หัวใจที่ตรงกัน-ตอนที่ 8 : กลับไปไม่ได้อีกแล้ว
วันเสาร์อากาศอบอ้าว
ชินตั้งใจจะออกไปซื้อทรายแมวและอาหารเปียกสูตรพิเศษที่โซระชอบ
โซระนั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง มองออกไปนอกระเบียงอย่างเงียบๆ
ดูเหมือนมันจะกลับมาเป็นตัวเองได้มากขึ้นเล็กน้อยหลังเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน
“พี่ไปแป๊บเดียวนะ ฝากบ้านด้วย”
ชินพูดพร้อมโยกหัวมันเบาๆ ก่อนจะออกจากห้องไป
ตลาดหน้าเซเว่นตรงซอยหอพักคึกคัก
ชินเดินไปร้านประจำอย่างเคย แต่ขณะที่กำลังยืนรอคิดเงิน
ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง
“เฮ้ น้อง…น้องแมวขาวดำนั่นยังอยู่ใช่มั้ย?”
ชินหันไปเจอชายวัยกลางคนคนหนึ่ง หนวดเครารุงรัง ใส่เสื้อยืดเก่าๆ
เขายิ้มแปลกๆ ให้ชิน สายตาไม่มั่นคงนัก
“แมว? …ครับ?” ชินถามกลับ
“ใช่! ไอ้แมวนั่น…ฉันจำมันได้นะ ฉันเคยเลี้ยงมัน… มันเคยอยู่บ้านฉันแถวนี้แหละ”
ชินขมวดคิ้ว “คุณหมายถึง…แมวขาวดำ?”
“ใช่! มันชอบไปนอนใต้โต๊ะ ฉันเรียกมันว่า ‘ดำ’ มันนิสัยดีนะตอนแรก แต่หลังๆ ดื้อ เลยตีมันไปหลายที สงสัยเลยหนีไป”
หัวใจชินหล่นวูบลงตรงนั้น
เขาจำคำของหญิงสาวชื่อปานที่เคยเล่าว่าแมวตัวนี้เคยโดนทำร้าย
ชายคนนั้นก้มลงหยิบซองขนมแมวขึ้นมา “ว่าแต่ มันอยู่กับเรารึเปล่า? ฉันว่าจะเอามันกลับนะ คิดถึงมันเหมือนกัน”
ชินกำขอบถุงแน่น ดวงตาเย็นเฉียบ
“ไม่ครับ มันอยู่กับผมแล้ว… และมันมีชื่อว่า ‘โซระ’ ไม่ใช่ ‘ดำ’ ”
ชายคนนั้นหัวเราะเบาๆ
“ก็เปลี่ยนชื่อกันได้ คนรักแมวก็ใจดีเนอะ… แต่เอามันมาคืนเถอะ ฉันเลี้ยงมันมาก่อน”
“ไม่ครับ” ชินพูดชัดเจน “มันไม่ได้เป็นของใคร… และคุณไม่มีสิทธิ์ได้มันคืน หลังจากที่คุณเคยตีมัน”
ชายคนนั้นนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินจากไป
“เออๆ แล้วแต่น้องเถอะ… ไอ้แมวมันคงไม่จำฉันหรอก”
แต่ชินรู้…
โซระจำได้แน่
ไม่ใช่ด้วยสายตา แต่ด้วยหัวใจที่ยังไม่หายจากแผลเก่า
เมื่อกลับถึงห้อง ชินวางของลงเบาๆ
โซระเดินมาเลียแขนเขา แล้วเงยหน้ามองด้วยดวงตาใส
“วันนี้…พี่เจอคนที่เคยทำร้ายเธอมา”
เขาพูดช้าๆ แล้วกอดมันแน่น
โซระนิ่งเงียบ แต่เอาหัวดันอกเขาเบาๆ
เหมือนจะบอกว่า — ขอบคุณ…ที่ไม่ให้พี่คนนั้นพาเราไป
คืนนั้น
ไม้ขนไก่ถูกหยิบออกมาอีกครั้ง
โซระเล่นมันอย่างระวัง แต่ครั้งนี้มันกระโจนเล็กๆ เหมือนแมวปกติ
ชินหัวเราะ “เก่งมากเลยโซระ เธอกำลังดีขึ้นแล้วใช่มั้ย?”
แมวขาวดำตอบกลับด้วยเสียงครางเบาๆ
แล้วกระโดดขึ้นมานอนข้างอกเขา
มันจะไม่กลับไปที่เดิมอีกแล้ว
เพราะตรงนี้…คือ “บ้าน” ที่แท้จริง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
