Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ห้องนั่งเล่นอ้อยคราฟต์
•
ติดตาม
27 มิ.ย. เวลา 07:37 • หนังสือ
นิยายที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายวางใจโลก : รีวิวหนังสือ “สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่าชีวิต”
การช่วยเหลือคนคนหนึ่งอาจไม่สามารถเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ แต่มันสามารถเปลี่ยนโลกทั้งใบของใครคนใดคนหนึ่งได้
ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ด้วยอาการหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะคำโปรยปกหลังบอกว่าเป็นนิยายที่ได้รับแรงบันดาลใจจากคดีที่เคยสะเทือนใจคนในประเทศไอร์แลนด์ เนื่องจากรสนิยมการอ่านหนังสือของฉันค่อนข้างจะอ่อนเหมือนกาแฟลาเต้มากกว่าจะเข้มข้นเหมือนเอสเพรสโซ ฉันชอบหวานมากกว่าขม จิตใจจะอ่อนไหวถ้าหากดูหนังหรืออ่านนิยายแนวดรามาหนัก ๆ
แต่เมื่ออ่านจบเล่ม ฉันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
นิยายเล่มนี้ความหนาเพียง 81 หน้า พิมพ์ครั้งแรกในเดือนพฤษภาคม 2568 ที่ผ่านมานี้เอง โดยสำนักพิมพ์เวิร์ด เป็น นิยายที่สร้างจากข่าวในอดีตของประเทศไอร์แลนด์เกี่ยวกับการเสียชีวิตทารก 796 คนระหว่างปี 1925 ถึง 1961 ในบ้านทารกและมารดา ซึ่งเป็นหน่วยงานที่ดำเนินกิจการและได้รับการสนับสนุนโดยคริสตจักรคาทอลิกร่วมกับรัฐบาลไอร์แลนด์แลนด์ ในขณะนั้น
ถ้าจะว่าไปพล็อตนิยายเรื่องนี้ไม่ซับซ้อนซึ่งเหมาะสมกับขนาดหนังสือ เป็นเรื่องราวของผู้ชายคน ๆ หนึ่ง ชื่อ เฟอร์ลองก์ พ่อค้าขายถ่านหินในเมืองเล็ก ๆแห่งหนึ่งในไอร์แลนด์ อายุ 40 กว่าปี เขามีฐานะดี ครอบครัวอบอุ่นมีภรรยาที่เข้าใจกันและลูกสาวที่น่ารัก 5 คน ชีวิตเขาราบรื่นและปกติสุขตลอดมา
ในวัยเด็กเขามีปมที่เป็นลูกของหญิงรับใช้ในบ้านเศรษฐีโดยที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ แต่เขาถูกเลี้ยงมาอย่างดีโดยหญิงม่ายเจ้าของบ้าน
เนื้อหาโดยส่วนใหญ่นักเขียนจะเขียนบรรยายเล่าเรื่อง หรือ storytelling เล่าเรื่อย ๆ เอื่อย ๆ เกี่ยวกับชีวิตครอบครัวตัวเอก สภาพของบ้านเมือง ไม่ค่อยสร้างฉากเหตุการณ์ นักเขียนสร้างตัวละครเอกให้เป็นคนที่มีบุคลิกชอบครุ่นคิดใคร่ในการใช้ชีวิตอยู่เสมอ
‘เหมือนเดิมเสมอ’เฟอร์ลองก์คิดในใจ พวกเขาทำงานชิ้นต่อไปที่รออยู่โดยไม่หยุดพักราวกับเป็นเครื่องจักร เขานึกสงสัยว่าชีวิตจะเป็นอย่างไรถ้ามีเวลาใคร่ครวญสิ่งต่างๆ ชีวิตของพวกเขาจะแตกต่างออกไปหรือจะยังเป็นเหมือนเดิม
‘ทั้งหมดนี้ทำเพื่ออะไร’เฟอร์ลองก์สงสัย งานและความวิตกกังวลอย่างต่อเนื่องนี่ ต้องตื่นขึ้นแต่เช้ามืด มุ่งตรงไปที่ลานส่งของที่แล้วที่เล่าตลอดทั้งวันกลับมาบ้านตอนมืดค่ำพยายามล้างคราบดำออกจากตัว นั่งกินอาหารมื้อค่ำที่โต๊ะแล้วก็หลับไป ก่อนจะตื่นมาในความมืดเพื่อพบกับสิ่งเดียวกันอีกครั้ง อะไรต่างๆไม่อาจมีทางเปลี่ยนแปลงหรือพัฒนาเป็นอย่างอื่นหรืออย่างใหม่เลยหรือ
ฉันเองก็เคยสงสัยว่าทำไมคนเราใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกวัน (โดยเฉพาะคนเกษียณ ไม่มีงานทำ) ตื่นเช้ามาชงกาแฟดื่ม อ่านหนังสือ ออกกำลังกาย เล่นเฟซบุ๊ก หลับไปพร้อมซีรีส์นานาชาติที่ดูยังไม่จบ บางครั้งก็อดสงสัยไม่ได้ว่า แต่ละวันนี้มีไว้เพื่ออะไร
ต่อมาเช้ามืดวันหนึ่ง เฟอร์ลองก์ไปส่งถ่านหินที่คอนแวนต์แล้วเจอกลุ่มเด็กสาวสภาพมอมแมมน่าเวทนาเหมือนไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ เด็กสาวเหล่านั้นขอร้องให้เขาพาหนีออกจากคอนแวนต์ ซึ่งเขาก็พอจะทราบข่าวลือว่าคอนแวนต์แห่งนี้เป็นแหล่งที่ใช้แรงงานเด็กสาวและค้าขายทารกที่ไม่มีพ่อ
เหตุการณ์นี้รบกวนจิตใจเขาอยู่นาน พอถึงค่ำคืนวันคริสต์มาสที่หนาวเหน็บ เขาตัดสินใจเข้าช่วยเหลือเด็กสาวคนหนึ่งออกมาจากคุกคอนแวนต์อย่างกล้าหาญ โดยไม่กังวลว่าการกระทำนี้จะก่อปัญหาให้กับตัวเขาและครอบครัวในภายหลัง
นิยายเรื่องนี้บอกคนอ่านว่า คนเราไม่ควรหลับหูหลับตา หรือนิ่งดูดายต่อปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคม ถึงแม้จะเป็นแค่เรื่องแต่ง แต่พออ่านจบฉันรู้สึกสงบผ่อนคลายและวางใจเพื่อนมนุษย์บนโลกใบนี้
ขอบคุณหนังสือเล่มนี้ที่มาทันเวลา สามารถเยียวยาจิตใจนักอ่านคนไทยในยามนี้ที่ความเชื่อมั่นต่อประเทศชาติกำลังสั่นคลอน ในสภาวะที่ผู้นำไทยอ่อนด้อยทั้ง IQ และ EQ
อ้อยคราฟต์ไดอารี่
หนังสือ
แง่คิด
แนวคิด
บันทึก
1
6
1
6
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย