[ความเรียงในวันที่นึกได้] ตอนนี้เขาไม่กัดก้อนเกลือแล้วเว้ย ตั่วเฮียบอกเล่าความเห็นของแกขณะนั่งล้อมวงกินแชร์มื้อเย็นวันหนึ่ง

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

17 ก.ค. เวลา 11:23 • ดนตรี เพลง

ตอนนี้เขาไม่กัดก้อนเกลือแล้วเว้ย

ตั่วเฮียบอกเล่าความเห็นของแกขณะนั่งล้อมวงกินแชร์มื้อเย็นวันหนึ่ง

หัวข้อสนทนาเป็นเรื่องผู้หญิงยุคนี้จะเลือกอะไรระหว่างกัดก้อนเกลือหรือกินเหลา

คำตอบที่เฮียเปรี้ยงลงมาเรียกเสียงฮือกันในวงโต๊ะจีนพร้อมแสดงความเห็นว่าเออ น่าจะเป็นจริงนะ

เฮ้ย มันจริงอยู่แล้ว ถ้าพวกเอ็งไม่เชื่อก็ไปเดินถามเอาก็แล้วกันว่ามันจริงไหม

...

เงินหมด ความรักก็โบยบินออกนอกหน้าต่าง พี่เชื่ออย่างนั้นนะ

คุณลูกค้าท่านหนึ่งให้ความเห็นไว้เมื่อนานมาแล้ว

สมัยนี้ไม่มีเงินจะทำอะไรได้ถนัดไหมล่ะ คุณก็คิดดูเอาเอง

...

ฉันก็ว่าจริง คนสมัยนี้ไม่อยากเจอความลำบากหรอก ใครจะทำเหมือนเมื่อก่อน ทนๆกันไปไม่ทิ้งกัน ตอนนี้เหรอ ไม่มีเงินก็ลี้กันไปหมด

แฟนว่าให้ฟัง

...

ผมเห็นด้วยแม้จะไม่ใช่ทั้งหมด เพราะเงินคือสิ่งนอกกายที่ไม่ตายก็พอหาได้แต่ยากชิบ

ความรักคือเครื่องหล่อเลี้ยงจิตใจคนเราให้อดทนต่อสิ่งรอบข้างที่พุ่งเข้ามาหาเรา คล้ายเป็นบททดสอบความมุ่งมั่นของคน

แต่ความรักอย่างเดียวก็ไม่ใช้องค์ประกอบหลักอย่างเดียว เช่นกัน มันต้องมีอย่างอื่นประกอบกันไปด้วย

ในตอนนี้ เงินอาจเป็นคำตอบที่ใกล้เคียงมากที่สุดเมื่อเรามองกลับมา

แต่เราอาจไม่ทนแม้มีเงินทองมากมายมากองหากต้องใช้ชีวิตแบบไร้ความสุข อยู่ไปแบบซังกะตายพอให้พ้นไปวันๆ หรืออาจอยู่อย่างหวาดผวาบนกองเงินกองทอง

ทุกอย่างมันไม่แน่นอน

มันเปลี่ยนได้เสมอ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา