เขียนรสชาติของใจจริง ตอนที่ 1: เด็กหลังห้องกับเด็กหน้าห้อง
ห้องเรียน ม.4/2 มุมขวาหลังสุด มีเด็กชายคนหนึ่งนั่งพิงโต๊ะ ท้าวคางเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่สายตาจริงๆ กลับเลยหน้าต่างนั้นไป… ไปยังอีกห้องหนึ่งที่อยู่ถัดไปทางระเบียง
เก้า ไม่ใช่คนเด่นในห้อง ไม่เคยสอบได้ที่ดี ไม่เคยถูกเลือกเป็นหัวหน้าห้อง ไม่เคยชูมือตอบคำถาม ครูหลายคนยังจำชื่อเขาสลับกับเพื่อนอีกคนอยู่บ่อยๆ แต่เขาก็ไม่สน เขาชอบชีวิตแบบนี้แหละ นั่งหลังห้อง ลากเก้าอี้เสียงดังตอนเข้าเรียนสาย แกล้งเพื่อนข้างๆ ด้วยการสลับกล่องดินสอ หรือแอบเอายางลบเพื่อนไปปั้นเป็นรูปไดโนเสาร์เล็กๆ วางทิ้งไว้ในซองชีท
แต่ทุกเที่ยง ทุกเย็น และทุกเช้าก่อนเข้าแถว เก้ามีอีกกิจวัตรหนึ่งที่ไม่มีใครรู้
...การมองหา “นิ่ม” เด็กหญิงห้อง 4/3
นิ่ม คือคนที่เวลายิ้มแล้วดูเหมือนโลกจะหยุดหมุนนิดนึง — ไม่ถึงกับสวยที่สุดในโรงเรียน แต่มีบางอย่างที่ทำให้เก้ารู้สึกเหมือนโดนต่อยเบาๆ ที่อกทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน
เธอเรียบร้อย พูดจานิ่มนวล ใส่ถุงเท้าขาวสะอาดทุกวัน ผูกโบว์ไม่เคยเบี้ยว และที่สำคัญ... เวลาขานชื่อเพื่อน เธอจะพูดว่า “ขอบคุณนะ” พร้อมยิ้มน้อยๆ ทำให้ทุกคนในห้องเหมือนเพิ่งได้คะแนนพิเศษจากกรรมการ
“มึงมองอีกละ”
เสียงเพื่อนข้างๆ แซว ทำให้เก้าสะดุ้ง แล้วรีบหันกลับมา
“ใครมอง? กูดูฝนจะตกมั้ยเฉยๆ”
เขาตอบเสียงนิ่ง แต่หูแดงจนเห็นได้ชัด
วันหนึ่ง ครูให้นักเรียนช่วยกันจัดนิทรรศการวิทยาศาสตร์ และโชคชะตาก็เริ่มหยอดอะไรบางอย่างลงมาเมื่อเก้าถูกแบ่งให้รวมกลุ่มกับห้อง 4/3 — และนั่นคือวันที่เขาได้ยืนข้างนิ่มครั้งแรก
เธอกำลังอธิบายเรื่อง “การสกัดน้ำมันหอมระเหยจากเปลือกส้ม” แต่เก้าไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นเหมือนจะหลุดออกมาจากอก
เขาไม่เคยคิดว่าน้ำมันหอมระเหยจะหอมเท่านี้
“ช่วยจับบีกเกอร์ให้หน่อยค่ะ”
เธอหันมายิ้มแล้วพูดกับเขา
แค่นั้นเอง... โลกของเก้าก็เปลี่ยนไป
จากเด็กหลังห้องธรรมดาๆ กลายเป็นคนที่อยากรู้ว่า ทำไมเด็กหน้าห้องคนนี้ ถึงทำให้แค่คำพูดธรรมดาๆ มันกลายเป็นเวทมนตร์ได้
เขาไม่รู้จักคำว่ารัก
แต่เขารู้ว่า ตั้งแต่นั้น เขาไม่เคยมองใครด้วยสายตาแบบเดียวกับที่มองนิ่มอีกเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
