9 ก.ค. เวลา 04:48
อันดับแรก หนูเป็นคนมีพื้นฐานจิตใจที่ดีมากๆ ที่คิดได้แบบนี้ แบบรู้สึกเสียใจที่พูดไม่ดีกับพ่อแม่ รู้ตัวว่าผิดที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ และพยายามหาวิธีแก้ที่ตัวเอง
น่ารักมากค่ะ 🥰
แต่จริงๆแล้ว การสื่อสารมี 2 ทาง คือผู้พูดกับผู้ฟัง
บางที่เราไม่ใช่คนอธิบายอะไรให้ใครเข้าใจได้ง่ายๆ พอคุยกับพ่อแม่ แล้วเขาไม้เข้าใจ เราก็จะหงุดหงิด
หรือช่วงวัยรุ่น พลังจะเยอะ บางทีพ่อแม่ก็ลืมไปว่าเราวัยรุ่น พอพ่อแม่เตือนเราก็จะเห็นขัดแย้ง พาทะเลาะ
หนูไม่ต้องขนาดหาหมอค่ะ ลองถามตัวเองมันเกิดจากอะไรกันแน่ แล้วหาทางแก้ที่สาเหตุ
เช่นหนูเครียดมา ก็เลี่ยงเจอหน้าพ่อแม่ หลบไปอาบน้ำ ไปนั่งดูทีวี
ความจริงเราเองก็ดุพ่อแม่บ่อยๆ แม้อายุขนาดนี้แล้ว อย่างเช่นพ่อไม่ยอมกินข้าว พอกับข้าวไม่ถูกปากต่อให้มีเต็มโต๊ะคือปัดจานข้าวออกแล้วไม่กิน เราก็จะเทศนายาว ถามว่ารู้สึกผิดมั้ย รู้สึก ไม่อยากทำ แต่บางทีก็จำเป็น แต่เราไม่ได้ด่า ไม่ได้ใช้คำหยาบ แต่ดุ
ลองนั่งพิจารณาดูค่ะ บอกตัวเองใจเย็นๆ แต่ถ้าเย็นไม่ได้ เอาเวลาช่วย หลบไปก่อน เชื่อว่าหนูทำได้
✌️✌️✌️
โฆษณา