐานหลักที่มั่นคงไว้แต่เนิ่น ๆ เพื่อใช้เป็นที่ยึดระยะยาว ทั้งสถานที่ทำงาน ที่พักอาศัย และการเงิน
👍มองปัญหาทั้งกระดาน โดยผ่านการวิเคราะห์ ประเมิน เบื้องต้น ก่อนตัดสินใจเดินหน้า และพร้อมรับความเสี่ยงในระดับที่ยอมรับได้
🤟การสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์ และพัฒนาความสัมพันธ์กับเครือข่ายนั้น ๆ เป็นระยะ หรือต่อเนื่อง ขึ้นอยู่กับระดับของความสัมพันธ์ และความใกล้ชิด
🤌เรียนรู้กับปัญหาที่เกิดขึ้นทุกแง่มุมด้วยความรู้ ความสามารถของตัวเอง และการสอบถามผู้รู้ไปคู่กัน
🖐️สู้กับปัญหาที่เกิดขึ้นด้วยมือของตัวเองก่อนให้ถึงที่สุด แล้วจึงจะไหว้วานผู้อื่นให้มาช่วย
👊สรุปบทเรียนเป็นกรณีศึกษาไว้ให้กับตัวเองอย่างรวดเร็วและจริงจัง เพื่อป้องกันมิให้เกิดซ้ำ
👋พอกับชีวิตให้เป็น
ทั้งนี้ หลักการหรือกลยุทธ์ดังกล่าว เป็นเพียงการประมวลโดยสรุปถึงแนวชีวิตของคนธรรมดาคนหนึ่ง
แต่เวลาที่ดำเนินชีวิตจริง น่าจะมีกลวิธีการปฏิบัติย่อยอีกมากมายประกอบกัน และซับซ้อนอยู่พอสมควร
เพราะชีวิตจริงมิใช่บะหมี่สำเร็จรูปที่เพียงฉีกซองเทน้ำเดือด รอ 2-3 นาที แล้วกินได้ทันที...
🤔 อืม...คิดไปอีกที..หากชีวิตมีทางเลือก และออกแบบได้ จะทำชีวิตให้ยุ่งยากเกินไปทำไม ?
ใช้ชีวิตง่าย ๆ อย่าเยอะ...
แห้งชาม น้ำชาม ก็อิ่มตื้อแล้ว จะสั่งหมูสะเต๊ะเพิ่มมาอีกจาน ด้วยเหตุผลอันใดกัน...
ชีวิตอยู่ที่การออกแบบ
🙏ขอบคุณมากครับ
มุมชัย นัยสอิ้ง/29 มิ.ย.68
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
