“ภาวนาแบบไม่ภาวนา”
... หากตีความในเชิงธรรมะหรือการปฏิบัติภายใน หมายถึง การดำรงอยู่กับสติ อย่างเป็นธรรมชาติ โดยไม่ต้อง “พยายาม” ภาวนา ไม่ต้อง “สร้าง” หรือ “แสดง” การภาวนาให้เห็น แต่ ใจภายในนั้นเป็นภาวนาอยู่แล้ว
🌿 ความหมายของ “ภาวนาแบบไม่ภาวนา”
ไม่ต้องท่องพุทโธ แต่ใจรู้อยู่ว่า กำลังหายใจ
ไม่ต้องนั่งขัดสมาธิหลับตา แต่การเดิน ยืน นั่ง นอน มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม
ไม่ต้องฝืนใจทำให้รู้สึกสงบ แต่ใจไม่หลงไปกับสิ่งเร้า ก็เป็นความสงบอยู่แล้ว
🌱 ตัวอย่างจากชีวิตประจำวัน
คนที่ล้างจานแล้วมีสติรู้ว่า กำลังล้างจาน ไม่หลงคิดไปเรื่องอื่น นั่นคือการภาวนา
คนที่ทำงานแล้วไม่โกรธง่าย ไม่โลภเกิน ไม่หลงมัวเมา รู้ใจของตนเองอยู่เสมอ นั่นก็ภาวนา
แม้ไม่เคยนั่งสมาธิ แต่หากมี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อยู่ในใจ นั่นคือภาวนา
📿 ภาวนาแบบไม่ภาวนา ≠ ไม่ทำอะไรเลย
ไม่ใช่ว่า “ไม่ต้องทำอะไร” แล้วเรียกว่าภาวนา แต่คือ...
.....ทำอย่างธรรมชาติ รู้ตัวอย่างต่อเนื่อง
โดยไม่มีตัวตนไปครอบครองว่าฉันกำลังภาวนา
🧘 หลวงปู่มั่นเคยสอนไว้คล้ายกันว่า:
“จิตที่สงบไม่ใช่จิตที่ต้องนั่งหลับตาเสมอไป
จิตที่รู้อยู่อย่างไม่หลง ก็เป็นจิตที่ปฏิบัติแล้ว”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
